default-image

Διεθνής ημέρα κατά της ομοφοβίας και κοινωνική υποκρισία

Κόσμος
Διεθνής ημέρα κατά της ομοφοβίας και κοινωνική υποκρισία

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η διεθνής ημέρα κατά της ομοφοβίας μας αφορά όλους από κοντά. Όχι μόνον διότι η έλλειψη σεβασμού και ανοχής (αν και η λέξη αυτή έχει συχνά παρεξηγηθεί) αποτελεί βασική ένδειξη του βαθμού κοινωνικής προόδου κάθε χώρας, αλλά και επειδή η υπόγειες και ανοικτές επιθέσεις κατά των ομοφυλόφιλων, λεσβιών, τρανς ατόμων, δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν μόνον με την βασική, νομική αναγνώριση των δικαιωμάτων τους.

Ο Ιταλός πρόεδρος της Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματταρέλλα υπογράμμισε σήμερα πως «η μη αποδοχή της διαφορετικότητας παράγει βία». Μια διαπίστωση απόλυτα ορθή, λογική, η οποία σε μια ιδανική κοινωνία θα μπορούσε και να θεωρηθεί αυτονόητη.

Δυστυχώς, όμως, δεν είναι έτσι. Ελλάδα και Ιταλία αναγνώρισαν, ως γνωστόν, τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, με την ψήφιση των συμφώνων συμβίωσης. Στην Ιταλία, μάλιστα, ακόμη γράφεται, τις ημέρες αυτές, ο σχετικός εφαρμοστικός νόμος. Πρόκειται για ένα βήμα καθοριστικής σημασίας, το οποίο, όμως, δεν αρκεί για να αλλάξουν βαθιά ριζωμένες, λανθασμένες αντιλήψεις.

Και για να είναι κανείς σαφής και συγκεκριμένος, δεν μπορεί να μην αναφερθεί στην ανάγκη μιας συστηματικής και δυναμικής εκστρατείας κατά της ομοφοβίας στα σχολεία, ώστε να καταπολεμηθούν και να ανατραπούν ρατσιστικές αντιλήψεις όσων πιστεύουν ότι η κοινωνία πρέπει να χωρίζεται σε εχθρούς και φίλους. 'Αλλα και στην ανάγκη άλλο τόσο εκτεταμένων εκστρατειών στα μέσα ενημέρωσης και στους χώρους εργασίας. Μια ερώτηση, τόσο απλή όσο και ξεκάθαρη: πόσα μέλη του στρατού, των αστυνομικών δυνάμεων , αλλά ακόμη και άτομα του ευρύτερου χώρου των δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων, νιώθουν σήμερα άνετα, ελεύθερα να μιλήσουν για την σεξουαλική τους ταυτότητα, χωρίς να φοβηθούν ότι μπορεί να υποστούν άμεσες ή έμμεσες συνέπειες; Από την περιθωριοποίηση, μέχρι την ειρωνεία και τον χλευασμό;

Τα σύμφωνα συμβίωσης, λοιπόν, είναι μόνον η αρχή. Η ελευθερία, η πραγματική ισότιμη αντιμετώπιση στην κοινωνία μας, είναι κάτι που χρειάζεται, όμως, συνεχή προσπάθεια . Είναι κάτι το οποίο κατακτάται καθημερινά, με κόπο και θάρρος. Λαμβάνοντας υπόψη ότι μια διχασμένη κοινωνία, δεν ωφελεί κανέναν, ιδίως σε μια χώρα σαν την δική μας, η οποία καταβάλλει συνεχείς προσπάθειες για κερδίσει και πάλι αυτόνομα και περήφανα, την θέση που της αξίζει στο διεθνές στερέωμα.

Στην Ιταλία, παραμένει ανοικτή και η δημόσια συζήτηση σχετικά με την δυνατότητα να υιοθετεί, ο ένας σύντροφος, το παιδί του άλλου μέλους του ζευγαριού. Η όλη αυτή συζήτηση αφορά παιδιά που έχουν αποκτηθεί ή από προηγούμενη σχέση, ή με προσφυγή σε εξωσωματική γονιμοποίηση.

Ο πρόσφατος νόμος, μετά από σειρά διαπραγματεύσεων και συμβιβασμών, δεν συμπεριέλαβε, τελικά, το δικαίωμα αυτό. Αλλά πολλοί δικαστές εκφράσθηκαν υπέρ της συγκεκριμένης δυνατότητας, θεωρώντας ότι προέχει το συμφέρον και το μέλλον του παιδιού. Είναι, σαφέστατα, ένα ευαίσθητο θέμα το οποίο θα πρέπει, όμως, να αντιμετωπισθεί, πιστεύω, με χαμηλούς τόνους και λογική, δίνοντας κύριο βάρος, πρώτα από όλα, στην άποψη των ειδικών.

Η πρόοδος που πρέπει να επιτελεσθεί είναι ακόμη μεγάλη, οι στόχοι βασικής σημασίας, δεν έχουν σε καμία περίπτωση ακόμη επιτευχθεί. Θα ήταν αρκετό, όμως, για το άμεσο μέλλον, να προσπαθήσουμε να αφήσουμε πίσω μας λανθασμένα στερεότυπα και προκαταλήψεις και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ότι τα δικαιώματα του συνανθρώπου μας -μέσα σε ένα πλαίσιο πραγματικού αμοιβαίου σεβασμού- δεν αφαιρούν τίποτα από την ζωή μας, αλλά, αντιθέτως, την εμπλουτίζουν.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News