Ο Έκτορας είναι ένας 30χρονος - σήμερα - Κρητικός. Υπήρξε πριν από λίγα χρόνια, για σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, χρήστης ηρωίνης. Όπως ανέφερε στην εφημερίδα "Νέα Κρήτη" δεν έμπλεξε ποτέ τόσο «άσχημα», όσο η πλειονότητα αυτών που κάνουν χρήση. Πρόλαβε να ξεφύγει νωρίς, όταν κατάλαβε ότι κινδυνεύει πραγματικά... Είναι, με λίγα λόγια, απ' αυτούς τους ελάχιστους οι οποίοι κατάφεραν να ξεκόψουν οριστικά, μόνοι τους. Υπό αυτό το πρίσμα, θεωρούμε ότι η συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα "Νέα Κρήτη" παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Σας την παρουσιάζουμε...
-Έκτορα, πότε ήταν η πρώτη σου επαφή με την ηρωίνη;
«Ήμουν 21 ετών και σπούδαζα σε μια πόλη της ελληνικής επαρχίας. Δοκίμασα ηρωίνη από περιέργεια. Είχα στο παρελθόν καπνίσει αρκετές φορές χασίς. Δεν ήμουν "χασικλής" και δε θεωρώ ότι η κάνναβη είναι ο πρόδρομος για να καταλήξεις στην ηρωίνη. Εκτός από κάνναβη, είχα κάνει και ψυχοτρόπα ναρκωτικά. Lsd, τριπάκια που λένε... Και αλκοόλ, φυσικά. Έκανα τότε 3-4 φορές σποραδικά χρήση ηρωίνης και μετά δεν ξαναδοκίμασα. Να τονίσω ότι ήταν καθαρά δική μου επιλογή...».
-Μετά από τότε, πότε ξανάκανες ηρωίνη;
«Αφού τελείωσα τις σπουδές μου, βρέθηκα για λίγα χρόνια στην Αθήνα. Ήμουν 26 στα 27. Εκείνη την περίοδο έβγαινα με μια κοπέλα, η οποία μου άρεσε αρκετά. Ήταν ελάχιστα χρόνια μεγαλύτερή μου. Αυτή ήταν πρώην χρήστης ηρωίνης, η οποία είχε απεξαρτηθεί. Παρ' όλα αυτά, κατά καιρούς "φτιαχνόταν" με διάφορες ουσίες. Αυτό, βέβαια, εγώ δεν το γνώριζα τότε. Και φυσικά η συμπεριφορά της, αλλά και όλο της το παρουσιαστικό έρχονταν σε πλήρη αντίθεση σε σχέση με τα όσα μου περιέγραψε σε μεταγενέστερο χρόνο για την περίοδο που υπήρξε "άρρωστη" με την ηρωίνη.
Ένα βράδυ, λοιπόν, χωρίς να έχουμε ξαναμιλήσει γι' αυτό στο παρελθόν, έκανε χρήση ηρωίνης ενώ ήμασταν μαζί. Είχαμε βγει βόλτα και, επιστρέφοντας σπίτι της, σταματήσαμε σε πασίγνωστο πεζόδρομο, που είναι κάθετος σε κεντρικότατο δρόμο των Αθηνών, δίπλα στο Πολυτεχνείο. Ο συγκεκριμένος δρόμος λειτουργούσε τότε - δεν ξέρω αν συμβαίνει το ίδιο και σήμερα - σαν "σούπερ μάρκετ" ναρκωτικών. Μου έκανε εντύπωση η ευκολία με την οποία βρήκε και προμηθεύτηκε ηρωίνη.
