Ο μέσος πολίτης βρίσκεται σε αδυναμία να κατανοήσει το τριήμερο των συζητήσεων στη Βουλή και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έλαβε καθαρή ψήφο εμπιστοσύνης. Αυτό κανένας δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να αμφισβητήσει.
Του Αντώνη Βγόντζα
Η πρωτολαλιά του πρωθυπουργού τη Δευτέρα το βράδυ και το κλείσιμο των συζητήσεων τις μεταμεσονύκτιες ώρες, Τετάρτης προς Πέμπτη, από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό δεν έχουν καμία σχέση με το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού του 2016. Πρώτα στάλθηκε στις Βρυξέλλες. Και με κάποια ολιγόωρη καθυστέρηση κατατέθηκε στην ελληνική Βουλή.
Αυτό το τελευταίο έχει μία πρακτική σημασία. Στην ελληνική Βουλή, για όσα ψέματα και αν πεις ή γράψεις, δεν προβλέπεται καμιά έννομη συνέπεια. Και, συνήθως, δεν επιβάλλεται ούτε καν πολιτική κύρωση. Στις Βρυξέλλες τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το σχέδιο προϋπολογισμού, τα στοιχεία και οι αριθμοί που παραθέτει, ελέγχονται εξονυχιστικά. Και διασταυρώνονται με υπάρχοντα και έγκυρα. Και από άλλες πηγές ειδικού κύρους. Οι κυρώσεις και οι παράπλευρες επιπτώσεις στο οποιοδήποτε ουσιαστικό ψεύδος ή πλαστογραφία είναι βαριές. Αυτό το τελευταίο κάποτε το μάθαμε. Επιτέλους!
Ούτε οι ανιαροί και κουραστικοί μονόλογοι των περισσοτέρων υπουργών μας βοήθησαν για να κατανοήσουμε τη φύση και το αντικείμενο των προγραμματικών συζητήσεων. Και την όποια επαφή τους με το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού του 2016.
Έχουμε δύο διαφορετικές πραγματικότητες. Την ειδυλλιακή, που προσπάθησε να ιχνογραφήσει ο Πρωθυπουργός. Και την τρομακτική, πλην αληθινή, όπως αυτή καταγράφεται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού. Ο πρωθυπουργός προσπάθησε να ζωγραφίσει ένα άλλο πεδίο ότι, δήθεν, σύντομα φθάνουμε στην κανονικότητα και στην ανάπτυξη. Αν δεν είναι ψευδές, είναι ανακριβές. Στο προσχέδιο του προϋπολογισμού ομολογείται χαρακτηριστικά. Το 2015 η οικονομία συρρικνώνεται κατά 2,3%. Τουλάχιστον! Γιατί δεν έχουμε αξιόπιστες εκτιμήσεις από τις συνέπειες και τις επιπτώσεις του κλεισίματος των τραπεζών και την αβεβαιότητα και επιδείνωση του πολιτικού και οικονομικού κλίματος, που η ίδια η Κυβέρνηση προκάλεσε και ουσιαστικά αναγνωρίζει. Και την επόμενη χρονιά θα συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο. Τουλάχιστον κατά 1,3%!
Ούτε οι θετικές προβλέψεις του πρωθυπουργού για την απασχόληση επιβεβαιώνονται από το προσχέδιο του Κρατικού Προϋπολογισμού. Αν δεν προβλέπεται η αύξηση της ανεργίας, με τίποτα δεν τεκμηριώνεται η μείωσή της.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος αποδεικνύεται γενναίος και γενναιόδωρος ως προς τους πολιτικούς αντιπάλους της Κυβέρνησης. Ειδικά προς εκείνους που άσκησαν κυβερνητικά καθήκοντα. Δέχεται (πολύ δύσκολα, άλλωστε, θα μπορούσε να το αμφισβητήσει) ότι οι δαπάνες για τόκους του χρέους της κεντρικής διοίκησης διαμορφώνονται μετά το 2012 στο επίπεδο των 6 δισ. ευρώ. Μειώνονται, όμως, το 2013 κατά 50% σε σχέση με το 2012. Και κατά 63% σε σχέση με το 2011. Η μείωση αυτή οφείλεται, πάντοτε κατά τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, στην ελάφρυνση του δημόσιου χρέους με την ανταλλαγή των ομολόγων (PSI), το Μάρτιο 2012, στη μείωση των επιτοκίων των δανείων του μηχανισμού στήριξης και στην αναβολή καταβολής τόκων για τα δάνεια που χορηγήθηκαν από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Μελαγχολούμε πολιτικά για ένα σωρό άλλες ομολογίες του υπουργού Οικονομικών, κατ' εντολήν του Πρωθυπουργού. Όπως η επιδείνωση του οικονομικού κλίματος, στην πρώτη περίοδο της συγκυβέρνησης, «έχει συμβάλει στην αναβολή επενδυτικών σχεδίων».
Ας τελειώνουμε με τα ωραία λόγια και τις περήφανες αναφορές σε, δήθεν, «εθνική αξιοπρέπεια». Αξιοπρέπεια δεν είναι τα μεγάλα λόγια, ανακατεμένα με χυδαίες προσωπικές ύβρεις, που ανακαλείς την επόμενη μέρα ή ακόμα και τις επόμενες ώρες. Εθνική Αξιοπρέπεια είναι η ειλικρινής και έντιμη αντιμετώπιση της κρίσης. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσιοποίησε εντελώς πρόσφατα το πιο αισιόδοξο σενάριο για την Ελλάδα. Θα ανακτήσουμε το 2031 το επίπεδο του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, που είχαμε το 2008. Ενώ τον Οκτώβριο του 2014 το ΔΝΤ είχε προβλέψει ότι το επίπεδο του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος που είχαμε το 2008 θα έπρεπε να περιμένουμε να το ανακτήσουμε έως το 2020. Δηλαδή, μέσα στους πρώτους 7 μήνες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. χάσαμε άλλα 11 χρόνια.
Ας μη χάσουμε κι άλλα!
