Στο Ατσαλένιο (Κλαζομενές επισήμως), οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία (κυρίως τα Βουρλά) που εγκαταστάθηκαν μετά την καταστροφή του '22 ήξεραν να κάνουν καλά δυο πράγματα: Να καλλιεργούν το αμπέλι (βλέπετε είχαν μεγαλώσει σε εύφορο μέρος, στη γη της Ιωνίας) και να παίζουν μπάλα! Έστω και με κάποια καθυστέρηση και αφού μεγάλο τους μέρος ήταν στον ιστορικό ΕΓΟΗ, οι κάτοικοι του προσφυγικού προαστίου έφτιαξαν ένα σύλλογο που συνδύαζε τη μια τους μεγάλη αγάπη... με την άλλη!
Ο Παναθλητικός Όμιλος Ατσαλένιου (Π.Ο.Α), "η ΠΟΑ" όπως έλεγαν οι παλιοί Ατσαλενιώτες, ιδρύθηκε 65 χρόνια πριν (πρόσφατα είχε γενέθλια), το 1951. Ήταν μια ιδέα που έγινε πράξη από τον Καϊσαρλή Ευάγγελο (Βαγγελάκη), από τον Γκογκόση Νικόλαο, από τον Μασέλη Γεώργιο, από τον Δεμενόπουλο Εμμανουήλ, από τη ξεχωριστή μορφή που λεγόταν Βασίλειος Σαμψών και άλλους πολλούς.
* Το 1964 ο ΠΟΑ έκανε το μεγαλύτερο βήμα του αγωνιζόμενος στη Β΄Εθνική.
* Το 2003 ιδρύθηκε Ανώνυμη Εταιρεία Λαϊκής Βάσης Π.Α.Ε. Π.Ο. Ατσαλένιου ενώ από το 2004 αγωνιζόταν στη Γ΄Εθνική, ώσπου την σεζόν 2009-2010 τερμάτισε 14ος και υποβιβάστηκε στην Δ΄Εθνική,και συγκεκριμένα στον 10ο Ομιλο.
* Η ομάδα του προσφυγικού προαστίου επέστρεψε στη Γ΄Εθνική αλλά την περίοδο 2013-2014 υποβιβάστηκε στο Τοπικό, ουσιαστικά με "αυτοκτονία" στις τελευταίες αγωνιστικές...
* Την περίοδο που προηγήθηκε ο ΠΟΑ δεν κατάφερε να κερδίσει το πρωτάθλημα της ΕΠΣΗ και να παίξει σε μπαράζ ανόδου, κάτι που πέτυχε με εκπληκτικό τρόπο στην τρέχουσα περίοδο, (χωρίς Play Off) και βέβαια έχει μπροστά του την πρόκληση, για επιστροφή σε κατηγορία που είναι πιο αντιπροσωπευτική για την ιστορία της ομάδας...
Η ιστορία του γηπέδου
Το γήπεδο της ομάδας που όταν ανακαινίστηκε ήταν ένα "αθλητικό στολίδι" για το Ηράκλειο. Οι "Αθλητικές Ιστορίες" είναι σήμερα αφιερωμένες στην ομάδα του προσφυγικού προαστίου και για να διαβάζετε σήμερα αυτή τη σελίδα, χρειάστηκαν πολλές ώρες συζήτησης, με πολλούς ανθρώπους και βέβαια με επίκεντρο το γήπεδο! Ο ΠΟΑ ιδρύθηκε το 1951 ενώ το γήπεδο εγκαινιάστηκε το 1960. Η πρώτη προπόνηση έγινε ανήμερα του Αγίου Μηνά. Τα προηγούμενα χρόνια οι Ατσαλενιώτες που είχαν...άλογα τα είχαν επιστρατεύσει για τις σχετικές εργασίες, σε ένα οικόπεδο που στα χρόνια της κατοχής λειτούργησε σαν γερμανικό νεκροταφείο! "Σκάβαμε και βρισκαμε από οστά...μέχρι σπαθιά και κράνη" μας έλεγε ο Νίκος Παπαδάκης, σημερινός γενικός αρχηγός που ήταν 10 χρόνων παιδί στις εργασίες! Ο "θεμέλιος λίθος" τοποθετήθηκε από τον δήμαρχο Κρασαδάκη και τον αείμνηστο παράγοντα (διατέλεσε και πρόεδρος της ΕΠΣΗ) Γεώργιο Μαρσέλο. Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια και το 1989 μπήκε φυσικός χλοοτάπητας (τρίτο γήπεδο στο Ηράκλειο που απέκτησε) ενώ τα επόμενα χρόνια πήρε τη μορφή που έχει σήμερα, με σκεπαστή εξέδρα καθήμενων 1500 θέσεων, ηλεκτροφωτισμό, γυμναστήριο, αίθουσα συνεδριάσεων κ.λ.π.). Το 2004 μπήκε συνθετικός τάπητας ενώ πιο πρόσφατα έγινε και το ιατρείο (μη ξεχνάμε πως φιλοξενεί μια τεράστια ακαδημία). Ένα ιατρείο που είναι πλήρως εξοπλισμένο και με απινιδωτή!
