Θέλω να μιλήσω για τον Ανδρέα. Και εγώ. Μιλάνε πολλοί. Μιλάνε πολύ. Και δεν ξεχωρίζεις πολλά πράγματα. Σα να θέλουν να τον κάνουν ιδιοκτησία τους. Διηγούνται πράγματα για τον Ανδρέα. Σα να είναι αυτοί οι πρωταγωνιστές. Και ο Ανδρέας να περιορίζεται σε άβουλο ακροατή της δικής του πολιτικής... οξυδέρκειας.
του Αντώνη Βγόντζα
Κάποιοι τον μιμούνται. Στη φωνή. Στις κινήσεις των χεριών. Στη δομή του λόγου. Στα χαρακτηριστικά της συνθηματολογίας του. Τα αντιγράφουν. Με τον κρυφό σκοπό να γίνουν καθολικοί και αποκλειστικοί διάδοχοί του.
Δεν τα κατάφεραν. Και δε θα τα καταφέρουν. Δεν έχουν τις πνευματικές του δεξιότητες και τα ταλέντα του. Ούτε τις γνώσεις του. Ούτε το θυμικό του, που τον έκανε ηγέτη. Έχω γνωρίσει πολλούς από αυτούς. Στα χρόνια του Ανδρέα έμοιαζαν σπουδαίοι. Μοιράζανε μεταξύ τους τις λέξεις, που λάμπρυνε η ίδια και μόνο παρουσία του Ανδρέα. Σαν πέρασαν τα χρόνια αποδείχθηκαν ετερόφωτοι. Ο «ήλιος» είχε αποχωρίσει οριστικά. Ακόμα και από τους δικούς του άξονες περιστροφής.
Γίνεται μια προσπάθεια υπόγειας υπονόμευσης του έργου του Ανδρέα και της ζωής του. Σ' αυτό βοήθησαν και πολλοί «δικοί» του. Άλλοι από δειλία. Άλλοι ως ιδανικοί καιροσκόποι. Άλλοι ως μανιακοί τυχοδιώκτες της ιστορίας.
Να θυμίσω το τεράστιο έργο του στην ανοικοδόμηση νέων δημοκρατικών θεσμών. Την ανάδειξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ως κεντρικού πυλώνα της πολιτικής μας ζωής. Οι δημοτικές Αρχές έπαυσαν να είναι οι επιτηρητές της συλλογής σκουπιδιών. Έχουν αρμοδιότητες. Στο σύνολο, σχεδόν, των θεμάτων της εθνικής και δημόσιας ζωής μας. Μετατέθηκαν αρμοδιότητες στην περιφέρεια και στην τοπική κοινωνία. Μετέτρεψε τον άβουλο πολίτη σε ενεργό. Με πλήρη δικαιώματα.
Έδωσε τη χαριστική βολή στο μετεμφυλιακό κράτος. Κατάργησε τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων.
Αυτός έφτιαξε τη «μεσαία τάξη». Πριν ήταν αναιμική. Και αδύναμη. Σήμερα τρεκλίζει και εξαφανίζεται.
Δημιούργησε το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Μελέτησε και κατασκεύασε ένα ευρύ πλέγμα νοσοκομειακών και νοσηλευτικών μονάδων σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ένα πλέγμα προστασίας για όλους τους Έλληνες.
Κατέστησε την Παιδεία προσιτή σε όλα τα Ελληνόπουλα. Και η πιο απλή ελληνική οικογένεια κατανόησε, ως δικό της δικαίωμα, να προσφέρει στα παιδιά της όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Χωρίς εκβιασμούς, χωρίς τυχοδιωκτισμούς, χωρίς αλαζονείες και μεγαλοϊδεατισμούς, ο Ανδρέας κατέστη συνομιλητής όλων των μεγάλων δυνάμεων της εποχής του και όλων των ηγετικών προσωπικοτήτων.
Στις μέρες του Ανδρέα ο απλός Έλληνας ένιωθε υπερήφανος. Και προστατευμένος.
