Η χθεσινή "Αυγή" με είχε προειδοποιήσει. Οι Τσακαλώτος και Χουλιαράκης θα ενημέρωναν τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για το νομοσχέδιο που δε θα έχουν στο μεταξύ διαβάσει. Δεν κρύβω ότι ειδικά ο δεύτερος υπουργός μού είναι συμπαθής. Δε λέει εύκολα ψέματα. Δεν σκαρφίζεται απάτες. Ούτε μηχανεύεται παραπλανήσεις και "θολούρες". Και κυρίως δεν είναι αλαζόνας. Με τίποτα δε θυμίζει τον Βαρουφάκη.
του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Οι επίσημες πληροφορίες για το περιεχόμενο της ενημέρωσης με μπέρδεψαν. Προφανώς οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν έγκαιρα ανησυχήσει. Κυρίως για τον "αυτόματο κόφτη". Ξέρουν το ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενό του. Ένα μνημόνιο αόριστης διάρκειας.
Κάτι τέτοιο, όμως, απαγορεύει την ανάπτυξη. Πολλές φορές παρεμβαίνει το κράτος στην οικονομία για να αποτρέψει την ύφεση. Με την αύξηση των δαπανών. Ή με δάνεια.
Ποιοι διαφωνούν; Οι Γερμανοί. Πολιτικοί και οικονομολόγοι. Αυτοί, όμως, για να αποτρέψουν ή να περιορίσουν την ύφεση, επιχειρούν διεύρυνση των εξαγωγών. Με ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Και γι' αυτό σχεδιάζουν:
Πρώτον, λιτότητα. Όσο πιο άγρια μπορούν.
Δεύτερον, έρευνα. Για να κερδίσουν τη μάχη των νέων τεχνολογιών και καινοτομιών.
Αυτά, όμως, δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε άλλες χώρες. Άλλωστε, η Γερμανία πολλές φορές είχε ελλειμματικούς προϋπολογισμούς. Κι όταν τη συνέφερε, αγνοούσε τα κριτήρια του Μάαστριχτ.
Τι σημαίνει, λοιπόν, "αυτόματος κόφτης"; Η Ελλάδα θα διανύσει πολλά χιλιόμετρα ύφεσης και συρρίκνωσης της οικονομίας. Η Ελλάδα σταθερά θα περάσει στο περιθώριο της ιστορίας. Θα καταντήσουμε ο παρίας της Ευρώπης. Και όλα αυτά, με τη θέλησή μας. Και με την ανοχή 153 βουλευτών.
Προσωπικά γνωρίζω αρκετούς από τους 153 βουλευτές της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Ορισμένοι είναι εξαιρετικοί. Δεν έχουν, όμως, το πάνω χέρι. Και κανένας δεν τόλμησε να πει στους δύο υπουργούς: «Τι είναι αυτά που μας λέτε; Ο "κόφτης" είναι δικής μας ιδιοκτησίας. Και απ' τη στιγμή που τον συμφωνήσατε να είναι αυτόματος, όλα τα άλλα περί πολιτικής ευθύνης στην εφαρμογή του είναι για πέταμα».
Δυστυχώς για όλους αποφασίζει η μικρή παρέα του Μαξίμου. Και οι τελευταίοι θέλουν τις καρέκλες τους. Και όσο για το εθνικό συμφέρον, τι τους "κόφτει";
