Στα χέρια των ανακριτικών Αρχών βρίσκονται πλέον τα ιατροδικαστικά πορίσματα τοξικολογικών και ιστολογικών εξετάσεων της Μελίνας Παρασκάκη, που σε ηλικία 4 ετών κατέληξε μετά από μια απλή επέμβαση ρουτίνας για να της αφαιρεθούν κρεατάκια στο Βενιζέλειο, στις 28 Δεκεμβρίου του 2015.
Μετά την ολοκλήρωση και των ιστολογικών αναλύσεων στα δείγματα που είχαν αποσταλεί στην Ιατροδικαστική του Πανεπιστημίου Αθηνών, εξαιτίας του - όπως είδαμε χθες - γεγονότος ότι το Εργαστήριο Ιατροδικαστικών Επιστημών και Τμήμα Τοξικολογίας της Ιατρικής Σχολής του Ηρακλείου δεν είναι ακόμη στελεχωμένο με εξειδικευμένο παθολογοανατόμο.
Το υλικό της ιατροδικαστικής έρευνας θα ενσωματωθεί τώρα στις καταθέσεις και το υπόλοιπο ανακριτικό υλικό για το τραγικό συμβάν, ενώ παράλληλα δημιουργεί και μια νέα βάση δεδομένων για την ΕΔΕ, που έχει διαταχθεί για την υπόθεση από τη διοίκηση του ΠΑΓΝΗ-Βενιζελείου και έχει ανατεθεί σε καθηγήτρια Αναισθησιολογίας στην Αθήνα.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της "Ν.Κ.", ιστολογικές και τοξικολογικές αναλύσεις φαίνεται να καταλήγουν σε σαφή και ασφαλή συμπεράσματα ως προς το τι έφταιξε στην περίπτωση της Μελίνας και φτάσαμε στη μοιραία κατάληξη. Μάλιστα, στις εξετάσεις αυτές φαίνεται να αποτυπώνεται με σαφήνεια όλο το ιατρικό-ιστορικό της υπόθεσης και το κρίσιμο σημείο από το οποίο αρχίζει να δημιουργείται η εικόνα ενός σοβαρού περιστατικού, που στο τέλος έγινε μη ανατάξιμο. Η οξεία αναπνευστική δυσχέρεια που φέρεται να περιγράφεται ως αιτία θανάτου και μετά και από δύο σοβαρές καρδιακές κρίσεις ανακοπής που οδήγησαν σε απέλπιδες προσπάθειες ανάταξης στη ΜΕΘ του ΠΑΓΝΗ, όπου και κατέληξε τα ξημερώματα της 29ης Δεκεμβρίου, είναι ίσως ο τελευταίος κρίκος σε μια αλυσίδα γεγονότων που όμως ως εκκίνηση έχουν τη στιγμή μετά την ολοκλήρωση της επέμβασης για κρεατάκια, κατά τη φάση της χορήγησης υποβοηθητικών φαρμάκων ανάνηψης από τη νάρκωση που είχε προηγηθεί της επέμβασης.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι ιστολογικές και τοξικολογικές εξετάσεις καταγράφουν σε όργανα και αίμα της άτυχης μικρής την εμφάνιση εκδήλωσης οξείας αναφυλακτικής αλλεργικής αντίδρασης κατά τη χορήγηση συγκεκριμένου φαρμάκου ανάνηψης που ανήκει στην οικογένεια της κυκλοδεξτρίνης, ως συνέπεια υπερευαισθησίας στη χορήγηση του συγκεκριμένου φαρμάκου. Ο βρογχόσπασμος, που αρχικά εκδηλώνει η μικρή, αυτό υποδεικνύει, ενώ και οι αντιδράσεις κατά τη διαδικασία εκ νέου διασωλήνωσής της στο Βενιζέλειο αυτό ακριβώς ενισχύουν, αφού και εκεί καταγράφονται, ως φαίνεται, προβλήματα στη φάση της εκ νέου διασωλήνωσης.
