Εάν σήμερα, υποθετικά, η Ελλάδα και η Κρήτη ήταν υπό γερμανική κατοχή και σχεδίαζαν οι Σύμμαχοί μας, σε συνεργασία με την κρητική Αντίσταση, να απαγάγουν το Γερμανό φρούραρχο στο νησί, αυτή η προσπάθεια θα είχε να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες, συμβατές μόνο με την εποχή που ζούμε και "άγνωστες" για εκείνη την εποχή. Θα είχαμε συμμάχους, θα υπήρχε κρητική Αντίσταση και ποιας μορφής θα ήταν αυτή;
Του Δημήτρη Ψαρρά *
Υποθέτουμε ότι έχουμε συμμάχους που πράγματι θέλουν να σχεδιάσουν και να πραγματοποιήσουν αυτήν την απαγωγή και ας μην εξετάσουμε το κατά πόσο θα ήθελαν να απαγάγουν τον Κράιπε και να τον πάνε στο Κάιρο ή τον αρχηγό της κρητικής Αντίστασης και να τον πάνε στο Βερολίνο.
Τεράστια εμπόδια, όμως, θα έφερναν και οι διάφορες "τάσεις" μέσα στην αντίσταση... σαν:
Θα υπήρχαν πολλά "κοκόρια" εθνικιστικού χαραχτήρα και οριζόντιας κομματικής προέλευσης, με αποτέλεσμα να αλληλοσκοτώνονται για το ποιος θα είναι ο αρχηγός, ποιος είναι ο καλύτερος, ιστορικά, κλέφτης, άρα και πιο ικανός για την αρχηγία.
Δηλαδή θα το έβλεπαν σαν μέσο να αναδειχθούν, να αποκρύψουν τον Κράιπε από τους Βρετανούς και να τον ξαναπουλήσουν στους Γερμανούς... για μια θέση στον "ήλιο"... μιας και πραγματικό κουράγιο και θέληση να διώξουν τους Γερμανούς δε θα υπήρχε.
Όταν τελικά θα ερχόταν μια κάποια ισορροπία, στην ηγεσία και στα μέλη, θα άρχιζαν άλλα όργανα.
Οι ακροδεξιοί θα συνέχιζαν να φωνάζουν ότι ο "εχθρός" είναι ο "φίλος", ότι για όλα φταίνε οι μετανάστες, ενώ από κάτω θα είχαν συμφωνήσει με όλες τις πλευρές.
Οι δεξιοί θα έλεγαν ότι η επιχείρηση δε στέκει γιατί δεν έχει γίνει καμία οικονομοτεχνική μελέτη που να δείχνει το κέρδος της και ότι μια τέτοια επιχείρηση δεν ωφελεί το ΑΕΠ.
Οι σοσιαλδημοκράτες θα έλεγαν ότι η επιχείρηση δε στέκει γιατί μετά θα υπάρξουν αντίποινα και θα καούν χωριά, θα πεθάνουν γυναικόπαιδα και ότι η χώρα δε χρειάζεται ηρωισμούς και επαναστάσεις, αλλά επενδύσεις!!!, και ότι θα συμφωνήσουν μόνο με τον όρο ότι όλοι οι συμμετέχοντες, όλοι οι επιζώντες, όλοι οι κάτοικοι της Κρήτης και γιατί όχι όλης της Ελλάδας που ζει στην ύπαιθρο, και με το πέρας του πολέμου θα αναγνωριστούν σαν αντιστασιακοί, θα πάρουν σύνταξη, και τα παιδιά τους θα γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι.
Οι αριστεροί θα γκρέμιζαν τα πάντα από απεργίες και καταλήψεις, γιατί γίνεται συζήτηση για κάτι πριν μπει σε λαϊκή διαβούλευση και δεν έχει κοινωνική συναίνεση, με αποτέλεσμα να το μάθουν οι Γερμανοί, να συλληφθούν όλοι οι αριστεροί και να την πληρώσουν, τελικά μόνο αυτοί.
Οι του ΚΚΕ θα έλεγαν ότι δε συμμετέχουν σε καμιά ενέργεια, ακόμη και εάν είναι για το καλό της πατρίδας, μαζί με δεξιούς και σοσιαλιστές.
Οι της άκρας Αριστεράς, με το που άκουσαν αυτήν την ωραία ιδέα, χωρίς να περιμένουν τους άλλους και γεμάτοι ενθουσιασμό ξεκίνησαν μόνοι τους να πραγματοποιήσουν την επιχείρηση και σκοτώθηκαν όλοι.
Αρκετοί αντάρτες και με οριζόντια κομματική προέλευση θα έκαναν θέμα το κατά πόσο, τελικά, ωφελεί τη χώρα η «απομάκρυνση» του Γερμανού φρουράρχου, υποστηρίζοντας ότι η παραμονή του είναι εγγύηση ότι δε θα γεμίσει το νησί με μαύρους και μουσουλμάνους.
Ένα θαύμα εν έτει 2016 θα προϋπόθετε οι «πατριώτες» αντάρτες να «καταργήσουν» τα ηγετικά στελέχη και να αποφασίσουν οι ίδιοι τι είναι καλύτερο για την πατρίδα και την αποστολή τους.
Μετά το παιχνίδι, ο βασιλιάς και τα πιόνια πάνε στο ίδιο κουτί.
* Ο Δημήτρης Ψαρράς εκπροσωπεί την Οργάνωση Εφαρμογών Βιώσιμης Ανάπτυξης "Φοίνιξ".
