default-image

Ο λαϊκισμός σε πρώτο πλάνο

Απόψεις
Ο λαϊκισμός σε πρώτο πλάνο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η εξουσία είναι μια λέξη που δεν μπορεί να οριστεί εύκολα. Η εξουσία, λόγω του ειδικού της βάρους, είναι λέξη που αλλάζει νοοτροπίες, ιδέες και αντιλήψεις. Ο εξουσιάζων έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο.

Του Νίκου Κοσμαδάκη

Στην Ελλάδα, στη χώρα που δημιουργήθηκαν οι κανονιστικές περγαμηνές της εξουσίας, οι εκάστοτε πολιτικοί φορείς αναγκάζονταν να δημιουργήσουν μια ρητορεία που θα είχε σκοπό την προσέλκυση μεγαλύτερου αριθμού ψηφοφόρων. Όταν όμως ανέβαιναν στο άρμα της εξουσίας, τότε τα ευχολόγια τελείωναν και κάπως έτσι ξεκινούσαν τα προγράμματα-μέτρα και μαζί με αυτά και οι δυσάρεστες αλήθειες.

Η Ελλάδα, σε αντίθεση με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ήταν η χώρα του δικομματισμού. Κάθε φορά που ένα κόμμα δεν εξυπηρετούσε τις λαϊκές ανάγκες, υπήρχε το άλλο που στην επόμενη εκλογική μονομαχία θα ήταν το φαβορί. Ένα άλλο πρωτοφανές γεγονός είναι πως στην Ελλάδα σχηματίζονταν αυτοδύναμες κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα τη μη αναζήτηση προοδευτικών κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών.

Μέχρι και το 2009, η κατάσταση ήταν κάπως μουντή. Το ΠΑΣΟΚ δε με εκφράζει. Άρα θα στηρίξω τη Νέα Δημοκρατία, όπως και αντίστροφα.

Το 2009, με την ανάδειξη των αναγκαίων μέτρων, η αντιπολίτευση κατακεραύνωσε τον Γ. Παπανδρέου, χαρακτηρίζοντάς τον ως ψεύτη και το μνημόνιο ένα λάθος που θα οδηγήσει την οικονομία σε ύφεση. Ο κ. Σαμαράς από το «δεν προσυπογράφω το λάθος» τα επόμενα χρόνια έγινε ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του μνημονίου. Μέχρι να φτάσουμε στο ΣΥΡΙΖΑ, που από την «κατάργηση των μνημονίων» έφτασε να επιζητά τη στήριξη των Ευρωπαίων και να δηλώνει ΝΑΙ στο τρίτο μνημόνιο.

Κακά τα ψέματα. Όταν θέλεις να κυβερνήσεις, ο γνώμονάς σου είναι το συλλογικό καλό. Όταν είσαι αντιπολίτευση, μπορείς να μιλάς για εύκολα πράγματα, για αοριστίες, να κάνεις επίκληση στο συναίσθημα. Η διακυβέρνηση συνδέεται με το αίσθημα της ωριμότητας και της σοβαρότητας.

Το πρόβλημα του λαϊκισμού στην Ελλάδα είναι πως ποτέ κανείς δεν περιέγραψε την ωμή αλήθεια στον κόσμο. Η Ελλάδα είναι ένα αντιπαραγωγικό κράτος, η δημόσια διοίκησή της είναι ανεπαρκής, το ευρώ είναι ακριβό νόμισμα για τη χώρα μας, η παιδεία και η υγεία στην Ελλάδα ποτέ δεν ωρίμασαν και γενικά δεν αναζητούσαμε την ουσία των πραγμάτων, αλλά ένα πολύ επικίνδυνο φαίνεσθαι. Και να σας πω την αλήθεια: Μας βόλευε αυτή η κατάσταση.

Ήρθε η κρίση και πάντοτε υπήρχε από ένα μέρος του πολιτικού συστήματος μια τάση προς το λαϊκισμό. Όταν ήρθε η στιγμή να αποφασίσουμε σωστά για το πώς θα κινηθούμε ως ιστορική οντότητα σαν Ελλάδα, οι πολιτικές δυνάμεις (όχι όλες) έβλεπαν δεξαμενή ψήφων και όχι επίλυση του προβλήματος. Γιατί η ψήφος, λόγω της νομιμοποίησης που παρέχει, είναι καθοριστική.

Φτάσαμε τώρα στο νομοσχέδιο που πέρασε για το ασφαλιστικό σύστημα, με την κατώτερη σύνταξη να φτάνει στα 360 ευρώ, ένα 3-10% κουρέματος σε συντάξεις άνω των 1.000 ευρώ και πλέον ο συνταξιούχος θα είναι 67 χρονών (εάν σκεφτούμε πως το προσδόκιμο επιβίωσης αυξάνεται ανά τρία χρόνια, μη μας προκαλέσεις εντύπωση εάν στα επόμενα χρόνια υπάρξει στη Βουλή νομοσχέδιο που θα καθορίζει συνταξιούχο άνω των 70 ετών).

Δεν είμαι μηδενιστής. Επιζητώ τις μεταρρυθμίσεις που θα κινήσουν την επενδυτική τροχιά της χώρας, το ξεμπλοκάρισμα του ΕΣΠΑ και την τόνωση της ελεύθερης πρωτοβουλίας. Αλλά πραγματικά πρέπει να βάλουμε ένα μεγάλο STOP σε αυτό που λέμε Ανεξέλεγκτο Λαϊκισμό, γιατί, δυστυχώς, πολύ φοβάμαι ότι θα γίνουμε θύματα του ίδιου μας του εαυτού.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News