Οι ιστολογικές και τοξικολογικές εξετάσεις φαίνεται να καταγράφουν και όλες τις κινήσεις που ακολουθήθηκαν μετά την εκδήλωση της οξείας αλλεργικής αντίδρασης στη χορήγηση του υποβοηθητικού για την ανάνηψη φαρμάκου, τις δοσολογίες και όλα τα απαραίτητα για την ανακριτική έρευνα και την ΕΔΕ στοιχεία, που θα συνθέσουν και το τελικό "παζλ" ύπαρξης ευθυνών ή όχι και προς ποιους ως τυχόν υπαίτιους.
Ωστόσο, ειδικοί σε τέτοια θέματα στον ιατρικό χώρο, αλλά και η βιβλιογραφία για το συγκεκριμένο φάρμακο δίνουν κάποια στοιχεία τα οποία είναι προφανές ότι θα βρεθούν κάτω από το μικροσκόπιο της ανακριτικής και διοικητικής έρευνας της υπόθεσης. Κρίσιμο ερώτημα είναι αν οι αναισθησιολόγοι της επέμβασης στη Μελίνα γνώριζαν και ήταν σε ετοιμότητα για το τι θα πράξουν σε περίπτωση που η χορήγηση του συγκεκριμένου φαρμάκου ανάνηψης προκαλούσε την αλλεργική αντίδραση που φαίνεται τελικά ότι προκάλεσε στη Μελίνα. Αυτό γιατί, κατά τους ειδικούς τέτοιων θεμάτων, σε περίπτωση εκδήλωσης μιας τέτοιας αντίδρασης οι κινήσεις θα πρέπει να είναι άμεσες μέσα σε 1,5 με 2 λεπτά, χορήγησης συγκεκριμένων ουσιών, ώστε να αντεπεξέλθει στην αλλεργική αντίδραση ο ασθενής και χωρίς να είναι και απόλυτα βέβαιο ότι δε θα είχαμε επαναφορά και πάλι σε κατάσταση αλλεργικής αντίδρασης.
Η βιβλιογραφία, άλλωστε, αναφέρει ότι οι αναισθησιολόγοι θα πρέπει να γνωρίζουν άριστα όλα τα δεδομένα του φαρμάκου που χρησιμοποιούν και τις πιθανές αντενδείξεις του. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με ένα φάρμακο που για ηλικίες κάτω των δύο ετών δε συνιστάται καν, τα 4 έτη δεν είναι μεγάλη απόσταση και κυρίως η παρασκευάστρια εταιρεία δε φαίνεται να διαθέτει ένα ειδικό έστω πρωτόκολλο για το πώς θα πρέπει να ενεργήσουν άμεσα οι αναισθησιολόγοι σε περίπτωση εμφάνισης τέτοιων αλλεργικών αντιδράσεων σε μικρής ηλικίας ασθενείς.
Οι ευθύνες, πολλά τα ερωτήματα
Γνώριζαν λοιπόν επακριβώς οι αναισθησιολόγοι πώς έπρεπε να αντιδράσουν αν η χορήγηση του συγκεκριμένου φαρμάκου σε ένα παιδί 4 ετών προκαλούσε τέτοια οξεία αναφυλακτική αντίδραση κατά τη χορήγησή του, με ποια αντίδοτα και σε ποιες δόσεις; Έγινε έτσι και απλά ο οργανισμός της μικρής, παρά μια μικρή ανάκαμψη, επανήλθε σε κατάπτωση ως συνέπεια της οξύτατης αλλεργικής αντίδρασης; Μήπως οι αναισθησιολόγοι αιφνιδιάστηκαν και στην ουσία αδυνατούσαν ή δεν ήταν σε κατάσταση να αντιδράσουν σε μια τέτοια αλλεργική αντίδραση του συγκεκριμένου φαρμάκου και χάθηκε πολύτιμος κρίσιμος χρόνος; Ευθύνεται η μη πειστική δοκιμή του φαρμάκου αυτού, όπως προκύπτει από τη βιβλιογραφία στις μικρές ηλικίες, ή ήταν συμπτωματικό γεγονός;
Όπως και να έχει, η παράδοση πλέον των ιστολογικών και τοξικολογικών ευρημάτων και πορισμάτων στις ανακριτικές Αρχές επιταχύνει πλέον αντικειμενικά το πεδίο των διαδικασιών, ως προς την ύπαρξη ή όχι και την απόδοση ή όχι ευθυνών σε συγκεκριμένα πρόσωπα ή καταστάσεις.
Γιώργος Σαχίνης