Όταν φτάσαμε σπίτι της, έκανε μόνη της χρήση. Αισθανόταν άνετα μαζί μου κι εγώ δεν είχα κάποιο πρόβλημα. Ήπιε την ηρωίνη με "μυτιά". Τη "σνίφαρε" που λένε. Την ηρωίνη μπορείς είτε να την καπνίσεις, είτε να τη ρουφήξεις από τη μύτη, είτε να "σουτάρεις". Να κάνεις δηλαδή ενδοφλέβια χρήση. Όλοι οι τρόποι χρήσης είναι εθιστικοί και κάνουν κακό. Απλά με το σνιφάρισμα ή το κάπνισμα είναι βραδύτερος ο τρόπος με τον οποίο εισέρχεται στον οργανισμό σου το ναρκωτικό σε σχέση με την ενδοφλέβια χρήση».
- Εκείνο το βράδυ ξανάπιες κι εσύ;
«Όχι, όχι, εκείνο το βράδυ δεν ήπια. Δοκίμασα, όμως, μία από τις επόμενες φορές που βγήκα μαζί της».
- Πώς νιώθεις όταν πιεις ηρωίνη;
«Όπως όταν ένας άνθρωπος γεννιέται τυφλός και του ζητάς να σου πει πώς είναι - για παράδειγμα - το μπλε χρώμα και αυτός αδυνατεί να καταλάβει τι εννοείς, κάπως έτσι αντιλαμβάνεσαι την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι την πρώτη φορά που θα κάνεις ηρωίνη. Δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που να μπορεί να καταλάβει πώς νιώθεις, αν δεν έχει κάνει χρήση ο ίδιος. Το ίδιο πιστεύω ότι ισχύει και με τα πολύ ελαφρύτερα ναρκωτικά, όπως για παράδειγμα με το χασίς. Αν δε δοκιμάσεις, δεν μπορείς να καταλάβεις το "φτιάξιμο", που λένε.
Ο τρόπος με τον οποίο, όμως, δρα η ηρωίνη (και τα έμαθα κατόπιν εορτής) είναι ολοκληρωτικός: Μπλοκάρει συγκεκριμένους νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να ελέγχεις το τι γίνεται στον οργανισμό σου. Έτσι, αμέσως-αμέσως οι συνέπειες είναι ακραίες... Γενικά, πάντως, υπάρχει ένα ισχυρό αίσθημα ευφορίας. Πολύ ισχυρό. Όταν έχεις κάνει χρήση, φαντάζεις σε κάποιον εξωτερικό παρατηρητή ως ένα κατατονικό άτομο. Εσύ όμως αισθάνεσαι μέσα σου φοβερή ηρεμία. Νιώθεις σαν να είσαι βασιλιάς. Τα πάντα είναι προσιτά για σένα και νιώθεις ότι δεν μπορεί να σε εμποδίσει κανείς...».
- Για πόσο καιρό έκανες χρήση μετά;
«Για περίπου πέντε μήνες. Ξεκίνησα πολύ σποραδικά όσο ήμουν με την κοπέλα. Σνιφάραμε μαζί. Μετά από λίγο καιρό χωρίσαμε, ωστόσο εγώ συνέχισα να θέλω να κάνω χρήση».
- Γιατί την ξαναζήτησες;
«Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβετε ότι αυτό που σε κάνει να θες να πιεις ξανά ηρωίνη είναι στην ουσία η ανάμνηση των όσων ένιωσες όταν έκανες χρήση πρώτη φορά. Το πρώτο σου "φτιάξιμο", που λένε δηλαδή... Αυτή η ανάμνηση είναι τόσο ισχυρή που σε παρακινεί να ξαναπιείς, ακόμα κι αν το σώμα σου δεν είναι ακόμα εξαρτημένο από την ουσία».
-Άρχισες λοιπόν να πίνεις μόνος σου...
«Ναι. Αφού χώρισα, ξεκίνησα να πίνω μόνος μου. Πήγαινα στο... γνωστό μέρος, "ψώνιζα" κι έκανα χρήση. Έπινα περίπου 1,5 γραμμάριο την εβδομάδα. Ποτέ κάθε μέρα. Συνήθως μέρα παρά μέρα και σε μικρές δόσεις. Γνωρίζοντας το μέγεθος του κινδύνου, απέφευγα έτσι τη σωματική εξάρτηση».
