default-image

Μουσικός, υποψήφιος γιατρός και πρωταθλητής ο Γ. Προβιάς!

Σπορ
Μουσικός, υποψήφιος γιατρός και πρωταθλητής ο Γ. Προβιάς!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Με δύο μετάλλια στις αποσκευές του και μοναδικές εμπειρίες επέστρεψε σήμερα το πρωί στο Ρέθυμνο ο Γιώργος Προβιάς, ο οποίος θριάμβευσε στην ενόργανη γυμναστική στη Παγκόσμια Γυμνασιάδα που φιλοξενήθηκε στην Τραπεζούντα της Τουρκίας.

Ο αθλητής του Αρκαδίου κατέκτησε ένα χρυσό μετάλλιο στις ασκήσεις εδάφους και ένα ασημένιο στους κρίκους κλείνοντας με τον καλύτερο τρόπο την αυλαία της διοργάνωσης που είχε ως απολογισμό 37 μετάλλια συνολικά για τους Έλληνες αθλητές.

Ο Ρεθυμνιώτης γυμναστής έγινε ο πρώτος Κρητικός που φέρνει τέτοιες επιτυχίες στην ενόργανη γυμναστική καθώς, λόγω της έλλειψης υποδομών, δεν είναι εύκολη η ανάπτυξη του αθλήματος στην επαρχία.

Και ο Γιώργος Προβιάς προπονείται υπό… τριτοκοσμικές συνθήκες σε μία λουρίδα πέντε μέτρων πλάτος στο γήπεδο του Πανεπιστημίου.

Ο νεαρός αθλητής γεννήθηκε ουσιαστικά μέσα στο γυμναστήριο καθώς ο πατέρας του είναι προπονητής ενόργανης γυμναστικής και η μητέρα του προπονήτρια κολύμβησης. Ακόμα και τα πρώτα του βήματα ως παιδί στο γυμναστήριο τα έκανε κι έτσι η ενασχόλησή του με τον αθλητισμό ήταν δεδομένη.

Σε ηλικία 4 ετών μπήκε στα τμήματα αρχαρίων στην ενόργανη γυμναστική και γρήγορα μεταπήδησε στο προαγωνιστικό και αργότερα στο αγωνιστικό τμήμα. «Ήταν σα να γεννήθηκα στο γυμναστήριο. Ξεκίνησα από πολύ μικρός να αθλούμαι και η εξέλιξή μου ήρθε φυσιολογικά», τονίζει ο ίδιος στο neakriti.gr.

Ο πρώτος του αγώνας σε πανελλήνιο επίπεδο ήρθε στην ηλικία των 7 ετών όταν ήταν Β' Δημοτικού και η εμπειρία του αυτή τον σημάδεψε για πάντα. «Μέχρι τότε σκεφτόμουν να αφήσω τη γυμναστική. Έπρεπε να προπονούμαι καθημερινά τρεις ώρες, ενώ αντίθετα οι φίλοι μου που έπαιζαν μπάσκετ ή ποδόσφαιρο έκαναν τρεις προπονήσεις την εβδομάδα της μιάμισης ώρας. Ήθελα κι εγώ περισσότερο παιχνίδι και διασκέδαση. Με τις πρώτες επιτυχίες, όμως άλλαξα γνώμη», θυμάται ο Γιώργος Προβιάς, ο οποίος δε διακρίθηκε σε εκείνη την πρώτη του αγωνιστική εμπειρία, αλλά την αμέσως επόμενη χρονιά κατέκτησε δύο μετάλλια σε έδαφος και κρίκους.

Αυτή ήταν η αρχή για να ακολουθήσουν πολλές επιτυχίες. Τα τελευταία οκτώ χρόνια είναι μόνιμα πρωταθλητής Ελλάδας στο έδαφος, ενώ για να γίνει αυτό σημαντικό ρόλο έπαιξε η καθοδήγηση του πατέρα του Νίκου. «Ο πατέρας μου είναι πρόεδρος των κριτών της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας ενόργανης γυμναστικής και βρίσκεται σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Στις περισσότερες με έπαιρνε μαζί του με αποτέλεσμα να παίρνω σημαντικές εμπειρίες και μαζί με αυτές εγκαταλείφθηκε και όποια σκέψη είχα να σταματήσω».

Παρά το ταλέντο που αναμφίβολα διαθέτει ο Γιώργος Προβιάς δεν μπορεί να το… ξεδιπλώσει καθώς οι συνθήκες κάτω από τις οποίες προπονείται είναι πολύ άσχημες.

«Όσο ήμουν μαθητής του Δημοτικού προπονούμασταν στο 2ο γυμνάσιο, όμως μας έδιωξαν από εκεί και ψάχναμε στέγη. Χαριστικά μας παραχώρησαν μία λουρίδα στο γήπεδο του Πανεπιστημίου στο Γάλο. Από τότε κάνουμε εκεί προπόνηση σε μία λουρίδα πέντε μέτρων πλάτος. Είναι πολύ δύσκολο να βγει αθλητής ενόργανης γυμναστικής από την επαρχία γιατί δεν υπάρχουν προπονητήρια. Στο Ρέθυμνο προσπαθούν 25 χρόνια να δημιουργήσουν ένα όμως πάντα κάτι γίνεται και δεν προχωρά. Μόνο τώρα τελευταία, μετά τις συνεχόμενες επιτυχίες που είχα, ο Δήμαρχος έδειξε ένα ενδιαφέρον. Το οικόπεδο βρέθηκε, όμως δεν υπάρχουν οι πόροι για να ολοκληρωθεί το έργο».

