Την ώρα που στη Βουλή χθες βράδυ είχε σε εξέλιξη τις επικοινωνιακές "πυρηνικές βόμβες" των πολιτικών αρχηγών για τη διαπλοκή και τη διαφθορά, το τουρκικό σεισμογραφικό "Τσεσμέ" προσέγγιζε στα επίμαχα, κατά την Τουρκία, θαλάσσια σημεία ερευνών, αλλά και ΑΟΖ στο Αιγαίο.
του Γιώργου Σαχίνη
Το πολιτικό μας σύστημα ασχολείται με την αλλαγή υποδείγματος στην πολιτική ατζέντα, ίσως την πιο κρίσιμη στιγμή στη σύγχρονη ιστορία μας, όπου το προσφυγικό-μεταναστευτικό έρχεται να "δέσει" με τη δεινή επί 6ετία οικονομική κατάσταση της χώρας, που έχει εκχωρήσει κυριαρχία ένεκα δανεισμού. Δυστυχώς "κουμπώνουν" και με τα εθνικά θέματα, από την Κύπρο και το Αιγαίο, μέχρι τη Θράκη και την ΠΓΔΜ, σε μια περίοδο όπου η Τουρκία αλλά και βόρειοι γείτονές μας (με δορυφορικές οικονομικές σχέσεις με την Τουρκία) ξεδιπλώνουν όλη την αναθεωρητική πολιτική τους στην περιοχή.
Υπάρχει θέμα ασφάλειας της χώρας ή πρόκειται για υπερβολές μιας περίκλειστης αντίληψης εσωστρεφών τάσεων στην κοινωνία; Αντίστροφα, μήπως η απόπειρα επιβολής ενιαίας σκέψης στη δημόσια σφαίρα επιχειρεί να ακυρώσει κάθε γνήσιο προβληματισμό με ρετσινιές τύπου "υπερπατριωτών και ακροδεξιών", ώστε να απονομιμοποιηθούν καυτές ερωτήσεις;
Μεταξύ των ελληνικών κομμάτων εξουσίας κυρίαρχη είναι ακόμη η άποψη ότι η ασφάλεια της χώρας είναι δεδομένη από τη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Στο πλαίσιο αυτής της άποψης, οι ελληνικές κυβερνήσεις προσφέρουν διαχρονικά την ακριβή (πολιτικά) και εξοντωτική (οικονομικά) συνδρομή για τη συμμετοχή της χώρας στους υπερεθνικούς πολιτικούς - οικονομικούς - στρατιωτικούς συνασπισμούς και συμμαχίες.
Στην πικρή πραγματικότητα ωστόσο, όπως αυτή αποκαλύπτεται στον καιρό της κρίσης και της αποσταθεροποίησης στην περιοχή ευρύτερα, εμφανίζονται εκκωφαντικά οι αδυναμίες του ελληνικού αμυντικού δόγματος.
Η συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε. δεν τη θωράκισε από τα δεινά μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης. Αντίθετα η χώρα χρησιμοποιήθηκε ως ανάχωμα για την κάλυψη των ζημιών των μεγάλων γερμανικών και γαλλικών κατά κύριο λόγο τραπεζών.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε. δεν την προστάτευσε με τον επιμερισμό των βαρών που προκαλεί η τεραστίων διαστάσεων προσφυγική κρίση. Αντίθετα, η Ελλάδα αντιμετωπίζεται από τους εταίρους της ως ανάχωμα των προσφυγικών ροών και χώρος αποθήκευσης δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Η συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ δεν απέτρεψε την εκδήλωση και προώθηση των τουρκικών διαθέσεων για αναθεώρηση των διεθνών συνθηκών. Σήμερα, εμφανίζεται η Τουρκία να αξιοποιεί την ανάμειξη του ΝΑΤΟ στην υποτιθέμενη προσπάθεια ελέγχου των προσφυγικών ροών από τα εδάφη της προς τα ευρωπαϊκά-ελληνικά εδάφη, για να υπενθυμίσει τις απόψεις της περί γκρίζων ζωνών.
