Μπορεί η ΕΕ να εμφανίζεται διχασμένη όσον αφορά τον χειρισμό της προσφυγικής-μεταναστευτικής κρίσης, αλλά στην πραγματικότητα η σταδιακή μετατροπή της Ελλάδας σε αποθήκη ψυχών βολεύει και όσους δημοσίως αντιτίθενται στο κλείσιμο των συνόρων. Είναι αξιοσημείωτο, μάλιστα, ότι η Αυστρία και οι χώρες του Βίζεγκραντ, που το επέβαλαν και το υποστηρίζουν, κατηγορούν τη Μέρκελ για ανέξοδο ανθρωπισμό. Όχι άδικα, τονίζουν ότι λύνουν και το δικό της πρόβλημα.
Του Σταύρου Λυγερού
Πράγματι, το φράγμα στην Ειδομένη τουλάχιστον προς το παρόν λύνει το πρόβλημα όχι μόνο της Αυστρίας, που μεθόδευσε το κλείσιμο των συνόρων, αλλά και της Γερμανίας και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών που είναι προορισμοί των προσφύγων-μεταναστών. Και το λύνει σε μία χρονική στιγμή που λόγω της μαζικής εισόδου η δυσαρέσκεια στις κοινωνίες αυτές κλιμακωνόταν. Ειδικότερα αποφορτίζει κάπως το ολοένα και πιο βαρύ κλίμα που η καγκελάριος αντιμετώπιζε και στη γερμανική κοινή γνώμη και στο ίδιο το κόμμα της, λόγω της πολιτικής των ανοικτών συνόρων που είχε υιοθετήσει το 2015.
Στις 13 Μαρτίου διεξάγονται εκλογές σε τρία κρατίδια, από την έκβαση των οποίων θα επηρεασθεί σε σημαντικό βαθμό και το πολιτικό μέλλον της Μέρκελ. Επισήμως, δεν έχει αλλάξει πολιτική. Στην πράξη, όμως, έχει μετατοπισθεί από την αρχική θέση της. Το γεγονός ότι η μετατόπιση έγινε με μικρά βήματα για να μη φανεί ότι υπαναχωρεί ατάκτως και τρωθεί το κύρος της δεν αλλάζει την ουσία.
Στο ευρωιερατείο θεωρούν ότι με το κλείσιμο των συνόρων διαμορφώνεται εκ των πραγμάτων μία λύση στα Βαλκάνια, όπως έγραψε και το γερμανικό Σπήγκελ. Για την ακρίβεια, η λύση είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε αποθήκη ψυχών. Αυτό προκύπτει όχι ως αποτέλεσμα κάποιας συμφωνίας, αλλά ως αποτέλεσμα του τετελεσμένου που δρομολόγησε η Αυστρία και το οποίο βολεύει και τους υπόλοιπους.
Υπενθυμίζουμε ότι πριν η ΠΓΔΜ κλείσει τα σύνορα και ο Γιούνκερ και Γερμανοί αξιωματούχοι είχαν σχολιάσει θετικά το ενδεχόμενο να μπει το φράγμα στην Ειδομένη. Υπενθυμίζουμε, επίσης, πως μέχρι τον Μάιο η Κομισιόν απαιτεί όχι μόνο να έχουν ολοκληρωθεί τα κέντρα καταγραφής και ταυτοποίησης, αλλά και συζητούν να επαναφέρουν την ουσία της συμφωνία Δουβλίνο 2, η οποία προβλέπει πως θα επιστρέφονται οι πρόσφυγες στη χώρα πρώτης υποδοχής, δηλαδή στην Ελλάδα!
Τώρα που το κλείσιμο των συνόρων είναι γεγονός, το Βερολίνο, το Παρίσι και η Κομισιόν εκφράζουν τη συμπάθειά τους για την Ελλάδα και δηλώνουν πως δεν θα την εγκαταλείψουν. Στην πραγματικότητα, όμως, εννοούν ότι θα της δώσουν κάποια ανταλλάγματα που παραπέμπουν στην παροιμία «να σε κάψω Γιάννη να σ' αλείψω λάδι».
