Παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα κι αντί άλλων σχολίων είπα να θυμηθώ δυο ποιήματα του Μανώλη Αναγνωστάκη… Στ' αλήθεια παίζαμε … Φοβάμαι…
Στ? ?στε?α Παίζαμε!
Δ? χάσαμε μόνο τ?ν τιποτένιο μισθό μας
Μέσα στ? μέθη το? παιχνιδιο? σ?ς δώσαμε κα? τ?ς γυνα?κες μας
Τ? πι? ?κριβ? ?νθύμια πο? μέσα στ?ν κάσα κρύβαμε
Στ? τέλος τ? ?διο τ? σπίτι μας μ? ?λα τ? ?πάρχοντα.
Νύχτες ?τέλειωτες παίζαμε, μακρι? ?π? τ? φ?ς τ?ς ?μέρας
Μήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τ? φύλλα το? ?μεροδείχτη
Δ? βγάλαμε ποτ? καλ? χαρτί, χάναμε? χάναμε ?λοένα
Π?ς θ? φύγουμε τώρα; πο? θ? π?με; ποι?ς θ? μ?ς δεχτε?;
Δ?στε μας πίσω τ? χρόνια μας δ?στε μας πίσω τ? χαρτιά μας
Στ? ψέματα παίζαμε!
Φοβ?μαι το?ς ?νθρώπους πο? ?φτ? χρόνια ?καναν π?ς δ?ν ε?χαν πάρει χαμπάρι
κα? μία ?ραία πρωία μεσο?ντος κάποιου ?ουλίου
βγ?καν στ?ς πλατε?ες μ? σημαιάκια κραυγάζοντας «δ?στε τ? χούντα στ? λαό».
Φοβ?μαι το?ς ?νθρώπους πο? μ? καταλερωμένη τ? φωλι?
πασχίζουν τώρα ν? βρο?ν λεκέδες στ? δική σου.
Φοβ?μαι το?ς ?νθρώπους πο? σο? κλείναν τ?ν πόρτα
μ?ν τυχ?ν κα? το?ς δώσεις κουπόνια κα? τώρα
το?ς βλέπεις στ? Πολυτεχνε?ο ν? καταθέτουν γαρίφαλα κα? ν? δακρύζουν.
Φοβ?μαι το?ς ?νθρώπους πο? γέμιζαν τ?ς ταβέρνες
κα? τ? σπάζαν στ? μπουζούκια κάθε βράδυ κα? τώρα τ? ξανασπάζουν
?ταν το?ς πιάνει τ? μεράκι τ?ς Φαραντούρη κα? ?χουν κα? «?πόψεις».
Φοβ?μαι το?ς ?νθρώπους πο? ?λλαζαν πεζοδρόμιο ?ταν σ? συναντο?σαν
κα? τώρα σ? λοιδορο?ν γιατ?, λέει, δ?ν βαδίζεις ?σιο δρόμο.
Φοβ?μαι, φοβ?μαι πολλο?ς ?νθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ?κόμη περισσότερο.
Νοέμβρης 1983
