Οι Κινέζοι από εκεί που ήθελαν να τους εξάγουμε το λάδι μας, μετά άλλαξαν γνώμη... Προτίμησαν να αγοράσουν γη στην Κρήτη, να κάνουν το δικό τους ελαιουργείο και να μας πάρουν για... εργάτες!
Ευτυχώς, τα σχέδιά τους εμπόδισε ο πολυτεμαχισμός του κλήρου στην Κρήτη, που δεν τους επέτρεψε να αγοράσουν τις εκτάσεις που ήθελαν μαζεμένες.
Όμως, οι Κινέζοι δεν το βάζουν κάτω. Θέλουν λάδι και θέλουν να είναι δικό τους. Έτσι, ζήτησαν τεχνική βοήθεια από την Κρήτη για την καλλιέργεια της ελιάς στην Κίνα. Ήδη, όπως μαθαίνουμε, Κρητικοί γεωπόνοι βρίσκονται στην περιοχή Wudu, όπου υπάρχει το 70% της ελαιοκαλλιέργειας της Κίνας, όμως, η παραγωγή είναι ελάχιστη.
Υπολογίζεται ότι η συνολική παραγωγή του Κινέζικου ελαιολάδου ανέρχεται σε περίπου 6.500 τόνους, ενώ οι εισαγωγές στην Κίνα υπερβαίνουν τους 65.000 τόνους ετησίως με ανοδική τάση. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει δοθεί βάρος στην τοπική παραγωγή, κάτι που θα έπρεπε να κάνουμε κι εμείς για προϊόντα που εισάγουμε σε μεγάλες ποσότητες (π.χ. κρέας, γάλα κ.λπ.).
Με τον τρόπο αυτό θα "γλυτώναμε" πολύτιμο συνάλλαγμα, θα ενισχύαμε την τοπική οικονομία και θα καταπολεμούσαμε την ανεργία. Αλλά εμείς δεν είμαστε Κινέζοι... Το παίζουμε μόνο!