- Πρώτον, θα δώσουν στην Αθήνα την οικονομική βοήθεια που ζητάει για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Η Κομισιόν είναι έτοιμη να εγκρίνει ποσό 700 εκατ.
- Δεύτερον, το ευρωιερατείο έχει ατύπως ανάψει το πράσινο φως για κάποιες εκπτώσεις με σκοπό να ολοκληρωθεί εγκαίρως η 1η αξιολόγηση. Μπορεί και οι δύο πλευρές να δηλώνουν για προφανείς λόγους πως η προσφυγική κρίση δεν διασυνδέεται με την αξιολόγηση, αλλά είναι κοινό μυστικό πως διασυνδέεται.
Στην αυριανή σύνοδο κορυφής, όμως, δεν πρόκειται να ικανοποιηθούν τα πρακτικής σημασίας ελληνικά αιτήματα. Δεν πρόκειται οι πρόσφυγες που έχουν εγκλωβισθεί στην Ελλάδα να κατανεμηθούν αναλογικά. Η εκπρόσωπος της Μέρκελ δήλωσε διπλωματικά ότι το ζήτημα αυτό δεν είναι στην κιρυφή της ατζέντας. Ούτε θα επιβληθούν κυρώσεις εναντίον της Αυστρίας και των συνοδοιπόρων της, όπως ζητάει η Αθήνα. Και βεβαίως, ούτε τα σύνορα στην Ειδομένη θα ανοίξουν.
Ο πρωθυπουργός πήγε την Παρασκευή στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών με τις θέσεις που θα πάει τη Δευτέρα στη σύνοδο κορυφής. Στόχος του ήταν να εξασφαλίσει ένα κοινό ανακοινωθέν, το οποίο και απέσπασε στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Προφανώς, είναι σημαντικό που υπάρχει έστω και μ' αυτούς όρους μία εθνική γραμμή, αλλά, δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα.
Τις προηγούμενες ημέρες ο πρωθυπουργός είχε απειλήσει ότι θα ασκήσει βέτο, προκειμένου να επιβάλει τις θέσεις του. Το βέτο, όμως, ασκείται όταν προσπαθούν να σου επιβάλουν μέτρα αποφάσεις που θίγουν ζωτικά σου συμφέροντα. Στην περίπτωσή μας, το κλείσιμο των συνόρων δεν προέκυψε θεσμικά, αλλά ως τετελεσμένο μονομερών ενεργειών.
Κατά συνέπεια, δεν μπορεί με άσκηση βέτο να ξανανοίξουν τα σύνορα. Εκτός και εάν μπλοκάρεις απόφαση για άλλο κρίσιμο για την ΕΕ ζήτημα, όπως ήταν η συμφωνία με τη Βρετανία στην προηγούμενη σύνοδο κορυφής. Ήταν αναμενόμενο, λοιπόν, η κυβέρνηση στην πορεία να ξεχάσει τις σκέψεις για βέτο, όταν, μάλιστα, τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης γενικά δεν μπορούν να διανοηθούν την άσκηση βέτο, λες κι αυτό δεν προβλέπεται από τις ιδρυτικές συνθήκες της ΕΕ.
Παραλλήλως, ο Τσίπρας δηλώνει πως η Ελλάδα δεν θα αφήσει κανέναν αβοήθητο. Γι' αυτό και φτιάχνονται με ταχύ ρυθμό νέα ανοικτά κέντρα προσωρινής φιλοξενίας. Στην Κουμουνδούρου έχουν αλλεργία με τα κλειστά κέντρα. Ο Κοτζιάς εκτίμησε ότι μέχρι τον αριθμό των 150.000 προσφύγων-μεταναστών η κατάσταση θα είναι διαχειρίσιμη. Γιατί 150.000 και όχι 50.000, 100.000 ή 200.000 μόνο αυτός ξέρει. Ίσως, επειδή εκτιμά ότι τόσοι τελικώς θα εγκλωβισθούν στην Ελλάδα.
Αυτοί, ωστόσο, που θεωρητικοποίησαν τη συντελούμενη εθνική και κοινωνική ζημιά είναι πρώτος ο Ξυδάκης με τον Μουζάλα να τον ακολουθεί κατά πόδας. Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι η μετανάστευση θα λύσει το δημογραφικό πρόβλημα. Ο επί της μεταναστευτικής πολιτικής συνάδελφός του προσέθεσε ότι αυτό είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο!
