«Ειλικρινά δεν ξέρω ''τι να πιάσω και τι να αφήσω'' απ' αυτά που βλέπω να συμβαίνουν γύρω μας καθημερινά», μου έλεγε παλιός συμμαθητής και φίλος το πρωί του περασμένου Σαββάτου καθώς πίναμε τον καφέ μας στην ηλιόλουστη και κατάμεστη από κόσμο πλατεία των Λιονταριών.
Του Δημήτρη Καρατζάνη
«Πάλι γκρίνια...», προσπάθησα να τον αποθαρρύνω, καθώς δεν είχα την παραμικρή όρεξη να χαλάσω την καλή μου διάθεση - αυτήν την υπέροχη μέρα του όψιμου καλοκαιριού - με μια ακόμη άσκοπη πολιτική συζήτηση. Αγνόησε εντελώς την παρέμβασή μου και συνέχισε: «Θυμάσαι την πολυδιαφημισμένη ρύθμιση των 100 δόσεων;». «Ασφαλώς», είπα. «Αυτή που είχε ξεκινήσει η προηγούμενη κυβέρνηση και τη βελτίωσαν τούτοι εδώ οι περισσότερο... ευαίσθητοι αριστεροί».
«Περίμενε», είπε, «γιατί το... "βελτίωσαν" μάλλον πρέπει να μπει μέσα σε εισαγωγικά, όπως θα καταλάβεις από τη συνέχεια. Σε αυτή λοιπόν τη ρύθμιση», συνέχισε, «σπεύσαμε να ενταχθούμε σχεδόν όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, που από το 2010 και μετά αδυνατούσαμε, λόγω της κρίσης, να παραμείνουμε συνεπείς στην εφορία ή τα ασφαλιστικά μας ταμεία. Με άλλα λόγια, δηλαδή, είπαμε ας πάει και το... παλιάμπελο, ας σφίξομε λίγο παραπάνω το ζωνάρι, το δικό μας και της οικογένειας και ας μπούμε στη ρύθμιση, ώστε σιγά-σιγά να μπορέσομε να τακτοποιήσομε την εκκρεμότητα που μας έφερε η κρίση.
Υπογράψαμε λοιπόν τη σχετική σύμβαση, αλλά "πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις", το κράτος αναίρεσε μονομερώς την υπογραφή του και άλλαξε αυθαίρετα τους όρους της σύμβασης, ανεβάζοντας το επιτόκιο από το 3 στο 5,05%. Ενώ δηλαδή έχομε ήδη κάνει το "σκ... ο μας παξιμάδι", όπως λέει ο λαός, για να μπορέσομε να ανταποκριθούμε στην υποχρέωση που δεσμευτήκαμε, έρχεται εκ των υστέρων το ίδιο το κράτος να μας πει - χωρίς μάλιστα συγνώμη - "ξέρετε, κάναμε λάθος, γι' αυτό δώστε ένα 2% ακόμα το μήνα παραπάνω".
Για το πού θα βρεθεί αυτό το επιπλέον 2%, από φορολογούμενους που εδώ και καιρό αντιμετωπίζουν μια πρωτοφανή φοροκαταιγίδα και έχουν εξαντλήσει κάθε περιθώριο φοροδοτικής ικανότητας, κανείς δε φαίνεται να προβληματίζεται. Αντιθέτως επισείουν πάνω από τα κεφάλια μας και την απειλή πως παράλειψη μιας δόσης εισφοράς ρυθμισμένης ή τρέχουσας θα έχει άμεση συνέπεια την κατάπτωση της ρύθμισης.
Και αναρωτιέται κανείς», συνέχισε ο φίλος επαγγελματίας, «τρελοί είναι οι άνθρωποι ή μήπως επειδή αυτοί τα έχουν τόσο πολλά, που ξεχνούνε να δηλώσουν ολόκληρο εκατομμύριο, είναι κι ο άλλος κόσμος έτσι; Όπως το πάνε πάντως, δε θα αργήσει η ώρα που οι φοροεισπράκτορες (εφορίες, ταμεία, οργανισμοί κ.λπ.) θα παίρνουν μονότονα πια από τους φορολογουμένους τη γνωστή από την αρχαιότητα απάντηση του κυνικού φιλοσόφου Μένιππου προς το Χάρο: "Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος"».