Ο Σαμψών: Μια τεράστια μορφή, ο Βουρλιώτης (Μικρασιάτης) Βασίλειος Σαμψών που αν και σε μεγάλη ηλικία πολέμησε σε μάχες κατά των Γερμανών ήταν το σημείο αναφοράς στην ίδρυση του ΠΟΑ το 1951. "Ο συγκεκριμένος άνθρωπος που αγαπούσαν και σέβονταν όλοι ήταν ντυμένος μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του με τη μικρασιατική φορεσιά και τα σαλβάρια (μικρασιατικές μπότες)" μας λέει ο 76χρονος σήμερα Θανάσης Παπαδημητρίου.
Ο ΠΟΑ του Θ. Παπαδημητρίου: Ο Θανάσης Παπαδημητρίου έζησε τον ΠΟΑ από την ίδρυσή του (ήταν 10 ετών το 1951), υπήρξε παίκτης και στη συνέχεια γενικός αρχηγός (πριν πάρει τη θέση αυτή ο Στράτος Γεωργιάδης). Μιλώντας χθες-για τις ανάγκες αυτής της σελίδας- συγκινημένος, ξεχώρισε ακόμα κάποιους ανθρώπους-παράγοντες-ποδοσφαιριστές και θυμήθηκε: "Θυμάμαι τον ΠΟΑ από την 1η μέρα που γεννήθηκε! Θυμάμαι το τραπέζι στο Ατσαλένιο το 1955 για το πρώτο πρωτάθλημα σε τοπικό επίπεδο! Θέλω να πω για κάποιους ανθρώπους πουΑγαπάω τον σημερινό πρόεδρο Γιάννη Καλέμπουμπα. Μεγάλοι παράγοντες όμως υπήρξαν και οι Γιάννης Λέλεκας και Γιώργος Μαρσέλος. Τίποτα δε ξεχνάω! Την πίεση που δεχόμουν κάθε φορά που ήθελε έναν παίκτη ο ΟΦΗ ή άλλες ομάδες"...
Η ιστορία του Μύρωνα Σηφάκη: "Εγώ έφερα πιτσιρικά τον Μύρωνα στον ΠΟΑ. Ο πατέρας του ο Βασίλης ήταν ομιλίτης και ήθελε να τον γράψει από μικρό στον ΟΦΗ. Ωστόσο τον έπεισα όταν του είπα να τον πάρουμε στον ΠΟΑ και όταν είναι έτοιμος για τον ΟΦΗ θα τον δώσουμε αμέσως"!
Η επιστροφή Κώστα Πίτσου: "Ο Εργοτέλης του έδινε ένα ποσό κοντά στις 150.000 που εκείνα τα χρόνια (1976) ήταν πάρα πολλά λεφτά. Τον έπεισα με ένα ποσό που δεν περνούσε τα 60 χιλιάρικα και επέστρεψε στο Ατσαλένιο. Κανείς δε μπορούσε να μου φύγει", μας λέει ο κ. Παπαδημητρίου"...
Ο Μανόλης Ντάγκινης και το Νο10: (Χαρακτηριστική ιστορία από τον κ. Παπαδημητρίου) "Δεν αποχωριζόταν τη φανέλα με το Νο10 ο Μανόλης! Αλλά την άξιζε γιατί ήταν μεγάλος παίκτης! Τον ξεχώριζα και αδικήθηκε που δεν έπαιξε σε μεγαλύτερη κατηγορία αλλά δε μπορούσε ίσως και να αφήσει τον αγαπημένο του ΠΟΑ. Δεν κρύβω όμως και την αδυναμία που είχα στον Κώστα Πίτσο"...
Ο καλύτερος σύγχρονος ΠΟΑ: Ο νυν προπονητης στην Ακαδημία και πρώην παίκτης Νίκος Μακράκης μας λέει: "Ο ΠΟΑ με τον Παύλο Δερμιτζάκη στη Γ΄Εθνική έφτασε μέχρι και την 3η θέση. Για πολλούς ήταν η καλύτερη ομάδα στη σύγχρονη ιστορία του σωματείου. Και έτσι είναι! Ένα χρόνο πριν με έδρα το Μαρτινέγκο ο ΠΟΑ γέμιζε το γήπεδο του ιστορικού του αντίπαλου"...
* Ευχαριστούμε για τη βοήθειά τους στο αφιέρωμα το Δ.Σ. του ΠΟΑ, τον Νίκο Παπαδάκη, τον Σωτήρη Συνάνη, τον Νίκο Μακράκη και ένα ξεχωριστό "ευχαριστώ" στον Θανάση Παπαδημητρίου, τον Κώστα Πίτσο και τους φιλάθλους Στράτο Δεληγιάννη και Σταμάτη Πελέκα...
Του: Γιώργου Μιμίκου
