default-image

Ο Γκάι, οι Anonymous και το μπαρούτι της επανάστασης

Απόψεις
Ο Γκάι, οι Anonymous και το μπαρούτι της επανάστασης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σε ένα υποθετικό χημικό εργαστήριο αναμειγνύουμε άνθρακα, θείο και νιτρικό κάλιο. Το αποτέλεσμα θα είναι μια γνωστή σε όλους μας εκρηκτική ύλη, η πυρίτιδα. Το κοινώς επονομαζόμενο μπαρούτι. Ο Νοέμβρης, από το 1605 κι έπειτα, έχει το καπνισμένο χρώμα και τη μυρωδιά του μπαρουτιού. Και φορά τη μάσκα του Γκάι Φοκς.

Ο βασιλιάς της Αγγλίας, Ιάκωβος Α', θιασώτης του Προτεσταντισμού, άσκησε, κατά τη διάρκεια της θητείας του στο θρόνο, μια μάλλον τυραννική και λαομίσητη εξουσία. Στάθηκε βίαιος απέναντι στους Καθολικούς προβαίνοντας σε εκτελέσεις αυτών, κατασχέσεις των περιουσιών τους, ακόμα και σε αποπομπή τους από τα αξιώματα που κατείχαν. Η «Συνομωσία της Πυρίτιδας», ηγετική φυσιογνωμία της οποίας ήταν ο (Καθολικός) Φοκς, είχε ως στόχο τη δολοφονία του Ιακώβου Α', αλλά και σύσσωμης της βασιλικής οικογένειας, των βουλευτών και όσων αριστοκρατών θα παρευρίσκονταν στο Παλάτι του Γουέστμινστερ τη στιγμή της έκρηξης. Γι' αυτό το λόγο, μαζί με τους συντρόφους του, γέμισε με πυρίτιδα ένα υπόγειο κελάρι που έφτανε μέχρι το Κοινοβούλιο. Το σχέδιο δεν πέτυχε, καθώς ένας εκ των συντρόφων προειδοποίησε έναν από τους Καθολικούς βουλευτές να μην παρουσιαστεί εκείνη την ημέρα στη Βουλή, πράγμα που κίνησε υποψίες. Ξεκίνησαν έρευνες και έτσι βρέθηκαν τα 36 βαρέλια με την πυρίτιδα. Ο Φοκς και οι υπόλοιποι απαγχονίστηκαν και διαμελίστηκαν.

Από το 1605 μέχρι σήμερα, ο Γκάι Φοκς έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τον Σαίξπηρ, τον Λένον, τους Μουρ και Λόιντ, αλλά και για τους Anonymous, ένα διεθνές δίκτυο χακτιβιστών (ακτιβιστές χάκερς) που στις δημόσιες εμφανίσεις τους κυκλοφορούν φορώντας τη μάσκα με το πρόσωπο του Φοκς. Προ ολίγων ημερών, ανακοίνωσαν πως, μετά από δουλειά ενός έτους, είναι έτοιμοι να αποκαλύψουν τα στοιχεία χιλίων μελών της οργάνωσης Κου Κλουξ Κλαν (ΚΚΚ). Η συγκεκριμένη δραστηριότητα των Anonymous ξεκίνησε τον περασμένο Νοέμβριο, μήνα έντονου κονωνικού αναβρασμού στο Φέργκιουσον, εξαιτίας της αθώωσης του αστυνομικού που δολοφόνησε τον 18χρονο Μάικλ Μπράουν. Μέλη της ΚΚΚ απείλησαν τότε τους διαδηλωτές πως θα ασκήσουν εναντίον τους «θανάσιμη βία».

Πριν από δύο χρόνια, στις 5 Νοεμβρίου (ημέρα του Γκάι Φοκς, ή, αλλιώς, Νύχτα της Πυρίτιδας) πολλές χιλιάδες υποστηρικτές των Anonymous έδωσαν το παρόν σε διαδηλώσεις κατά της λιτότητας, των τραπεζών, της διαφθοράς και των προγραμμάτων παρακολούθησης. Σε περισσότερες από 400 πόλεις ανά την υφήλιο, ακούστηκαν συνθήματα όπως «Οι πολίτες δεν θα πρέπει να φοβούνται τις κυβερνήσεις τους. Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να φοβούνται τους πολίτες», ενώ έξω από το παλάτι του Μπάκιγχαμ Βρετανοί  διαδηλωτές φώναζαν «Πνιγόμαστε στα χρέη, δεν ζούμε πλέον σε ευνομούμενη κοινωνία».