Οι καλά γνωρίζοντες την ιστορία υπενθυμίζουν ότι η κατάρρευση ενός (αμυντικού) δόγματος σπανίως συντελείται αναίμακτα. Εκτός αυτών των συνασπισμών, "χάος" - εντός "δουλοπαροικία".
Αναλυτές που έχουν παρελάσει εσχάτως από τη συχνότητα του Ράδιο 9,84 και την "ΚΡΗΤΗ TV", ως καλεσμένοι συνεντεύξεών μου, μιλάνε για το «κακό» και το «χειρότερο» σενάριο.
Το κακό σενάριο είναι σε γενικές γραμμές αυτό το οποίο βιώνει η ελληνική κοινωνία και οικονομία από την άνοιξη του 2010. Δηλαδή έναν ατέρμονο πάτο, που απλά σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι έχει και παρακάτω, επειδή με "δανεικά δυναμό" είμαστε σε μία κίνηση. Είμαστε ουσία χρεωκοπημένη χώρα, που είναι προφανώς αντιμέτωπη ανά πάσα στιγμή με γκρίζα και αναπάντεχα σενάρια, ακριβώς εξαιτίας της αδυναμίας της να υπερασπιστεί ζωτικά της συμφέροντα. Ένα τέτοιο παράδειγμα αδυναμίας καταγράφεται αυτήν ακριβώς την περίοδο με την προσφυγική-μεταναστευτική κρίση και την αδυναμία μας ως πολιτικό σύστημα να πούμε όχι στη μετατροπή μας σε αποθήκη ανθρώπων, κατά τις αποφάσεις των εταίρων και δανειστών μας.
Το χειρότερο σενάριο αφορά σε εθνικά θέματα του πιο σκληρού πυρήνα της χώρας ως υπόσταση, αυτά που σε μετατρέπουν σε χώρο.
Δυστυχώς η Ελλάδα βρίσκεται ξανά μπροστά σε χρόνιες εκκρεμότητες της εξωτερικής πολιτικής, τις οποίες μας πιέζουν να κλείσουμε. Η εκκρεμότητα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, οι τουρκικές διεκδικήσεις και η επισφράγιση της διχοτόμησης της Κύπρου είναι τα τρία ζητήματα που συνθέτουν το χειρότερο σενάριο, στο οποίο οδηγείται να εμπλακεί και εξαιτίας της οικονομικής και πολιτικής αδυναμίας η χώρα. Υπό αυτή την έννοια το λεκτικό ατόπημα Μουζάλα μετατρέπεται σε υποψία "λαγού" από πλευράς του βουλευτή Μπαλαούρα και η χρονική συγκυρία δεν είναι τυχαία.
Η ελληνική κυβέρνηση πιέζεται ασφυκτικά (από Αμερικανούς και Γερμανούς) να υποχωρήσει στην υπόθεση της ονομασίας και να δεχτεί τετελεσμένα. Να αποδεχτεί, δηλαδή, την ύπαρξη "Δημοκρατίας της Μακεδονίας" ως χώρας-μέλους του ΟΗΕ. Ο λαλίστατος στο παρελθόν ΥΠ.ΕΞ. Ν. Κοτζιάς "σιγεί" ανεξήγητα. Η ελληνική αδυναμία πυροδοτεί και το χειρότερο σενάριο στα ελληνοτουρκικά, καθώς η Άγκυρα καθημερινά υπενθυμίζει έμπρακτα πως αμφισβητεί τα θαλάσσια σύνορα. Αμφισβητεί εδάφη (νησιά, βράχους και βραχονησίδες). Αμφισβητεί δικαιώματα σε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Ε, σε αυτή τη συγκυρία, είναι παράδοξη, χωρίς να είναι ωστόσο ιστορικά ανεξήγητη, η αφασία του ελληνικού πολιτικού συστήματος, το οποίο απλώς ελπίζει ότι κάποιος από μηχανής "φίλος" θα εμφανιστεί. Αγνοούν οι πολιτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν και κυβερνούν ότι οι "φίλοι" εμφανίζονται κατόπιν εορτής ή τραγωδίας...
