Εκείνος πλήρωνε εισφορές στο ΤΕΒΕ επί 31,5 έτη. Εκείνοι έκριναν πως πρέπει να σταματήσει να εργάζεται και να βγάλει αναπηρική σύνταξη. Ο άνθρωπος έδωσε τα μαγαζιά που διατηρούσε και φρόντισε να μπορεί να ζει με τα 680 ευρώ της σύνταξής του.
Ωστόσο, από τη μια στιγμή στην άλλη κόπηκαν κι αυτά. Αποτέλεσμα; Καλείται ο ηλικιωμένος συμπολίτης να επιβιώσει χωρίς εισόδημα μέχρι τα 67 του χρόνια, οπότε και θα δικαιούται σύνταξη γήρατος. Στο μεσοδιάστημα φυσικά μπορεί να ψάχνει για δουλειά και... δικηγόρο!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Ο 61χρονος Μ.Β. πάσχει από επιληψία από τα νεανικά του χρόνια. Το ανακάλυψε ενώσω υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία και για την ασθένειά του αυτή έχει νοσηλευτεί στο Ναυτικό Νοσοκομείο Σούδας. Ωστόσο, όπως μας λέει, το πρόβλημά του το αντιμετώπιζε μόνος. Το έκρυβε από τον περίγυρό του για να μπορεί να δουλεύει. Και βοηθούσε σε αυτό το γεγονός πως, ως επί το πλείστον, οι επιληπτικές του κρίσεις τον έπιαναν το βράδυ που κοιμόταν.
Η ζωή του Μ.Β., που υπήρξε γνωστός επαγγελματίας του Ηρακλείου επί 30 χρόνια, άλλαξε τον Απρίλιο του 2010. Επιστρέφοντας από την Ιεράπετρα, όπου είχε μεταβεί για δουλειά, τον έπιασε επιληπτική κρίση πάνω στο τιμόνι. Το τροχαίο που προκλήθηκε και η συνακόλουθη νοσηλεία του "αποκάλυψαν" το μέγεθος του προβλήματος...
Όπως θυμάται ο 61χρονος, «μου έλεγαν τότε οι γιατροί: "Να πας να βγάλεις σύνταξη". Μα, έχω δύο μαγαζιά, τι να τα κάνω; "Να τα κλείσεις και να ζήσεις με τη σύνταξή σου. Γιατί μπορεί να έχεις δικαίωμα να σκοτώσεις τον εαυτό σου, αλλά δεν έχεις δικαίωμα να σκοτώσεις άλλους"».
Ο Μ.Β. άκουσε τη συμβουλή των γιατρών. Έδωσε τα μαγαζιά του, πέρασε από επιτροπή του πρώην ΤΕΒΕ και πήρε αμέσως αναπηρική σύνταξη, αφού αναγνωρίστηκε ποσοστό αναπηρίας 70% και ότι «ο ασθενής δεν μπορεί να εργαστεί»... Η σύνταξη που έλαβε ήταν 681 ευρώ καθαρά. Το ποσό αυτό του καταβαλλόταν κανονικά μέχρι πριν λίγες ημέρες, οπότε και η σύνταξή του διεκόπη. Ο λόγος; Ότι μαζί με τα ξερά, καίγονται και τα χλωρά.
Λόγω της πληθώρας των αναπηρικών συντάξεων- "μαϊμού" που έχουν δοθεί στη χώρα μας, έχει ξεκινήσει - ως γνωστόν - διαδικασία επανελέγχου όλων των αναπηρικών συντάξεων. Όμως, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, κόβονται οι συντάξεις ανθρώπων που είναι πραγματικά ασθενείς και έχουν πραγματική ανάγκη...
Η παγίδα του επανελέγχου...
Στις 20 Σεπτεμβρίου 2015 ο Μ.Β. καλείται να περάσει και πάλι από επιτροπή, στο πλαίσιο του επανελέγχου των αναπηρικών συντάξεων. Του ρίχνουν το ποσοστό αναπηρίας από 70% στο 55%. Κάνει ένσταση και περνά από δευτεροβάθμια επιτροπή ελέγχου στις 6 Νοεμβρίου 2015. Του δίνουν και πάλι 55%.
Όπως λέει ο 61χρονος: «Με το συγκεκριμένο ποσοστό αναπηρίας, αν ήμουν ασφαλισμένος του ΙΚΑ, θα έπαιρνα κάτι λίγο ως σύνταξη. Αλλά επειδή ήμουν του ΤΕΒΕ δε δικαιούμαι, λένε, τίποτα. Και όλα αυτά, ενώ έχω πληρώσει 31,5 έτη εισφορές και ενώ από μόνος μου ουδέποτε επιδίωξα να βγάλω αναπηρική σύνταξη. Γιατροί μου το επέβαλλαν και υπάλληλοι του ΤΕΒΕ με καθοδήγησαν. Θυμάμαι τότε που τους έλεγα: "Να εξαγοράσω 3 χρόνια για την ανατροφή των παιδιών μου, να εξαγοράσω και μισό χρόνο από το Στρατό, να συμπληρώσω τουλάχιστον την 35ετία". Αν το είχα κάνει, θα έπαιρνα κανονική σύνταξη. Αλλά εκείνοι επέμεναν πως δε με συμφέρει, και να τώρα σε τι θέση βρίσκομαι».
Ο Μ.Β. έχει απευθυνθεί σε δικηγόρο και σκέφτεται να στραφεί νομικά κατά της απόφασης που του κόβει τη σύνταξη. Πιστεύει ότι θα δικαιωθεί, αλλά στο ενδιάμεσο τι θα κάνει; Είναι ένας συνταξιούχος χωρίς σύνταξη. Το πρόβλημα είναι ηθικό, κοινωνικό, αλλά και βιοποριστικό.
Ελένη Σταυρουλάκη
