Όνειρό του να νιώθει άνεση οπουδήποτε στον κόσμο...Πάθος του η φωτογραφία, καθώς του δίνει την ευκαιρία να ταξιδεύει, να ονειρεύεται και να εξελίσσεται σαν άνθρωπος. Ο λόγος για τον Στυλιανό Παπαρδέλα, ο οποίος ταξιδεύει όλο τον κόσμο παρέα με τη φωτογραφική του μηχανή. Γεννήθηκε στη Λάρισα, αλλά μεγάλωσε στο Ηράκλειο, όπου και μένει ανάμεσα στα ταξίδια του.
Συνέντευξη στη Μαριεύα Καρκανάκη
Πως ξεκίνησε η ενασχόληση σου με την τέχνη της φωτογραφίας;
Η ιδέα του να τραβάω φωτογραφίες με τραβούσε από μικρό. Κάποια στιγμή με "μαγικό" τρόπο, ή έτσι θέλω να νομίζω εγώ, άρχισα να γνωρίζω ανθρώπους που ασχολούνται με αυτό. Έτσι σιγά σιγά ανακάλυψα την ανάγκη που είχα να χρησιμοποιήσω την φωτογραφία για να εκφραστώ. Το 2007 πήγα στην Ελληνική φωτογραφική εταιρία Κρήτης και έπειτα στην Φωτογραφική ομάδα του πανεπιστημίου Κρήτης και εκεί η φωτογραφία άρχισε να διαμορφώνεται σε ερωτική σχέση.
Πως θα περιέγραφες την αίσθηση της δουλειάς εκτός συνόρων και ειδικά σε αναπτυσσόμενες χώρες;
Στην αρχή σίγουρα τα πράγματα είναι ποιο δύσκολα. Αλλά από το πρώτο κιόλας ταξίδι είχα ένα όνειρο. Ήθελα να καταφέρω να νιώθω άνεση να βρίσκομαι και να λειτουργώ οπουδήποτε στον κόσμο ανάλογη με εκείνη που έχω όταν πάω στο περίπτερο της γειτονίας. Πλέον μετά από αρκετά χρόνια και πολλά ταξίδια μπορώ να πω ότι το έχω πετύχει. Πλέον όπου και να βρίσκομαι γίνετε σπίτι μου μέσα σε μια δυο μέρες, επομένως και στην δουλειά λειτουργεί ανάλογα. Κάποιες φορές η γλώσσα είναι ένα εμπόδιο και κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα, όπως και το γεγονός ότι δεν είμαι πραγματικά ντόπιος και δεν έχω επαφές. Αλλά αν υπάρχει χρόνος όλα γίνονται. Μου αρέσει να βρίσκομαι σε μη ανεπτυγμένες (με την έννοια της δυτικοποίησης) χώρες. Υπάρχει ένα "χάος" και μια ελευθερία που μου θυμίζει την παλιά Ελλάδα. Σίγουρα τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα και πιο αργά αλλά τουλάχιστον δεν είσαι πνιγμένος από άσκοπους μικρό κανόνες που σου επιβάλει μια "αόρατη" ανώτερη εξουσία χωρίς να ξέρεις γιατί.
Η ενασχόλησή σου με τη φωτογραφία σου έχει δώσει την ευκαιρία να ταξιδέψεις σε πολλά μέρη του κόσμου. Ποιο από αυτά σε εντυπωσίασε περισσότερο;
Δυστυχώς δεν είμαι καλός στα διαβάσματα οπότε ο δικός μου τρόπος να μαθαίνω είναι πιο πολύ εμπειρικός. Ο λόγος που ταξιδεύω είναι για να γνωρίσω τον πλανήτη και ακόμα περισσότερο για να γνωρίσω όσο πιο πολλές κουλτούρες μπορώ. Θέλω να καταλάβω και να κατανοήσω το είδος μου, τον άνθρωπο. Υπό αυτή την οπτική γωνία δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα μέρος. Όλες οι χώρες και οι κουλτούρες είναι κομμάτια ενός μεγάλου παζλ στο μυαλό μου. Το αν σου αρέσει κάτι ή όχι πολλές φορες το καθορίζει και αν πέρασες καλά. Προτιμώ να μην περνάω καλά αλλά να μαθαίνω.