Εάν μία χώρα θέλει να λύσει το δημογραφικό της πρόβλημα με τη μετανάστευση, το αποφασίζει και επιλέγει πόσους και ποιους θα καλέσει, σε πόσους και σε ποιους θα δώσει εν καιρώ την ιθαγένεια. Και προφανώς, αποφασιστικό κριτήριο πρέπει να είναι η πολιτισμική συμβατότητα με τους ντόπιους. Είναι αδιανόητο υπουργοί να μιλάνε για ένα εθνικό κράτος, όπως η Ελλάδα, λες και πρόκειται για "νέα χώρα", η οποία οικοδομείται από μετανάστες (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία κλπ). Εκτός και εάν εμμέσως πλην σαφώς μας παραπέμπουν στην εποχή των βαρβαρικών επιδρομών του Μεσαίωνα.
Το γεγονός ότι δεν πρόκειται για προσωπικές ιδεοληψίες πηγάζει και από την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να οργανώσει εκστρατεία υπέρ των προσφύγων. Ο πρωθυπουργός έθεσε το δίλημμα «ανθρωπισμός ή ακροδεξιά» και στην κυβέρνηση μιλάνε για διεθνές κίνημα, επικαλούμενοι τον Πάπα και τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ.
Κάποια κυβερνητικά στελέχη, όπως π.χ. ο Φίλης, πάνε πιο μακριά. Προβάλουν το εξής επιχείρημα: αφού το 1923 η Ελλάδα υποδέχθηκε και ενσωμάτωσε 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες, γιατί θα δυσκολευθεί με το σημερινό κύμα προσφύγων-μεταναστών;
Επειδή υποβαθμίζουν σε βαθμό εξαλείψεως το εθνικό κριτήριο, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν κατανοούν την ειδοποιό και κρίσιμη διαφορά ότι το 1923 η Ελλάδα υποδέχθηκε 1,5 εκατομμύριο Έλληνες πρόσφυγες. Αντιθέτως, τώρα εγκλωβίζεται ένα πλήθος προσφύγων-μεταναστών όχι μόνο με διαφορετική θρησκεία, αλλά και με πολύ διαφορετικά, ενίοτε ασύμβατα, πολιτισμικά πρότυπα. Αυτό σημαίνει όχι μόνο αβάσταχτη επιβάρυνση των κοινωνικών δομών, αλλά και αναπόφευκτες τριβές, οι οποίες πιθανότατα να προσλάβουν εκρηκτικό χαρακτήρα.
Είναι αληθές ότι ο Τσίπρας παραλλήλως υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα θα κρατήσει σε μόνιμη βάση μόνο όσους πρόσφυγες της αντιστοιχούν. Αυτό, ωστόσο, είναι περισσότερο ευχή παρά πολιτική δέσμευση, δεδομένου ότι δεν έχει τρόπο να το επιτύχει.
Σωστά τίθεται το αίτημα για αναλογική μετεγκατάσταση προσφύγων στις χώρες-μέλη, αλλά είναι ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται να βρει ανταπόκριση. Το αποδεικνύουν όχι μόνο οι δηλώσεις κεντροευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αλλά και το γεγονός ότι από τις 160.000 πρόσφυγες που είχε αποφασισθεί να κατανεμηθούν αναλογικά σε εθελοντική βάση έχουν κατανεμηθεί λιγότεροι από 600!
Ο όγκος του προσφυγικού ρεύματος ανέδειξε την αντίφαση ανάμεσα στις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει οι χώρες-μέλη από τη Σύμβαση της Γενεύης για προστασία των προσφύγων και στην απροθυμία των ευρωπαϊκών κοινωνιών να ανταποκριθούν στη νομική αυτή υποχρέωση, υποδεχόμενες εκατομμύρια μουσουλμάνους πρόσφυγες. Ο ίδιος ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Τουσκ δήλωσε πως τα συρματοπλέγματα ήταν αναγκαία για να διασωθεί η συνθήκη Σένγκεν!
