Το Δ.Σ. του Σωματείου των εργαζομένων στα κέντρα πρόληψης της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών έβγαλαν ανακοίνωση για την επέτειο του Πολυτεχνείου «ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ».
Πιο αναλυτικά: «Η φετινή επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου βρίσκει τη χώρα παγιδευμένη στα παλιά και τα καινούρια αδιέξοδα που οι τοπικοί διαχειριστές χτίζουν, άλλοτε ενεργητικά άλλοτε παθητικά.
Ο λαός ακόμα πιο σκλαβωμένος και με διαψευσμένες προσδοκίες, βρίσκεται σε βασανιστική αναζήτηση νοήματος και διαδρομών, απ' το μηδέν, για να αντιμετωπίσει το σήμερα και να ονειρευτεί ένα αύριο αλλιώτικο.
Απ' τη μια κλίμα παρακμής και κατάρευσης, παρακράτος και μυστικές υπηρεσίες, «νόμος υπέρτατος» η συστηματική παραβίαση του Συντάγματος, ατιμωρησία των οικονομικά ισχυρών και του πολιτικού προσωπικού που ζουν σε βάρος της χώρας και του λαού μεθοδεύοντας τον αποπροσανατολισμό, την τρομοκράτηση, τον ευνουχισμό του. Συν μια κυβέρνηση που τόσο έχει αποδεχτεί πως τον τόπο διαφεντεύουν οι επικυρίαρχοι, ώστε καταθέτει μηνύσεις κατ' αγνώστων αντί να ασκεί εξουσία. Κι αυτά όλα μεσούσης της γεωπολιτικής αποσταθεροποίησης και ρευστότητας στην ευρύτερη περιοχή μας, που ξαναδιαμελίζεται και ξαναμοιράζεται με τους ανθρώπους της, τις ιστορίες της, τους πολιτισμούς της αναλώσιμους.
Απ' την άλλη το πνεύμα αντίστασης, αυτοθυσίας και αλληλεγγύης του λαού μας, με τα πάνω και τα κάτω του, με τις ασυνέχειες και τις αδυναμίες του, κόντρα στα «ιδεώδη» των «πολιτισμένων» διεθνών τρομοκρατών - αλλά και στις ελιτίστικες αυταρέσκειες των λογής «ειδικών της αλληλεγγύης», άμισθων και έμμισθων. Η αυθόρμητη προσφορά στους πρόσφυγες που φτάνουν ζωντανοί στη χώρα μας, τα ψυχικά κουράγια ενός λαού χιλιοπροδομένου, που βαστιέται απ' τις πολιτισμικές αποσκευές του κι αντλεί ό,τι ωραίο κι ανθρώπινο υπάρχει σ' αυτές, μες στο έρημο υπαρξιακό τοπίο που επάγει ο άσπλαχνος, ρηχός και κομπλεξικός «εκδυτικισμός» του των τελευταίων 40 χρόνων.
Απ' το 1973 τόσα άλλαξαν, τόσα μένουν ίδια.
Οι αγώνες των τμημάτων του ελληνικού λαού, με πρωτοπόρα τη νεολαία, που με επίκεντρο την εξέγερση του Πολυτεχνείου οραματίστηκαν τη ζωή τους σε μια χώρα αλλαγμένη, ανεξάρτητη και με τον λαό κυρίαρχο δεν δικαιώθηκαν ποτέ. Η ελευθερία είναι αποκλειστικό προνόμιο των «αγορών» και των απολογητών τους. Η παιδεία είναι αυτών τις «αξίες» που προάγει. Το ψωμί που έφαγε, ήταν νάιλον, μια φαρμακωμένη φούσκα που σκάει τώρα μες στα σωθικά του.
Ο αγώνας συνεχίζεται, στόμα με στόμα, χέρι με χέρι, πορεία παρελθόν-παρόν- μέλλον. Κι είναι σαν κομμάτι ελάχιστο αυτής της μακράς ανθρώπινης σύναξης, που αφήνει τα αποτυπώματά της σε χώματα πονεμένα παλεύοντας για έναν καλύτερο κόσμο, οπού συμμετέχουμε και φέτος στις εκδηλώσεις και τις πορείες της επετείου του Πολυτεχνείου.
Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία!»