Από τη στιγμή της «πρώτης επανάστασης», το ευρέως γνωστό Bing Bang, μέχρι σήμερα, πολλές επαναστάσεις έχουν γίνει κι άλλες τόσες, ίσως και περισσότερες, έχουν μείνει στα λόγια. Πολλοί δηλώνουν επαναστάτες και δεν είναι, πολλοί δεν το δηλώνουν και είναι, οι πιο πολλοί περιμένουμε από τους άλλους να είναι και βγάζουμε τον εαυτό μας από το κάδρο της διεκδίκησης και της θυσίας. Η επανάσταση δεν είναι ούτε ιδεολογικό λάβαρο να το ανεμίζει ο καθένας προς την κατεύθυνση που τον συμφέρει ούτε ιδεολογικό άβατο που μόνο λίγοι μπορούν κι έχουν το δικαίωμα να το περάσουν. «Όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με σοβαρές αδικίες, οι κραυγές τους δεν γίνεται να μην ακουστούν», γράφουν στην τελευταία τους ανακοίνωση οι Anonymous. Δεν νομίζω ότι εντάσσουν τους εαυτούς τους στην κατηγορία των επαναστατών, εντούτοις είμαι βέβαιη πως ο ορισμός της (γνήσιας) επανάστασης έχει ως εξής: είναι η αγωνιστική δράση εναντίον οποιασδήποτε αδικίας.

Ο Γκάι Φοκς, το πολύ μακρινό για εμάς 1605, προφανώς δεν πίστευε σε αναίμακτες επαναστάσεις, φλερτάροντας, τελικά, με την (δίπολη) έννοια της τρομοκρατίας, την οποία επίσης αποδίδουμε σε κάποιους χωρίς να είναι, κάποιοι είναι και χαίρουν της εκτιμήσεώς μας κι άλλοι χαίρουν της καταδίκης μας. Όπως ο (φανταστικός;) χαρακτήρας των αδερφών Ταβιάνι, ο Τζούλιο Μανιέρι, που εισβάλει σε ένα ιταλικό χωριό με την προσδοκία να επιστρέψει στους κατοίκους αυτού το σιτάρι και το αλεύρι που τους ανήκει, όπως λέει. Εκείνοι τον αντιμετωπίζουν με απάθεια και εχθρότητα, χωρίς να μπορούν να μεταφράσουν στη δική τους κοινωνική γλώσσα το όραμά του.

Ένας από τους βασικούς λόγους που η επανάσταση αργεί και δεν κερδίζει υποστηρικτές είναι ο ετεροχρονισμός στη μετάφραση του μηνύματος. Δεν είμαστε όλοι έτοιμοι την ίδια στιγμή να συλλάβουμε αυτό που συμβαίνει, αλλά ούτε είμαστε κι αρκετά αποφασισμένοι, ακόμη κι αν το συλλάβουμε, να χαλάσουμε τη βολή μας για να το ανατρέψουμε. Η καπηλεία, δε, των εννοιών που έχει από πριν υφανθεί με μαεστρία, πολύ συχνά μας ωθεί στο να αντιμετωπίζουμε την επανάσταση ως μια μιαρή απειλή ενάντια στην τακτοποιημένη μας ζωή. Την ίδια τακτοποιημένη ζωή ζούσαν και οι Βρετανοί το 1605 με τη μοναρχία που ασκούσε ο Ιάκωβος Α'. Ο Γκάι Φοκς ήταν τότε για τους περισσότερους ένας συνωμότης που ήθελε να προκαλέσει το χάος και την καταστροφή. Τόσους αιώνες μετά, έχουμε την ίδια γνώμη; Πιστεύουμε ακόμα πως η απειλή ήταν τα 36 βαρέλια με το μπαρούτι;

Πηγή: imerodromos.gr

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News