Τη Σονάτα του Σεληνόφωτος του Γιάννη Ρίτσου ανεβάζει η θεατρική ομάδα "Φεγγάρι με Νι" του 5ου ΓεΛ. Ηρακλείου την Τρίτη 28 Ιουνίου στις 21.15 στην Πύλη Βιτούρι.
Δυο λόγια για το έργο:
Η τέχνη είναι σαν τον άνεμο, που άλλοτε αγριεύει άλλοτε γαληνεύει μα πάντα συντροφεύει.
Το 1956 ο Γιάννης Ρίτσος γράφει την πρώτη -και ίσως ωραιότερη- εκτενή ποιητική σύνθεση από τις 17 της Τέταρτης Διάστασης, "τη Σονάτα του Σεληνόφωτος", για την οποία πήρε το κρατικό βραβείο ποίησης. Ο τίτλος του ποιήματος, που παραπέμπει στις αντίστοιχες δημοφιλείς συνθέσεις της ευρωπαϊκής μουσικής, αναφέρεται στη διάσημη σονάτα του L. Van Beethoven, το πρώτο μέρος της οποίας συνοδεύει την ιδιαίτερη αυτή εξομολόγηση της Γυναίκας με τα μαύρα, μέρος κι αυτό της σκηνοθεσίας του ποιήματος.
Το έργο είναι ένας σκηνικός μονόλογος, μια «εκ βαθέων» εξομολόγηση, για τη μοναξιά, την ερωτική επιθυμία, την ανάγκη του άλλου, τη ζωή που λιγοστεύει, την παρηγοριά της μνήμης, μέσα από ροή παραστάσεων και συμβόλων, από μια γυναίκα μπροστά σ' ένα νέο, που παραμένει όμως βουβός... Η ερωτική επίκληση μένει, στο τέλος, ανεπίδοτη, ο μονόλογος δεν καταφέρνει να γίνει διάλογος. Το πρόσωπο που εξομολογείται αποτελεί ως ένα βαθμό προσωπείο του ίδιου του ποιητή, ο οποίος κάνει αισθητή την πραγματική παρουσία του μόνο στις σκηνοθετικές οδηγίες που συνοδεύουν την ποιητική αυτή σύνθεση.
Η "Σονάτα του σεληνόφωτος" είναι ένα ανεξάντλητο κείμενο μεγάλης ευαισθησίας και ποιητικής ομορφιάς, καθώς επιδέχεται, με τον πλούτο του, πολλές ερμηνείες. Η Αλέξια, η Μαρία και ο Γιώργος επέλεξαν, να δοθεί σκηνοθετικά η ψυχοσύνθεση της γυναίκας, από τρία διαφορετικά πρόσωπα.
Αφηγητής: Θοδωρής Κόττας
Νέος: Γιώργος Χουστουλάκης
Γυναίκα: Αλέξια Αγαπάκη
Μαρία Σπυριδάκη
Μαριάνθη Κοκολάκη
Μουσικές επιλογές - πιάνο: Δήμητρα Γιακουμάκη
Οι σκηνοθετικές προτάσεις έγιναν από την Αλέξια, τη Μαρία και το Γιώργο.
