Ο τελικός (πρωταθλητριών ομάδων ποδοσφαίρου) του 1971 στο παλιό Γουέμπλει είχε ολοκληρωθεί. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού δε μπορούσαν να χωνέψουν την ήττα, έστω και αν είχαν απέναντι τους τον Άγιαξ αλλά και το φόβητρο που λεγόταν Γιόχαν Κρόιφ...
Φεύγοντας έπρεπε να πάνε με βαριά καρδιά στη δεξίωση του τελικού: Μπαίνοντας στην αίθουσα είδαν τον ηγέτη των Ολλανδών να ανάβει ένα τεράστιο πούρο και να πίνει μπύρες, τη μια πάνω στην άλλη! Εμείς, σήμερα, στις "Αθλητικές Ιστορίες", με σεβασμό στους αναγνώστες μας και δέος για τον αείμνηστο πια Κρόιφ, θελήσαμε να κάνουμε συνέντευξη με έναν άνθρωπο που τον έζησε στον αγωνιστικό χώρο του θρυλικού βρετανικού σταδίου και είδε τις σκηνές που σας περιγράψαμε στις πρώτες γραμμές του κειμένου μπροστά στα μάτια του! Ο Γιώργος Βλάχος ήταν ιδανικός να μιλήσει για τον Κρόιφ. Άλλωστε το βράδυ εκείνο του Ιουνίου δε μπορεί να το ξεχάσει, θα το θυμάται για πάντα: "Δε ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ από το βράδυ αυτο! Αλλα επειδή μιλάμε για τον Κρόιφ θα σας πω κυρίως για τον Κρόιφ. Πελέ-Μαραντόνα-Κρόιφ πριν, Μέσι-Ρονάλντο τώρα! Η κορυφαία πεντάδα ποδοσφαιριστών στον κόσμο! Έτσι απλά"! Τον ρωτήσαμε για εκείνο το παιχνίδι, τον τελικό στο Λονδίνο: "Δε σκόραρε αλλά έκανε μεγάλο παιχνίδι! Ο Άγιαξ έφερε το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο ουσιαστικά μέσω Κρόιφ! Ο Πούσκας το ήξερε πως θα έχουμε δύσκολη δουλειά. Σαν να μας το είχε πει! Και όμως μπορούσαμε τελικα! Με λιγη τύχη"! Ποιο ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του, ρωτησαμε στη συνέχεια: Τεχνική, ταχύτητα, φαντασία, ποιο περίσσευε; "Όλα αυτά" μας λέει ο Γιώργος Βλάχος και προσθέτει: "Με μια λέξη θα πω: Ήταν αέρας! Είχε όμως και μυαλό και προσωπικότητα και γι αυτό έγινε και σπουδαίος προπονητής! Αλλά θα τον θυμόμαστε κυρίως σαν ποδοσφαιριστή! Ήταν αέρας"! Ωστόσο είχε και την άσχημη πλευρά ο Κρόιφ. Όχι, δεν ήταν άσχημη για όσους ήταν δίπλα του, αλλά για τον εαυτό του! Ήταν φανατικός καπνιστής! "Το πούρο ήταν του θριάμβου! Οι μπύρες είναι σα νερό για τους Ολλανδούς! Ωστόσο όταν κάτσαμε απέναντι στη δεξίωση του τελικού εκείνο το βράδυ, είδα πως ήταν φανατικός καπνιστής! Γενικά οι Ολλανδοί ποδοσφαιριστές κάπνιζαν πολύ τότε και έπιναν πολύ! Όταν τους είδαμε ξανά το 2000, ο Κρόιφ δεν ήταν εκεί. Αλλά και οι υπόλοιποι είχαν...γεράσει νωρίτερα από εμάς! Με τον Γιόχαν είχαμε γεννηθεί τον ίδιο χρόνο. Το 1948. Αλλά εμείς προσέχαμε πολύ την εξωγηπεδική μας ζωή", καταλήγει ο Γιώργος Βλάχος που βέβαια μετά την Κέρκυρα, την Αγία Παρασκευή, τον Παναθηναϊκό και το Γουέμπλει, βρέθηκε στον ΟΦΗ και δεν άφησε ποτέ ξανά την Κρήτη...
Αυτός ήταν ο "ιπτάμενος Ολλανδός"
Ο Κρόιφ δεν ήταν τυχαία ένας... ιπτάμενος Ολλανδός: Με τον Άγιαξ πήρε 8 πρωταθλήματα Ολλανδίας, πέντε Κύπελλα της χώρας, τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών, ένα ευρωπαϊκό Σούπερκαπ κι ένα Διηπειρωτικό. Με την Μπαρτσελόνα κατέκτησε ένα πρωτάθλημα κι ένα Κύπελλο, ενώ με τη Φέγενοορντ ένα πρωτάθλημα κι ένα Κύπελλο.
Με την εθνική ομάδα της Ολλανδίας έφθασε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974, δίχως να κατακτήσει το τρόπαιο, ενώ κατέλαβε με τους "οράνιε" την τρίτη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1976.
Ως προπονητής κάθισε στους πάγκους των δύο μεγάλων ομάδων, τις οποίες αγάπησε κι από τις οποίες αγαπήθηκε. Του Άγιαξ και της Μπαρτσελόνα. Με τον "Αίαντα" πήρε δύο Κύπελλα κι ένα Κύπελλο Κυπελλούχων. Με τους "μπλαουγκράνα" τέσσερα πρωταθλήματα, ένα Copa del Rey, τρία Σούπερκαπ της χώρας της Ιβηρικής, ένα Ευρωπαϊκό Σούπερκαπ κι ένα Κύπελλο Κυπελλούχων.
Έφθασε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1991 και του Champions League του 1994, χωρίς να καταφέρει να κατακτήσει το τρόπαιο στις τελευταίες δύο περιπτώσεις.
* Ο Κρόιφ αναδείχθηκε καλύτερος Ολλανδός ποδοσφαιριστής της χρονιάς κατά τα έτη 1968, 1972 και 1984, ενώ υπήρξε τρεις φορές κάτοχος της χρυσής μπάλας (1971, 1973, 1974). Κάτοχος της χρυσής μπάλα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974, όπως συμπεριελήφθη και στην καλύτερη ενδεκάδα του τουρνουά. Το 1994 ήρθε ακόμη μια διάκριση, καθώς συμπεριελήφθη στην καλύτερη ενδεκάδα όλων των εποχών σε Παγκόσμια Κύπελλα.
* Στο στιγμιότυπο ο αείμνηστος Γιόχαν Κρόιφ
* Ολόκληρο το φωτογραφικό υλικό για τον "ιπτάμενο Ολλανδό" αλλά και τον Γιώργο Βλάχο, σήμερα με την εφημερίδα "Νέα Κρήτη"...
Του: Γιώργου Μιμίκου
