Βαθύς γνώστης των Διεθνών Σχέσεων, ο καθηγητής του πανεπιστημίου Πειραιά Παναγιώτης Ήφαιστος, διαβάζοντας τι γράφουν τα διεθνή μέσα αναφορικά με τον αμερικανικό προϋπολογισμό για την άμυνα, δημοσίευσε τις σκέψεις του στο Facebook.
Εάν και όταν η Ελληνική κοινωνία σταθεί όρθια και καταστεί κάτοχος του κράτους και οι πολίτες εντολείς της ανακλητής εντολοδόχου εξουσίας -κάτι που όπως συχνά λέμε απαιτεί βαθιά πολιτειακή μεταρρύθμιση- η κατανόηση των αιτίων με σωστή διάγνωσή τους είναι προϋπόθεση θεραπείας των πολιτικών ασθενειών. Για όλα τα κράτη το δυσκολότερο πεδίο είναι η διεθνής πολιτική. Ήταν, είναι και θα είναι -εκτός και ένα μαγικό ραβδί κάνει τις εκατοντάδες κοινωνίες μια ενιαία πλανητική κοινωνία- ανελέητα ανταγωνιστικό.
Το τι ειπώθηκε από ανθρώπους που επηρέασαν δραστικά το πολιτικό προσωπικό απλά δεν περιγράφεται. Φαντασιοπληξίες, βουνά ψευδαισθήσεων, ημιμάθειες, ασυναρτησίες, εσχατολογίες και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Δεν μπαίνω σε άλλα ζητήματα γιατί δεν είναι δουλειά μου να κρίνω.
Στέκομαι μόνο στα επιστημονικά και στις δημόσιες πηγές. Στέκομαι στα γραπτά που μένουν (scripta manent) και ευλόγως τα κρίνω επιστημονικά. Όλα καταγεγραμμένα και αν τα στοιβάξεις υψηλά ίσαμε με τον Λυκαβηττό.
Την ανάρτηση του Αμερικανού υπουργού για τον αμυντικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ όπου οι αγγλομαθείς μπορούν να δουν και τις αιτιολογήσεις για την Ρωσία, την Κίνα και τις περιφέρειες.
Μάχες επί μαχών και σενάρια πολέμου επί σεναρίων πολέμου. Το ότι προς τα εκεί οδηγούμασταν ήταν ολοφάνερο το 1990 και εμείς αυτό είπαμε σε εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες σελίδες σελίδων που απευθύνονταν δυστυχώς προς πολιτικά τυφλούς:
Η ανακατανομή ισχύος λόγω πτώσης της ΕΣΣΔ σε συνδυασμό με το αναδυόμενο πολυπολικό διεθνές σύστημα φέρνει μεγάλη αστάθεια, κατεδαφίσεις κρατών, αλλαγές συνόρων, μετακινήσεις πληθυσμών κτλ, και όλα αυτά στις περιφέρειες. Ναι αυτά ακριβώς λέγαμε όχι γιατί είμαστε σοφοί αλλά επειδή ξέρουμε το Αλφαβητάριο (ο πίνακας που αναρτάται με τις κύριες θέσεις του Kenneth Waltz και μερικές γραμμές από τον Θουκυδίδη είναι συναφείς)
Στον άλλο αναρτημένο πίνακα είναι μια … σελίδα.
Οι σημειώσεις στα περιθώρια δεν είναι δικές μου αλλά άλλου συναδέλφου ο οποίος άφωνος -όπως και εγώ μετά όταν το διάβασα- σωστά εκτίμησε ότι οι φορείς επιστημονικών τίτλων που τα έγραψαν περίπου περιέγραφαν ένα ανθόσπαρτο μεταψυχροπολεμικό περιβάλλον. Εφησυχάστε Έλληνες, ο μεταψυχροπολεμικός βίος είναι λουλουδιασμένη παιδική χαρά. Όσοι δεν μιλούσαν για ελληνική εθνική στρατηγική ενόψει επερχόμενων ανταγωνισμών δέχονταν απίστευτες επιθέσεις.
Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και μετά του 2000 ακολούθησαν πολλά άλλα για τα οποία θα επανερχόμαστε εδώ και εκεί καθότι όπως είπαμε απαιτείται να γίνει διάγνωση. Θα τα σκανάρω όλα κάποια στιγμή και θα τα αναρτήσω σε ένα ιστολόγιο. Δημόσιες πηγές είναι και όσοι παρεμβαίνουν δημόσια να ξέρουν τι λένε ή αν κάνουν λάθος να λένε mea culpa. Mea culpa στην Ελλάδα πάντως μέχρι στιγμή δεν άκουσα από κανένα.
Απλά ερωτώ: Είναι ή δεν είναι η ανάλυση της διεθνούς πολιτικής σημαντική; Θα ήθελε κανείς να ανέβει σε ένα αεροπλάνο όπου αντί πιλότου θα το κυβερνούσε ένα υδραυλικός ή ένας κηπουρός; Και μια απορία: Σε τι υστερεί η ανάλυση της διεθνούς πολιτικής από την ιατρική και γιατί στην τελευταία οι τσαρλατάνοι μπορούν να είναι γιατροί ενώ στην πρώτη μπορούν να είναι όχι μόνο φορείς τίτλων αλλά και υψηλόφωνοι κράχτες πολιτικών ασθενειών!
Πηγή: onalert.gr
