default-image

Η μεγάλη κρίση που δεν έχει εύκολες λύσεις

Απόψεις
Η μεγάλη κρίση που δεν έχει εύκολες λύσεις

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση της σύγχρονης ιστορίας της μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και η Ελλάδα... βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του πυρός!

Του Γιώργου Ψαρουλάκη

Η κατάσταση όπως διαμορφώνεται αρχίζει και γίνεται ασφυκτική για κάθε εμπλεκόμενο και δυστυχώς, στον ορίζοντα δε φαίνεται να υπάρχει κανενός είδους φως.

Το πρόβλημα είναι πολυεπίπεδο και δεν εξαντλείται απλώς στην αντιμετώπιση των αυξημένων προσφυγικών ροών που φαντάζουν στους Ευρωπαίους ως "απειλή", δίνοντας λαβή σε ακραία εθνικιστικά και ρατσιστικά στοιχεία όχι μόνο να βγουν στον αφρό, αλλά και να... υποβάλουν πολιτικές στις ηγεσίες των χωρών τους! Όπως λ.χ. συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Αυστρία, η οποία έχει σηκώσει μπαϊράκι και με μια καθ' όλα εχθρική όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για ολόκληρη την Ε.Ε. θέση, προσπαθεί να δημιουργήσει δυσάρεστα τετελεσμένα.

Βεβαίως, οι ενέργειες της Αυστρίας δεν είναι το καθαυτό πρόβλημα, είναι απλώς μια από τις ποικίλες εκφάνσεις αυτού του προβλήματος. Στη ρίζα του ζητήματος βρίσκονται καταστάσεις πέρα από τον έλεγχό μας.

Βρίσκεται καταρχήν η συνεχιζόμενη πολεμική περιπέτεια της Συρίας, μια περιπέτεια που είναι 100% ευθύνη των μεγάλων δυνάμεων και ειδικότερα των ΗΠΑ - που υποδαύλισαν την "αραβική άνοιξη", η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, μετατράπηκε εξαρχής σε "αραβική βαρυχειμωνιά" - και των συμμάχων τους, προεξαρχόντων των Σαουδαράβων, που ουσιαστικά έχουν δημιουργήσει και χρηματοδοτούν το ISIS. Φυσικά και της Ρωσίας, που συνέβαλε στην κλιμάκωση της κατάστασης, αν και η θέση της ως "προστάτιδα" του Άσαντ τη φέρνει στο στρατόπεδο της μετριοπάθειας.

Αυτή η κρίση προκάλεσε καταρχήν τη μαζική έξοδο 4 εκατομμυρίων ανθρώπων από τη Συρία, ενώ την ίδια ώρα η συνεχιζόμενη έκρυθμη κατάσταση στο Ιράκ και το Αφγανιστάν - επίσης, αποκλειστική ευθύνη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους - συμβάλλουν τα μέγιστα στην τερατώδη διόγκωση του προβλήματος.

Η Τουρκία είδε από την πλευρά της την κρίση ως ευκαιρία για να αναβαθμίσει τη σχέση της με την Ευρώπη και να συνεχίσει την πορεία της προς την καθιέρωσή της ως περιφερειακής δύναμης στην περιοχή.

Η Ελλάδα βρέθηκε στην περίοδο αυτή στο μάτι του κυκλώνα, δίχως να φέρει οποιαδήποτε ευθύνη, αλλά η διαχείριση της κρίσης από την κυβέρνηση Τσίπρα κάθε άλλο παρά ιδανική ήταν.

Και βεβαίως η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην πρώτη πραγματική πρόκληση της ιστορίας της, αποδεικνύεται - ξανά - κατώτερη των περιστάσεων, φοβική, αναποτελεσματική, κάθε άλλο παρά ενωτική και ειλικρινά θυμίζει ένα σκορποχώρι, που παριστάνει κάτι που δεν είναι - μια σοβαρή ένωση κυρίαρχων κρατών. Πολλώ δε μάλλον δε θυμίζει σε τίποτε μια μελλοντική ομοσπονδιακή ένωση.

Όλα αυτά φυσικά έχουν άμεσες επιπτώσεις - η άνοδος της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, οι ακροδεξιές φωνές που πληθαίνουν και γίνονται όλο και πιο δυνατές, οι φράχτες στα σύνορα, οι σεχταρισμοί χωρών, όπως η Αυστρία, που σηκώνουν το δικό τους "μπαϊράκι" και προσπαθούν να λύσουν το δικό τους πρόβλημα, αγνοώντας τους υπόλοιπους εταίρους.

Σε βάθος χρόνου, η συμπεριφορά της Αυστρίας σε συνδυασμό με την ακροδεξιά έξαρση σε όλη τη βόρεια Ευρώπη θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό δεν είναι μυστικό, ούτε κάτι που δε βλέπουμε όλοι μπροστά μας. Άλλωστε, προϋπήρχαν τεράστια - οικονομικά - προβλήματα, που είχαν ήδη οδηγήσει στην άνοδο ακροδεξιών φωνών παντού. Το προσφυγικό απλώς... ξεχείλισε το ποτήρι.

Καλό είναι λοιπόν να έχουμε την πλήρη εικόνα μπροστά μας, διότι κάθε άλλο παρά παραγωγικό είναι να κοιτάζουμε αποσπασματικά τα πράγματα και να πιστεύουμε ότι μπορούμε να λύσουμε μόνοι μας ένα πρόβλημα που δε δημιουργήσαμε εμείς - και μιλώ για την Ελλάδα, βεβαίως.

Ωστόσο, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, ο "κίνδυνος" να γίνει η Ελλάδα "αποθήκη ψυχών" μετατράπηκε σε προοπτική και σήμερα τείνει να παγιωθεί σε βεβαιότητα. Και η Κρήτη θα κληθεί να πληρώσει το τίμημα, μαζί με την υπόλοιπη Ελλάδα.

Καλό είναι, ωστόσο, να έχουμε στο μυαλό μας μια αξιωματική αλήθεια: οι άνθρωποι που έρχονται εδώ και ίσως έρθουν και στην Κρήτη δεν είναι "ορδές βαρβάρων" που θέλουν "να καταλάβουν τη χώρα μας". Είναι δυστυχισμένοι άνθρωποι, πρόσφυγες ενός σκληρού και απάνθρωπου (λες κι υπάρχουν κι άλλοι...) πολέμου.

Και ως τέτοιους θα πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε, εφόσον χρειαστεί να θέσουμε σε δοκιμασία την ανθρωπιά μας.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News