Η οχύρωση αποκλειστικά και μόνο πίσω από τη νομική υποχρέωση, το μόνο που τελικώς καταφέρνει είναι να κλιμακώνει την αρνητική στάση των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Κατ' αυτό τον τρόπο φέρνει το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Το γεγονός ότι τα ξενοφοβικά κόμματα κερδίζουν συνεχώς έδαφος μιλάει από μόνο του.
Ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος της Αυστρίας έκανε στροφή 180 μοιρών, επειδή το ακροδεξιό ξενοφοβικό κόμμα έρχεται πρώτο στις δημοσκοπήσεις με 30% και με τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα να καταλαμβάνουν με απόσταση τη δεύτερη (23%) και τρίτη (18%) θέση. Εν όψει των εκλογών στη Σλοβενία, ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός της Φίτσο υιοθέτησε απολύτως την ξενοφοβική ρητορική. Στο πλαίσιο αυτό έφθασε όχι μόνο να εκτοξεύει ποταπές προσβολές εναντίον της Ελλάδας, όχι μόνο προκλητικά να δηλώνει πως θα μετατραπεί σ' ένα απέραντο hot spot, αλλά και να ζητήσει από τη χώρα μας να θυσιασθεί για να σωθεί η Ευρώπη!
Όλα αυτά είναι αναμφισβήτητα πολιτικά καραγκιοζιλίκια. Υπαγορεύονται, όμως, από την ανάγκη πολιτικών να εκφράσουν τη διάχυτη απροθυμία της πλειονότητας των ευρωπαϊκών κοινωνιών να υποδεχθούν και να ενσωματώσουν ένα ολοένα και διογκούμενο ρεύμα μουσουλμάνων προσφύγων.
Το φαινόμενο δεν περιορίζεται στις πρώην ανατολικοευρωπαϊκές χώρες. Απλώς, εκεί εκδηλώνεται πιο χοντροκομμένα. Στη Γαλλία πρώτο κόμμα είναι το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν, ενώ στη Γερμανία κερδίζουν συνεχώς έδαφος το ξενοφοβικό κόμμα "Εναλλακτική για τη Γερμανία" και τα αντιμουσουλμανικά κινήματα.
Επειδή κανείς δεν μπορεί να πει δημοσίως αφήστε τους πρόσφυγες-μετανάστες να πνιγούν στο Αιγαίο, αλλά ταυτοχρόνως οι χώρες-μέλη είναι ολοένα και περισσότερο απρόθυμες να υποδεχθούν πρόσφυγες, προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο. Ενώ μέχρι προσφάτως η ΕΕ αναγνώριζε και τους Αφγανούς ως πρόσφυγες, τις τελευταίες ημέρες τους εξαίρεσε. Πιθανότατα θα πράξει προσεχώς το ίδιο και για τους Ιρακινούς.
Το πρώτο επιχείρημα που αρχίζει να προβάλλεται είναι ότι και στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ υπάρχουν ασφαλείς περιοχές. Κατά συνέπεια, όσοι απειλούνται από τις ένοπλες συγκρούσεις μπορούν να καταφύγουν εκεί. Το δεύτερο επιχείρημα είναι ότι ακόμα και όσοι έφυγαν από τις πατρίδες τους, επειδή πράγματι απειλείτο η ζωή τους, όταν κατέφυγαν στην Τουρκία, στον Λίβανο, στην Ιορδανία ή στην Αίγυπτο η απειλή αυτή έπαψε να υφίσταται. Ως εκ τούτου, στην Ευρώπη έρχονται ως οικονομικοί μετανάστες και όχι ως πρόσφυγες.
Προφανώς, δεν πρόκειται για νομικό ζήτημα. Πρόκειται για κρίσιμο πολιτικό ζήτημα. Η ΕΕ θέλει να συρρικνώσει τον αριθμό των προσφύγων που θα δεχθεί και θα καταφύγει σ' όλα τα μέσα για να το επιτύχει. Ακόμα και όσες κυβερνήσεις είχαν αρχικά ταχθεί υπέρ των ανοικτών συνόρων, τώρα δια της διολισθήσεως αλλάζουν γραμμή πλεύσης. Υιοθετούν την άποψη πως εάν όποιος προέρχεται από χώρα, στην οποία λαμβάνουν χώρα πολεμικές συγκρούσεις, χαρακτηρίζεται αυτοδικαίως πρόσφυγας και γίνεται δεκτός, θα είναι κίνητρο και για όσους ακόμα παραμένουν στις εστίες τους να πάρουν τον δρόμο για την Ευρώπη.