-Πώς ήταν η ζωή σου εκείνο το διάστημα;
«Είχα κανονική κοινωνική ζωή. Έβγαινα έξω, είχα τις παρέες μου κ.λπ... Συνήθως έπινα αργά το απόγευμα. Το φτιάξιμο κρατούσε περίπου 4 με 5 ώρες. Μετά κοιμόμουν και ξυπνούσα την επομένη. Ωστόσο, στο μεταξύ, η επιθυμία μου για την ηρωίνη αυξανόταν ολοένα και περισσότερο. Έτσι, άρχισα να "βαράω" κι ενέσεις. Η ενδοφλέβια χρήση είναι η πιο έντονη και η πλέον εξυψωτική στο "φτιάξιμο"».
-Πότε έγινε αυτό;
«Αυτό ξεκίνησε λιγότερο από ένα μήνα πριν ξεκόψω τελείως. Μετά τη δεύτερη ή την τρίτη φορά που "σούταρα", αντιλήφθηκα τον πραγματικό κίνδυνο. Θυμάμαι ότι ξύπνησα την επομένη και πονούσα... Οι μύες μου τραβιόντουσαν προς τα πίσω, πονούσαν τα γόνατά μου κι ένιωθα την ανάγκη να διπλωθώ για να μην πονάω. Εκεί είπα "όπα, εδώ έχουμε πρόβλημα"».
ΠΩΣ ΞΕΚΟΨΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ
«Σήμερα είναι η τελευταία φορά»
- Και σταμάτησες έτσι απλά;
«Όχι. Σταμάτησα την ενδοφλέβια χρήση και ξανάρχισα να σνιφάρω. Καταλάβαινα σιγά-σιγά ότι δεν μπορείς να παίξεις με αυτό το πράγμα. Οπότε είχα δύο επιλογές: ή θα συνέχιζα να πίνω ή θα ξέκοβα τελείως. Σνίφαρα λοιπόν για λίγες ημέρες ακόμα. Οι πόνοι όμως γίνονταν πιο έντονοι. Έτσι μια μέρα αποφάσισα ότι "σήμερα είναι η τελευταία φορά". Έτσι κι έγινε. Από τότε δεν ξαναήπια ηρωίνη».
-Το μετάνιωσες ποτέ;
«Όχι βέβαια».
- Ζορίστηκες;
«Ήταν πολύ δύσκολη περίοδος, καθώς είχα αρχίσει να αναπτύσσω σωματική εξάρτηση. Ευτυχώς, όμως, δεν "αρρώστησα", όπως λένε. Μπορούσα δηλαδή να περπατήσω και ήμουν σε καλύτερη κατάσταση από άλλους χρήστες. Δεν ήταν όμως καθόλου εύκολα: Καθόμουν σπίτι, δεν μπορούσα να φάω, κοιμόμουν χάλια κι έχασα αρκετά κιλά. Όμως μετά από 4-5 μέρες, επανήλθα».
-Δεν σε βοήθησε κανείς;
«Όχι, τα κατάφερα μόνος μου. Δεν πήρα δηλαδή μεθαδόνη, όπως κάνουν χρήστες που είχαν μπλέξει πολύ πιο άσχημα από μένα. Όπως σας είπα και στην αρχή, δεν υπήρξα ποτέ τόσο "άρρωστος"».
- Θα ξανάπινες ηρωίνη;
«Αν ήξερα ότι δε σε σκοτώνει, ναι. Επειδή όμως σε οδηγεί στο θάνατο, δε θα ξανάπινα. Σε καμία περίπτωση».
- Τι θα έλεγες σε κάποιον που θέλει να δοκιμάσει;
«Θα του έλεγα να μην το κάνει. Ούτε από περιέργεια, ούτε για πλάκα, ούτε για την παρέα, ούτε για τίποτα... Όσο δυνατός χαρακτήρας και να νομίζει ότι είναι. Κατηγορηματικά λέω στον καθένα που μας διαβάζει, να μη δοκιμάσει ποτέ του ηρωίνη...».
Ρεπορτάζ: Νικόλας Αγγελίνος
