Ο Mike Leary είναι ένας Αμερικανός ψυχολόγος που ειδικεύεται στη συμβουλευτική γονέων και οικογενειών. Σε άρθρο του καταγράφει όλες εκείνες τις συμπεριφορές οι οποίες επαναλαμβάνονται πολύ συχνά από τους γονείς, χωρίς να κατανοούν πόσο επιβλαβείς είναι για τα παιδιά τους. Αυτές είναι οι 20 πιο συνηθισμένες.
Τους δίνουν υπερβολικά πολλές επιλογές
Πολλοί γονείς θεωρούν ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν απεριόριστες επιλογές. Στην πραγματικότητα, όταν έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε πολλά απλά θα εκνευριστούν.
Τα επιβραβεύουν ό,τι κι αν κάνουν
Είναι πολύ συνηθισμένο στην εποχή μας να βλέπεις παιδιά που επιζητούν συνεχώς τον έπαινο από τους γονείς τους. Έτσι, μαθαίνουν να μην κάνουν τίποτα αν είναι να μην έχουν κάποιο όφελος.
Προσπαθούν να κάνουν τα παιδιά τους χαρούμενα
Η δουλειά του γονιού είναι να μάθει στο παιδί του πώς να κάνει τον εαυτό του ευτυχισμένο -εξάλλου δεν μπορεί κανείς να νιώθει χαρούμενος όλη την ώρα ή με το ζόρι.
Προσφέρουν πάρα πολλά
Κι έτσι τα περισσότερα παιδιά μεγαλώνουν πιστεύοντας ότι τα αγαθά εξασφαλίζουν την ευτυχία.
Τα κρατούν διαρκώς απασχολημένα
Συνήθως, τα πιέζουν να συμμετέχουν σε διάφορα σπορ γιατί πολλοί γονείς θεωρούν ότι οι «δραστηριότητες» είναι απαραίτητες για να ξεδίνει το παιδί. Όμως πολύ συχνά είναι η πηγή των προβλημάτων. Πολλά παιδιά νιώθουν εξαντλημένα ήδη από την προσχολική ηλικία.
Πιστεύουν ότι η εξυπνάδα είναι πολύ σημαντική
Εϊναι πολύ εύκολο για ένα γονιό να θεωρήσει ότι το παιδί του έχει τις χάρες όλες επειδή είναι έξυπνο. Ωστόσο, αυτή η στάση μπορεί να διαμορφώσει ένα άτομο υπερφίαλο που αντιμετωπίζει όλους τους άλλους σαν βλάκες και πιστεύει ότι πρέπει να ξεχωρίζει πάντα και παντού. Το αποτέλεσμα; Κανείς δεν συμπαθεί αυτό το παιδί.
Θεωρούν ότι οι αυστηρές αρχές θα τους σώσουν
Όμως τη στιγμή που το παιδί θα αντιληφθεί ότι οι γονείς του είναι απλά υποκριτές, το οικοδόμημα που έφτιαξαν να αρχίσει να γκρεμίζεται.
Υπάρχουν κάποια θέματα-ταμπού για τα οποία δεν μιλούν ποτέ, όπως το σεξ
Πολλοί γονείς τρομοκρατούνται στην ιδέα να μιλήσουν για το σεξ με τα παιδιά τους και πιστεύουν ότι είναι καλύτερο να αποφύγουν εντελώς τη συζήτηση. Από κάτι τέτοια λάθη των γονιών είναι που βλέπεις 13χρονες να μένουν έγκυες.
Τα κατακρίνουν υπερβολικά έντονα για τα λάθη τους
Εϊναι εύκολο να σκεφτεί κανείς ότι αν είναι πολύ αυστηρός με το παιδί όταν κάνει λάθος, αυτό θα προσπαθήσει περισσότερο και τελικά θα γίνει πιο πετυχημενο. Το πρόβλημα είναι ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με αυτό τον τρόπο αναζητούν την τελειότητα σε όλους τους τομείς, από την εμφάνιση μέχρι τις αθλητικές επιδόσεις τους. Κι όταν αποτυγχάνουν σε ότιδήποτε νιώθουν άχρηστα και θυμώνουν με τον εαυτό τους.
Χρησιμοποιούν την απειλή και τη στέρηση της στοργής σαν μέθοδο πειθαρχίας
Ποτέ μα ποτέ κανένας γονιός δεν πρέπει ούτε καν να αφήσει να εννοηθεί ότι μπορεί να μην αγαπάει το παιδί του επειδή αυτό έκανε (ή δεν έκανε) κάτι. Το μόνο που θα καταφέρουν είναι κάποια στιγμή το παιδί να πάψει να τους αγαπάει επίσης.
Βάζουν τα παιδιά να κάνουν πράγματα που δεν αναλογούν στην ηλικία τους
Οι άντρες και οι γυναίκες που έπρεπε να τρώνε χωρίς βοήθεια από τα 4 ή να φροντίζουν το μικρό αδερφάκι τους ενώ ήταν ακόμα κι εκείνοι παιδιά είναι πιο πιθανό να καταλήξουν μια μέρα στο γραφείο του ψυχοθεραπευτή ή να αποφασίσουν να μην κάνουν οι ίδιοι παιδιά γιατί θεωρούν ότι δεν θέλουν πια να έχουν την ευθύνη κανενός.