Ο Τσίπρας θα ζητήσει στη σύνοδο κορυφής και τον επαναπατρισμό παράνομων μεταναστών. Αντί, όμως, να πάει με ένα αίτημα, όφειλε να έχει επεξεργασθεί και να προτείνει προς έγκριση και εφαρμογή στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ένα ολοκληρωμένο σχέδιο μαζικού υποχρεωτικού επαναπατρισμού οικονομικών μεταναστών με πτήσεις τσάρτερ. Όπως είναι γνωστό, από την Τουρκία εισέρχονται παράνομα στην Ελλάδα και πολίτες του Μαρόκου, της Αλγερίας, του Πακιστάν, του Μπαγκλαντές, του Ιράν κλπ.
Εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες της, που την ωθούν να ξεχειλώνει την έννοια του πρόσφυγα για να συμπεριλάβει και παράνομους οικονομικούς μετανάστες, η κυβέρνηση Τσίπρα δείχνει ανίκανη να προτείνει μία μερική, αλλά ανακουφιστική λύση. Δύσκολα θα βρισκόταν χώρα-μέλος που θα έφερνε αντιρρήσεις. Ας σημειωθεί ότι η Γερμανία επέστρεψε προ ημερών 135 Αφγανούς με πτήση τσάρτερ, αλλά σε διμερή βάση.
Η αρμόδια για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ Μογκερίνι υπέβαλε προ ημερών αίτημα σε Μαρόκο, Αλγερία, Πακιστάν και Μπαγκλαντές να δέχονται πίσω τους πολίτες τους, αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση. Η αρνητική απάντηση ήταν αναμενόμενη, δεδομένου ότι αυτές οι χώρες ευνοούν την παράνομη μετανάστευση πολιτών τους, προσδοκώντας οικονομικά οφέλη από τα μελλοντικά εμβάσματά τους.
Η ΕΕ, όμως, διαθέτει πολιτικά, διπλωματικά και οικονομικά εργαλεία για να τις πειθαναγκάσει. Όταν επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία για το Ουκρανικό, είναι έλλειμμα πολιτικής βούλησης και όχι αδυναμία η μη άσκηση έμπρακτων πιέσεων, συμπεριλαμβανομένης και της απειλής κυρώσεων, σε πολύ πιο αδύναμες χώρες.
Ο συστηματικός επαναπατρισμός παράνομων μεταναστών θα αποσυμφορούσε την ΕΕ, δεδομένου ότι με το κύμα του 2015 εισήλθαν μαζί με τους πρόσφυγες και πολλοί οικονομικοί μετανάστες. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι θα λειτουργούσε αποτρεπτικά.
Κάθε παράνομος μετανάστης δαπανά κάποιες χιλιάδες ευρώ για να φθάσει στην ΕΕ. Πρόκειται για επένδυση μίας ολόκληρης παραδοσιακής οικογένειας, η οποία προσδοκά πως όταν το μέλος της εγκατασταθεί και αρχίσει να εργάζεται στον ευρωπαϊκό "παράδεισο" θα στείλει πίσω πολλαπλάσια. Ο υποχρεωτικός επαναπατρισμός θα διαψεύσει αυτή την προσδοκία και θα αποτρέψει όσους ετοιμάζονται να κάνουν το άλμα προς μία νέα ζωή, έχοντας την αυταπάτη πως στην Ευρώπη θα συναντήσουν έναν "παράδεισο".