Έτσι, αναγκάζεται να προπονείται σε ένα πολύ μικρό διάδρομο θέτοντας αρκετές φορές σε κίνδυνο τη σωματική του ακεραιότητα, όμως δεν το βάζει κάτω. «Για να μπορέσω να εκτελέσω ένα πρόγραμμά μου ολοκληρωμένο αναγκάζομαι να πάω στην Αθήνα, στο προπονητήριο της Εθνικής το Πάσχα, τα Χριστούγεννα, το καλοκαίρι, όποτε έχω χρόνο. Το γυμναστήριο του Πανεπιστημίου δεν πληροί τα μέτρα ασφαλείας που χρειάζονται οι ασκήσεις εδάφους», μας λέει ο Γιώργος Προβιάς.

Όπως τα περισσότερα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον πρωταθλητισμό στην Κρήτη, έτσι και ο Γιώργος Προβιάς σκέφτηκε να μετακομίσει μόνιμα στην Αθήνα, όμως δε βρήκε τις κατάλληλες συνθήκες για να συνδυάσει το σχολείο του. Φέτος μπαίνει στη Γ Λυκείου, οπότε ευελπιστεί μέσα από τις πανελλαδικές να βρεθεί είτε στην Αθήνα, είτε στη Θεσσαλονίκη όπου πλέον θα μπορεί να προπονείται σε καλύτερες συνθήκες.

Εξάλλου είναι μαθητής του 19 και πολυτάλαντος καθώς παίζει σαξόφωνο και αρμόνιο στη μπάντα του δήμου. Στόχος του είναι να περάσει στην ιατρική και να συνδυάσει τον πρωταθλητισμό με τις σπουδές του.

Η εξέλιξή του ήταν μοναδική. Η πρώτη του διεθνή εμπειρία ήταν το Πανευρωπαϊκό της Σόφιας το 2014, όπου ήταν 72ος στους κρίκους ανάμεσα σε 250 αθλητές μεγαλύτερης ηλικίας. Το 2015 συμμετείχε στην Ολυμπιάδα των νέων στην Τιφλίδα, όπου ήταν 20ός στο έδαφος και το 2016 πήρε μέρος στο Πανευρωπαϊκό της Ελβετίας, όπου ήταν 15ος στο ίδιο αγώνισμα. Τελευταίος του σταθμός φυσικά η Παγκόσμια Γυμνασιάδα, όπου  κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο έδαφος και το ασημένιο στους κρίκους.

Αναφερόμενος στην τελευταία του εμπειρία στην Τραπεζούντα τόνισε: «Ήταν πρωτόγνωρο για μένα να ανταγωνίζομαι συνομηλίκους αθλητές. Το χάρηκα πάρα πολύ γιατί δεν είχα άγχος. Σε αυτό με βοήθησαν οι συμμετοχές μου σε διεθνείς αγώνες. Ευχαριστήθηκα τον αγώνα από την πρώτη μέρα του πήγα. Ήμουν μαζί με άλλους 91 αθλητές από την Ελλάδα και ανάμεσα σε 2,5 χιλιάδες αθλητές από όλο τον κόσμο. Ήταν σα μία μικρή Ολυμπιάδα. Ήταν μία πάρα πολύ ευχάριστη εμπειρία».

Η παρουσία της ελληνικής αποστολής στην Τουρκία συνέπεσε με το πραξικόπημα της περασμένης Παρασκευής, ωστόσο, όπως τονίζει ο Ρεθυμνιώτης αθλητής στην Τραπεζούντα δεν το κατάλαβαν καν.

«Δεν είχα καταλάβει κάτι. Οι φίλοι μου ανησύχησαν και μου έστελναν μηνύματα ρωτώντας εάν είμαι καλά.Τότε μόνο έψαξα και είδα τι είχε γίνει. Εγώ αγωνιζόμουν στα προκριματικά το Σάββατο το πρωί και προσπάθησα να είμαι συγκεντρωμένος στον αγώνα μου. Ήξερα ότι ήταν απίθανο να «χτυπήσουν» μία μικρή πόλη όπως η Τραπεζούντα».

Με τις πανελλαδικές να είναι κοντά, ο Γιώργος Προβιάς κάνει όνειρα ότι θα μπορέσει να δουλέψει και σε πιο φυσιολογικές συνθήκες πάνω στο αγαπημένο του άθλημα τη γυμναστική. Ξέρει, όμως ότι τα πράγματα δε θα είναι εύκολα. «Καταρχάς τώρα με το που μπω στην κατηγορία των ανδρών θα πρέπει να δουλέψω περισσότερο για να ξεχωρίσω. Στόχος μου, όπως όλων των αθλητών, είναι η συμμετοχή μου σε μία Ολυμπιάδα. Δεν ξέρω εάν θα είναι το 2020 ή το 2024, αλλά αυτό θέλω να ζήσω. Ξέρω ότι είναι αρκετά δύσκολο γιατί η Ελλάδα στέλνει μόνο έναν αθλητή, όμως είμαι έτοιμος να το παλέψω. Άλλωστε τίποτα δεν είναι εύκολο, όμως τίποτα δεν είναι και ακατόρθωτο».

Ρεπορτάζ: Νίκη Μηλιαράκη

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News