Ο καρκίνος του μαστού είναι η συχνότερη κακοήθεια στις γυναίκες και δεύτερη αιτία θανάτου. Αφορά όλες τις γυναίκες, όμως μερικές ομάδες ασθενών, όπως αυτές με κληρονομικότητα, έχουν αυξημένο κίνδυνο. Τις περισσότερες φορές στη συγκεκριμένη νόσο δεν υπάρχουν συμπτώματα.
Σημεία που πρέπει να προσέξουμε είναι όγκος που δεν προϋπήρχε, η διόγκωση των λεμφαδένων της μασχάλης, έλξη ή πάχυνση του δέρματος και αιμορραγική έκκριση από τη θηλή.
Η διάγνωση γίνεται με την κλινική εξέταση/αυτοεξέταση ή απεικονιστικά κατά τον ετήσιο έλεγχο (screening). Επιβεβαιώνεται με λήψη κύτταρων από τον ίδιο τον όγκο και κυτταρολογική εξέταση, FNA, λήψη ιστού και ιστολογική εξέταση (core biopsy). Στη δεύτερη περίπτωση μπορούμε να έχουμε όλους τους προγνωστικούς (μοριακούς) δείκτες, ώστε να αποφασιστεί η κατάλληλη εξατομικευμένη θεραπεία.
Η μαστογραφία παίζει σημαντικό ρόλο κυρίως στη διάγνωση πολύ μικρών ογκιδίων και μικροαποτιτανώσεων. Το υπερηχογράφημα είναι συμπληρωματικό της μαστογραφίας και βοηθά πολύ σε πυκνούς μαστούς.
Η σταδιοποίηση προ του χειρουργείου γίνεται για να είμαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχουν απομακρυσμένες μεταστάσεις. Για το στάδιο της νόσου λαμβάνονται υπόψη το μέγεθος του όγκου και αν υπάρχουν διηθημένοι λεμφαδένες.
Η θεραπεία αποσκοπεί:
-στον τοπικό έλεγχο της νόσου και επιτυγχάνεται με την επέμβαση, (μαστεκτομή ή ογκεκτομή, πάντοτε, με έλεγχο της μασχάλης) και την ακτινοθεραπεία
-στην αποφυγή απομακρυσμένων μεταστάσεων με την χημειοθεραπεία και την ορμονοθεραπεία.
Οι επιπλοκές της επέμβασης δεν είναι σοβαρές. Η κυριότερη είναι το λεμφοίδημα έπειτα από λεμφαδενικό καθαρισμό και η ερυθρότητα έπειτα από ακτινοβολία, που αντιμετωπίζεται με αλοιφές.
Οι παρενέργειες της χημειοθεραπείας αφορούν επηρεασμό των αιματολογικών παραμέτρων, ναυτία και κόπωση, τα οποία αντιμετωπίζονται φαρμακευτικά, και αλωπεκία που αντιμετωπίζεται με κατάλληλες περούκες.
Η επιβίωση στα αρχικά στάδια φτάνει το 85% και περισσότερο στη δεκαετία. Με την πρόοδο της Ιατρικής, ο καρκίνος του μαστού στις περισσότερες περιπτώσεις αντιμετωπίζεται. Το ζητούμενο είναι οι γυναίκες να κάνουν τον τακτικό έλεγχο και να επισκέπτονται το γιατρό τους.