Επειδή και το Βερολίνο και η Κομισιόν έχουν συνείδηση πως το κελίσιμο των συνόρων στην Ειδομένη δεν λύνει οριστικά το πρόβλημα, προσπαθούν να πείσουν την Άγκυρα να συρρικνώσει το προσφυγικό-μεταναστευτικό ρεύμα προς τα ελληνικά νησιά. Πριν ανάψουν το πράσινο φως για το κλείσιμο των συνόρων στην Ειδομένη ήθελαν να έχουν εξαντλήσει τα περιθώρια για μία συλλογική λύση που δεν θα υπονόμευε το ευρωπαϊκό ενοποιητικό εγχείρημα. Γι' αυτό ζήτησαν την παρέμβαση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Γι' αυτό και στην προηγούμενη σύνοδο κορυφής υποστήριξαν τη θέση του Τσίπρα να μη κλείσουν τα σύνορα μέχρι την αυριανή σύνοδο κορυφής. Γι' αυτό και επεδίωξαν τη συμφωνία με την Άγκυρα.
Η Βιέννη προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις και του Βερολίνου και της Κομισιόν, επειδή μονομερώς εφάρμοσε το σχέδιο Β πριν εξαντληθούν τα περιθώρια για μία συλλογική λύση, κατά το δυνατόν συμβατή με τους ευρωπαϊκούς κανόνες. Ακόμα και εάν δεν είχε συγκληθεί η διάσκεψη της Αυστρίας με τις βαλκανικές χώρες, όταν θα έκλειναν τα αυστριακά σύνορα θα λειτουργούσε το ντόμινο. Θα τα έκλειναν και οι χώρες του βαλκανικού διαδρόμου για να μην τους μείνει ο "μουτζούρης". Το μόνο που πρόσθεσε η αμφιλεγόμενη διάσκεψη ήταν ο συντονισμός των χωρών που συμμετείχαν και η βοήθεια σε αστυνομικούς και υλικό των αρχών της ΠΓΔΜ, ώστε κατά το δυνατόν να σφραγίσει τα σύνορά της με την Ελλάδα.
Αυτές τις ημέρες καταβάλλονται εντατικές προσπάθειες για να συγκεκριμενοποιηθεί και εφαρμοσθεί η συμφωνία-πλαίσιο των 10 σημείων, στην οποία είχαν καταλήξει η Μέρκελ με τον Νταβούτογλου στις 8 Φεβρουαρίου. Τώρα προσπαθούν να πείσουν την Άγκυρα αφενός να δέχεται πίσω όσους στέλνουν οι διακινητές από τα μικρασιατικά παράλια στα ελληνικά νησιά και δεν προέρχονται από τη Συρία και το Ιράκ. Επίσης, να δέχεται πίσω τους λίγους που θα διασώζουν τα ΝΑΤΟϊκά πλοία.
Οι προπαρασκευαστικές συναντήσεις του Τουσκ με τον Νταβούτογλου και τον Ερντογάν αυτές τις ημέρες έχουν δημιουργήσει κλίμα αισιοδοξίας. Πολλά θα κριθούν από τη σημερινή συνάντηση της καγκελαρίου με τον Τούρκο πρωθυπουργό. Μόνο τα γεγονότα θα δείξουν εάν η όποια τουρκική δέσμευση θα έχει αντίκρισμα.
Υπενθυμίζουμε ότι από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 η Άγκυρα έχει υπογράψει με την Αθήνα συμφωνία επαναπροώθησης των παράνομων μεταναστών, αλλά ο τρόπος που την εφάρμοσε όλα αυτά τα χρόνια είναι ενδεικτικός της τουρκικής στάσης. Προβάλλοντας διάφορα γραφειοκρατικά προσχήματα, τελικώς δεχόταν πίσω ένα ελάχιστο ποσοστό όσων έμπαιναν παράνομα στην Ελλάδα από την Τουρκία.
Προφανώς, η διαπραγματευτική ισχύς της ΕΕ είναι πολλαπλάσια της ελληνικής. Από την άλλη πλευρά, όμως, διαπιστώνοντας ότι το κλειδί για τη συρρίκνωση του προσφυγικού-μεταναστευτικού ρεύματος το κρατάει η Άγκυρα, το ευρωιερατείο προσπαθεί να εξαγοράσει τη συνεργασία της, προσφέροντάς της πλούσια ανταλλάγματα:
- Πρώτον, τα τρία δισ οικονομική βοήθεια που έχει ήδη εγκριθεί και τα άλλα δισ που θα προστεθούν αν η συμφωνία τηρηθεί.
- Δεύτερον, κινείται η διαδικασία κατάργησης της βίζας για τους Τούρκους που θέλουν να επισκεφθούν τις χώρες-μέλη της ΕΕ.