Υπήρξαν φωτογράφοι που επηρέασαν τον τρόπο σκέψης σου και την πορεία της καριέρας σου;
Φυσικά. Θεωρώ ότι η έμπνευση είναι πολύ σημαντικό πράγμα Έχω μελετήσει εκατοντάδες φωτογράφους και αυτό συνεχίζω να κάνω. Το να βλέπω εικόνες από διαφορετικούς φωτογράφους, δημιουργεί μια αίσθηση ανταλλαγής απόψεων στο κεφάλι μου. Μια ήδη ειπωμένη άποψη έρχεται σε αντιπαράθεση με την παρούσα ή μελλοντική δική μου άποψη οπτικά.
Δεν φτάνει όμως να μελετάς άλλους φωτογράφους. Για μένα σημαντικό είναι να έχεις όλων των ειδών τα ερεθίσματα. Σινεμά, θέατρο, ποίηση, ζωγραφική, μια κουβέντα με κάποιον άγνωστο στο δρόμο ή οτιδήποτε άλλο Παρατηρώ γύρω μου, όσο πιο πολύ μπορώ και συνδέω πράγματα μεταξύ τους. Έτσι μαθαίνω και έτσι εμπνέομαι.
Ποιο είναι το μήνυμα που θες να περάσεις με τις φωτογραφίες σου;
Δεν ξέρω ακόμα αν είμαι ικανός να περάσω κάποιο μήνυμα από τις εικόνες μου. Είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία που παίρνει χρόνια και πολύ προσπάθεια για να γίνει σωστά. Το σίγουρο είναι ότι δουλεύω για αυτό και προσπαθώ κάθε μέρα να γίνω και καλύτερος, είτε αυτό σημαίνει πάνω στην λήψη, είτε στην φιλοσοφία πίσω από μια λήψη. Αγαπώ και μισώ ταυτόχρονα όλους εμάς τους ανθρώπους για όλα αυτά τα εκπληκτικα και τα άθλια πράγματα που έχουμε κάνει και κάνουμε. Αν κάποτε καταφέρω να είμαι αρκετά καλός, ώστε να μπορώ μεταφέρω κάποιο μήνυμα από τις εικόνες μου, τότε θα ήθελα να είναι κάτι πανανθρώπινο, κάτι που θα σχολιάζει την ίδια μας την ύπαρξη.
Τι είναι αυτό που σου δίνει το κίνητρο να συνεχίσεις να τραβάς φωτογραφίες (οικονομικά, πολιτικά, πνευματικά ή συναισθηματικά);
Δύναμη μου δίνει η αγάπη μου για αυτό. Την φωτογραφία την αγαπώ γιατί έγινε για μένα όχημα για την ίδια μου την ζωή. Με κάνει να θέλω να ταξιδέψω, να ονειρεύομαι, να εξελίσσομαι σαν άνθρωπος, να φιλοσοφώ, να καταλαβαίνω. Μου έδωσε διαφορετική αντίληψη για τα πράγματα γύρω μου. Η φωτογραφία λοιπόν για μένα δεν είναι απλά μια διαδικασία που απολαμβάνω και δεν χρειάζεται να κρατάω φωτογραφική μηχανή για να την ασκώ. Είναι τρόπος σκέψης και οπτική στα πράγματα. Τρόπος ζωής.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον;
Δεν ξέρω αν σαν άνθρωπος είμαι ικανός να βάζω στόχους. Είμαι πολύ αντιδραστικός. Πρέπει να σκεφτώ τα πράγματα με συγκεκριμένη φρασεολογία για να μην αντιδράσω ακόμα και στον ίδιο μου τον εαυτό. Ο τρόπος που μάλλον βιώνω τους στόχους μου είναι σαν όνειρα, που κάποια στιγμή ευελπιστώ να γίνουν πραγματικότητα. Έχω πολλά όνειρα για το μέλλον και ελπίζω να έχουμε την ευκαιρία να ξαναμιλήσουμε όταν κάποια από αυτά πραγματοποιηθούν.
