Οι αριθμοί δεν ανθούν. Ούτε η πραγματικότητα. Λείπουν έσοδα δεκαεννέα δισ. ευρώ. Οι δαπάνες είναι υπερσυμπιεσμένες. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου διογκώνονται. Κοντά στα έξι δισ. ευρώ.
του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Ως το τέλος της χρονιάς ο δημόσιος ταμίας πρέπει να εισπράξει το μεγαλύτερο μέρος από την πίτα του ΕΝΦΙΑ. Από τη μεριά του καλά έκανε για να μην τρομάξει τους εκλογείς. Τώρα δεν τους έχει ανάγκη. Τουλάχιστον άμεσα. Παλιά, παλαιοκομματική και γνώριμη συμπεριφορά.
Το 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση θα το πληρώσουν οι γονείς. Σαν να μη θέλουν να δείξουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συμπαθεί την ιδιωτική εκπαίδευση. Και οι αγρότες θα δώσουν σε φόρους το μισό, σχεδόν, του εισοδήματός τους. Για την ακρίβεια, το 46%!
Τα άσχημα μαντάτα δε σταματούν εδώ. Η 13η σύνταξη, που τόσο γενναιόδωρα υποσχόντουσαν, αποτελεί ήδη άπιαστο όνειρο. Τώρα χάνουν μέχρι και τρεις συντάξεις. Μαχαίρι και στα τέσσερα (προσφιλής αριθμός για τον Πάνο Καμμένο των Ανεξάρτητων Ελλήνων) εκατομμύρια των σημερινών συνταξιούχων. Πρώτα θύματα οι 800.000 με συντάξεις πάνω από χίλια ευρώ.
Η ανεργία παραμένει ανοικτή πληγή για την Ελλάδα. Παγκόσμια πρωταθλήτρια στους πτυχιούχους άνεργους. Ένας στους πέντε Έλληνες επιστήμονες βασανίζεται και ταπεινώνεται χωρίς δουλειά.
Εμείς, παρ' όλα αυτά... αντιστεκόμαστε! Προτάσσουμε τα θέματα της ηθικής. Όσο μας λείπουν οι προτάσεις επίλυσης των δραματικών και καυτών προβλημάτων. Όσο δεν ασχολούμαστε δημιουργικά με την αναζήτηση και τεκμηρίωση των λύσεων. Όσο απουσιάζει η πολιτική. Όσο παραμένει ανύπαρκτο το ιδεολογικό πλαίσιο της δημόσιας συμπεριφοράς μας και δράσης μας. Η ηθική και οι κανόνες της ανήκουν στο ευρύτερο και βαθύτερο περιεχόμενο της πολιτικής. Η μεθοδευμένη, όμως, και προσχηματική πρόταξή της αποδεικνύει και αναδεικνύει τη γύμνια της.
Τη ρομφαία της ηθικής και της σκανδαλολογίας την κρατούσε στη νεότερη Ελλάδα η συντηρητική παράταξη. Το 1932 ενάντια στον Ελευθέριο Βενιζέλο και στο τιτάνιο έργο του στην κοινωνία και στην οικονομία. Μετά το 1981 σε μια επίμονη και θεσμικά ακραία βάση ενάντια στο ΠΑΣΟΚ. Με γνωστούς «Αρχάγγελους» και «Αγγέλους».
Στον πειρασμό να κρατήσει τη ρομφαία της ηθικής και της σκανδαλολογίας ενέδωσε και η Αριστερά. Μετά το τέλος του Εμφυλίου και τη στρατιωτική της ήττα. Όχι πάντοτε άδικα. Κατάφερε, μάλιστα, να συμπιέσει σε αυτή τη στρατηγική και τις περισσότερες πολιτικές δυνάμεις, που συγκρότησαν προδικτατορικά την Ένωση Κέντρου. Την πρώτη δεκαετία της Μεταπολίτευσης δεν ασχολήθηκε πρωταγωνιστικά με τα θέματα της ηθικής.
Οι ιδεολογικές αναζητήσεις και οι εσωτερικές συγκρούσεις στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς ήσαν πολύ πιο ενδιαφέρουσες. Όταν το ΠΑΣΟΚ εγκαθιδρύθηκε μόνιμα σε ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς, τότε εκείνη διέπραξε ένα ιστορικό σφάλμα. Μετεπήδησε στο άρμα του «Μητσοτακισμού» και κράτησε ψηλά τη σημαία ευκαιρίας της «κάθαρσης». Τότε για πρώτη φορά έκανε αναφορά στο «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς. Μέχρι τότε δεν είχε κυβερνήσει, ούτε συγκυβερνήσει.
Το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς το ανακάλυψε εκ νέου στα χρόνια της πιο βαθιάς δημοσιονομικής και πολιτικής κρίσης. Το απώλεσε, όμως, ταχύτατα. Μέσα σε ελάχιστους μήνες, που κρατάει το τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Και κορυφαία. Χωρίς να υιοθετεί κανείς την άνεση εκτόξευσης κατηγοριών με μπροστάρηδες ορισμένες πολιτικές δυνάμεις στο χώρο της αντιπολίτευσης. Η Αριστερά, ας αιτιάται τον ίδιο τον εαυτό της. Έφτασε στο τραγικό σημείο της θεσμικής αποθέωσης της «Διαφθοράς». Την έκανε και Υπουργείο. Και ξαναβάπτισε «δεξιούς» και αδέξιους σε «Αποστόλους κατά της Διαφθοράς».
Η δίωξη εγκλημάτων της διαφθοράς ανήκει στο σκληρό πυρήνα της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης. Με όποιες ατέλειες, χάσματα ή διχασμούς το ρόλο αυτόν τον επιτελεί η ελληνική Δικαιοσύνη. Ο υπουργός Δικαιοσύνης έχει ένα στόχο: την προάσπιση της ανεξαρτησίας της. Το «κάψιμο» κάθε ρίζας στο πολύκλαδο «δέντρο» της διαφθοράς ανήκει ως αρμοδιότητα στη νομοθετική εξουσία και στο σύνολο, σχεδόν, των πολιτικών δυνάμεων.
Η χώρα μας δε χρειάζεται τα «ηθικά πλεονεκτήματα» κανενός. Ούτε τη διατήρηση δήθεν «ηθικών πλεονεκτημάτων» της Αριστεράς με τη βοήθεια μετανοιωμένων σκληρών δεξιών. Η πατρίδα μας έχει ανάγκη από πολιτικές και χειροπιαστές λύσεις στα υπαρκτά προβλήματα που την ταλανίζουν. Με ενδιαφέροντα και τεκμηριωμένα πρόσημα. Χωρίς την υπονόμευση από την αφόρητη πια, προσχηματική και υποκριτική, ηθικολογία.