- Τρίτον, έχει δοθεί η υπόσχεση για την επανέναρξη των ουσιαστικά παγωμένων ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, με το άνοιγμα και κεφαλαίων για τα οποία έχει ασκήσει βέτο η Κυπριακή Δημοκρατία. Ας σημειωθεί ότι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, με τελευταίο τον Γερμανό υφυπουργό Εξωτερικών Ρότ, ασκούν ασφυκτικές πιέσεις στη Λευκωσία να άρει το βέτο της. Ας σημειωθεί ότι η Κύπρος έχει μπλοκάρει το άνοιγμα κεφαλαίων, επειδή η Άγκυρα δεν εφαρμόζει το πρωτόκολλο τελωνειακής ένωσης που η Άγκυρα έχει υπογράψει με την ΕΕ, αλλά δεν τηρεί εδώ και πάνω από 10 χρόνια.
Εάν κρίνουμε από το γεγονός ότι το καθεστώς Ερντογάν δεν τήρησε την ευρωτουρκική συμφωνία του περασμένου φθινοπώρου για την αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού ρεύματος, είναι δικαιολογημένο να κρατήσουμε μικρό καλάθι. Ο τρόπος, άλλωστε, με τον οποίο οι Τούρκοι εγείρουν εμπόδια στην αποστολή του ΝΑΤΟ στο ανατολικό Αιγαίο, προκειμένου να νομιμοποιήσουν τις μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις τους σε βάρος της Ελλάδας, είναι μία πρόσθετη ένδειξη.
Είναι αληθές πως η Τουρκία σηκώνει μεγάλο μέρος, φιλοξενώντας σχεδόν δύο εκατομμύρια πρόσφυγες και μάλιστα με ελάχιστη ευρωπαϊκή βοήθεια. Εξίσου αληθές είναι, όμως, πως από ένα χρονικό σημείο και μετά χρησιμοποιεί το προσφυγικό-μεταναστευτικό ρεύμα σαν πολιτικό-διπλωματικό όπλο. Τα όσα προ μηνός αποκαλύφθηκαν για τις συνομιλίες του Ερντογάν με τους Γιούνκερ και Τουσκ τον περασμένο Νοέμβριο επιβεβαιώνουν με πανηγυρικό τρόπο τον κυνισμό της Άγκυρας. Κανείς, ωστόσο, στο ευρωιερατείο δεν διανοήθηκε να την απειλήσει με κυρώσεις, παρότι γνωρίζουν απολύτως τις ευθύνες της. Ο στόχος των Τούρκων είναι διπλός:
- Πρώτον, να εκβιάσουν την πανικόβλητη ΕΕ για να αποσπάσουν όσο το δυνατόν περισσότερα οικονομικά και πολιτικά ανταλλάγματα.
- Δεύτερον, να πλημμυρίσουν την Ελλάδα με μουσουλμάνους, φέρνοντας στα όρια μία ήδη καταπονημένη από την κρίση χώρα. Η διοχέτευση εκατοντάδων προσφύγων-μεταναστών στο Καστελόριζο, είναι σαφής ένδειξη πως οι διακινητές λειτουργούν όχι μόνο με την ανοχή, αλλά και με εντολές των τουρκικών υπηρεσιών ασφαλείας.
Κλείνουμε αυτό το άρθρο με αριθμούς. Το 2015 εισήλθαν στην ΕΕ και ζήτησαν άσυλο 1,25 εκατομμύριο άτομα. Αύξηση 123% σε σύγκριση με το 2014. Απ' αυτούς δήλωσαν ότι είναι Σύριοι 362.800 και Αφγανοί 178.200. Το πρώτο δίμηνο του 2016 εισήλθαν στην ΕΕ 131.724 άτομα, εκ των οποίων 122.637 στην Ελλάδα. Απ' αυτούς δήλωσε το 48% δήλωσε ότι είναι Σύριοι, το 25% Αφγανοί και το 17% Ιρακινοί. Αν καταρρεύσει το κλυδωνιζόμενο καθεστώς στην Αλγερία, θα προκύψει στην Ευρώπη, μία δεύτερη Συρία.