Δεν βάζουν όριο στο πόσες ώρες μπορούν να καθίσουν μπροστά στην οθόνη
Είτε πρόκειται για τηλεόραση είτε για υπολογιστή ή video games, η αλόγιστη χρήση μόνο προβλήματα δημιουργεί. Κι όταν πρόκειται για τη μεταξύ σας επικοινωνία, πάντα να προτιμάτε την άμεση επαφή από το να στείλετε στο παιδί σας ένα sms.
Δεν αφήνουν τα παιδιά ποτέ να βαρεθούν
Κάποιοι γονείς είναι της άποψης ότι τα παιδιά χρειάζεται να είναι μονίμως απασχολημένα κι ότι είναι δική τους δουλειά να εξασφαλίσουν ότι δεν θα βαρεθούν. Με αυτό τον τρόπο, όμως, τα παιδιά δεν μπορούν να μάθουν πώς να είναι δημιουργικά και πώς να βρίσκουν τρόπους για να ξεπερνάνε μόνα την ανία τους.
Προφυλάσσουν πάντα τα παιδιά από τι συνέπειες των πράξεών τους
Μπορεί να έχουν τις καλύτερες προσθέσεις, αλλά οι γονείς που φροντίζουν να δώσουν πάντα τη λύση για να μην στενοχωρηθεί το παιδί -από το να αγοράζουν άλλο παιχνίδι επειδή έσπασε αυτό που είχε μέχρι να προσπαθούν εκείνοι να λύσουν τα μπλεξίματά τους με το νόμο- το μόνο που καταφέρνουν είναι να μεγαλώνουν παιδιά που δεν σέβονται τίποτα. Η απώλεια είναι ένας τρόπος για να αποκτήσουν σοφία και να μάθουν ότι δεν πρέπει να ξανακάνουν τα ίδια λάθη.
Δεν επιτρέπουν το επικίνδυνο παιχνίδι
Κι όμως, τα παιδιά που μεγαλώνουν στο ύπαιθρο, που παίζουν στις λάσπες και περπατούν ξυπόλητα και το χειμώνα αρρωσταίνουν πιο σπάνια, τρώνε καλύτερα και προσαρμόζονται με μεγαλύτερη ευκολία σε όλες τις περιστάσεις σε σχέση με όσα μεγαλώνουν σε σπίτια με όλες τις ανέσεις.
Δεν συζητούν με τα παιδιά τους για το τι έγινε στη διάρκεια της ημέρας πριν τον ύπνο
Τα παιδιά κοιμούνται καλύτερα και νιώθουν πολύ πιο ασφαλή όταν λίγο πριν τον ύπνο, κάθονται στην αγκαλιά της μαμάς ή του μπαμπά και απαντάνε στην ερώτηση «πώς πέρασες σήμερα;». Είναι ένας τρυφερός τρόπος να τους δείξουμε ότι, στο τέλος της ημέρας, αυτά είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει στη ζωή μας.
Δεν διαβάζουν παραμύθια
Για να ακούσει ένα παιδί ένα παραμύθι πρέπει να μείνει ακίνητο, ήσυχο και να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του. Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι απαραίτητο για να δει ένα βιντεάκι στο youtube. Αυτές οι δεξιότητες όμως το προετοιμάζουν για το σχολείο και το μαθαίνουν να αξιοποιεί τη φαντασία του για να βρίσκει λύσεις.
Έχουν την απαίτηση τα παιδιά να αυτονομούνται πολύ σύντομα
Πολλοί γονείς βιάζονται να δουν το παιδί τους να μεγαλώνει και δεν του «επιτρέπουν» να νιώθει μικρό και αδύναμο. Έτσι, προσπαθούν να απομακρύνουν τα σύμβολα της ανασφάλειας (όπως η πιπίλα ή το νάνι του) πολύ γρήγορα από τη ζωή του και δεν το αφήνουν να το κάνει μόνο του όταν θα νιώσει αρκετά ικανό. Αποτέλεσμα: πολλοί ενήλικες πιπιλάνε στα κρυφά τον αντίχειρα όταν έχουν άγχος.
Τα μπουκώνουν με υπερβολικά πολύ φαγητό
«Χόρτασες;», είναι μια ερώτηση που συχνά κάνουμε στα παιδιά. Κι εκείνα μαθαίνουν ότι πρέπει πάντα να είναι «χορτάτα». Όμως δεν χρειάζεται να γεμίζουμε τέρμα το στομάχι μας γιατί τότε αυτό μεγαλώνει και η ποσότητα που χρειάζεται για να προκαλέσει κορεσμό γίνεται όλο και μεγαλύτερη.
Χτυπάνε τα παιδιά τους
Τίποτα δεν έχει καλύτερο αποτέλεσμα στην προσπάθεια να πειθαρχήσει ένα παιδί από την αγάπη. Αν είμαστε υπερβολικά αυστηροί μπορεί το παιδί μας πράγματι να μη γίνει «κακομαθημένο». Εϊναι όμως εξαιρετικά πιθανό να γίνει θυμωμένο, βίαιο ή τρομαγμενο.
