Ο «θησαυρός» στα χέρια τους , ένα ιστορικό κτίριο 160 χρόνων στην Αγίου Μηνά μετατράπηκε σε βαρύ φορτίο για τους κληρονόμους του, την οικογένεια Κολυβάκη. Παρότι πρόκειται για ένα ιδιαίτερο κτίσμα σχεδόν δύο αιώνων που στέκει στο ίδιο σημείο παρά το πέρασμα του χρόνου και υπήρξε «μάρτυρας» ιστορικών γεγονότων , οι κληρονόμοι καλούνται να βρουν το αστρονομικό ποσό του 1 εκατομμύριο ευρώ όπως πάντα υποστηρίζουν και μάλιστα από την τσέπη τους για να το συντηρήσουν.
Εάν ζούσε ο συμβολαιογράφος Ζαχαρίας Μηλιαράς δεν θα ήθελε να δει την κατοικία να καταρρέει και δεν θα πίστευε ότι θα γινόταν αντικείμενο διαμάχης, προστριβών ακόμα και απίστευτης δικαστικής περιπέτειας αντί να επιστρέψει στην παλιά του αίγλη. Ήταν ο τελευταίος του ένοικος αφού έζησε στο σπίτι αυτό το οποίο λειτουργούσε και ως συμβολαιογραφείο έως το 1986.
Κτίριο του 1856
Πρόκειται στην ουσία για ένα κτίριο βαλκανικής αστικής αρχιτεκτονικής που κατασκευάστηκε μετά τον ισχυρό σεισμό του 1856 στη θέση άλλου παλαιότερου κτίσματος που κατέρρευσε πριν από αυτό. Στο κτίριο που προϋπήρχε είχε στεγαστεί το 1854 η ρωσική πρεσβεία.
Τους κληροδότησαν… το χρέος συντήρησης
Ο αείμνηστος Μηλιαράς ήταν πεθερός του Γιώργου Κολυβάκη ο οποίος μιλώντας στο neakriti.gr σχολίασε χαρακτηριστικά «στο παρελθόν το κτίριο είχε κηρυχθεί διατηρητέο και από εκεί και μετά το υπουργείο αναθέτει στους ιδιώτες να το συντηρήσουν. Κάθε φορά στα δικαστήρια απολογούμαστε και μάλιστα την προηγούμενη φορά το κόστος συντήρησης προσδιορίστηκε στο 1 εκατ. ευρώ που μας είπαν ότι πρέπει να πληρώσουμε από την τσέπη μας!». Μάλιστα σύμφωνα με τον συνταξιούχο ενώ έχουν αθωωθεί σε όλες τις δίκες , το επόμενο δικαστήριο καθορίστηκε στις 27 Ιουνίου και κινδυνεύει ακόμη και με φυλάκιση, όπως λέει ,επειδή δεν διαθέτει τα χρήματα να συντηρήσει το κτίριο.
«Κατεδαφίστε το !»
Όταν ο κ.Κολυβάκης παντρεύτηκε τη σύζυγό του ο πεθερός έμενε ακόμα στο ιδιαίτερο και γωνιακό κτίσμα της οδού Αγίου Μηνά, τίποτα δεν προμήνυε ότι η «προίκα» του συμβολαιογράφου στα παιδιά του θα μετατρεπόταν σε ασήκωτο φορτίο. Όπως ισχυρίζεται ο κ.Κολυβάκης αμέσως ξεκίνησε η περιπέτεια των κληρονόμων και η δικαστική περιπλάνηση, αφού ενώ όπως λέει δύο φορές κρίθηκε ετοιμόρροπο το 2005 και το 2009, δεν κατεδαφίστηκε επειδή χαρακτηρίστηκε διατηρητέο. Έτσι ξεκίνησε μια μακρά αλληλογραφία με τις υπηρεσίες ώστε να γίνουν έλεγχοι στο σημείο, που κατέληξε στην παράκληση της οικογένειας να κατεδαφιστεί το κτίριο αφού μόνο προβλήματα είχε προκαλέσει ως επικίνδυνο και ετοιμόρροπο! Μέχρι και στον Εισαγγελέα όπως λένε απευθύνθηκαν, στην προσπάθεια να βρεθεί η χρυσή τομή.
Η απάντηση της Υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων
Αντίθετη είναι όμως η θέση της Υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων αφού όπως τονίστηκε στο neakriti.gr όχι μόνο δεν είναι ετοιμόρροπο κτίριο, αλλά βρίσκεται στην τελική φάση για να αποκατασταθεί. Δεν υπήρξε όμως κανένα περαιτέρω σχόλιο για τα όσα ισχυρίζονται οι ιδιοκτήτες. Σύμφωνα με τους κληρονόμους «μόνο εάν ερχόταν ένας εφοπλιστής να μας προσφέρει τα χρήματα θα ήταν δυνατό να το συντηρήσουμε και να το αναπαλαιώσουμε. Δεν πιστεύαμε ότι το υπουργείο θα μπορούσε να φερθεί τόσο σκληρά. Έαν ενδιαφερόταν για την πολιτιστική κληρονομιά θα έπρεπε να το δείξει έμπρακτα και να βάλει το χέρι στην τσέπη».
Ιστορία που… καταρρέει
Όλο αυτό το διάστημα που οι υπηρεσίες και κληρονόμοι με φόντο τα δικαστήρια διαφωνούν για το ποιός θα πληρώσει το… λογαριασμό για να συντηρηθεί, το κτίριο μοιάζει με φάντασμα του παρελθόντος. Όπως περιγράφεται στις σελίδες του βιβλίου «Το Ηράκλειο εντός των τειχών»το οικοδόμημα του 1856 χαρακτηρίζεται από το στιβαρό όγκο και λιτά μορφολογικά στοιχεία. Πρόκειται για διώροφο με υπόγειο και στεγάζεται με ξύλινη κεραμοσκεπή στέγη. Επειδή έχει κατασκευαστεί σε γωνιακό οικόπεδο έχει δύο κύριες όψεις και εσωτερική αυλή. Το θύρωμα της κύριας εισόδου ορίζεται από ψευδοπαραστάσεις και υποβαστάζουν πλατύ υπέρθυρο. Στον πρόσοψη δεσπόζει το σαχνισί το οποίο στηρίζεται σε ξύλινα καμπύλα φρουρούσια που απολήγουν σε κόσμημα. Στο γωνιακό τμήμα του ισογείου είχε διαμορφωθεί κατάστημα.
Η παλιά αίγλη του κτιρίου των 160 χρόνων έχει χαθεί κάτω από το χαρακτηριστικό πράσινο δίχτυ προστασίας που το καλύπτει, τα παράθυρα σχεδόν κρέμονται στο κενό και πολλοί περαστικοί το αποφεύγουν καθώς φοβούνται μήπως πέσουν σοβάδες στο κεφάλι τους. Σε περίπτωση που καταρρεύσει πολλοί διερωτώνται ποιος θα αναλάβει την ευθύνη ,αφού ακόμα κι αν υπήρχε η βούληση και σκληρή προσπάθεια να επιστρέψει στην παλιά του μορφή, τίποτα προς το παρών δεν μαρτυρά κάτι ανάλογο…
Ρεπορτάζ: Φιλία Σαριδάκη
Φωτογραφίες: Νίκος Χαλκιαδάκης
