Κατά 50% από το 1970 μέχρι και σήμερα μειώθηκε ο πληθυσμός των θαλάσσιων ειδών σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως ανακοίνωσε η Μη Κυβερνητική Οργάνωση WWF, μετά από την έρευνα την οποία διεξήγαγε για τον πληθυσμό των θαλάσσιων ειδών.
«Να εφαρμόζεται όσο πιο αυστηρά γίνεται από τα κράτη-μέλη η Κοινή Αλιευτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης», σχολιάζει προς τη "Νέα Κρήτη" ο πρόεδρος της Οικολογικής Παρέμβασης Ηρακλείου Μιχάλης Προμπονάς, εκφράζοντας και τις προσωπικές του απόψεις για τις πραγματικές πηγές αυτής της μεγάλης θαλάσσιας καταστροφής!
Όπως αναφέρει η επικαιροποιημένη μελέτη, τα θαλάσσια είδη σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των πληθυσμών ψαριών ζωτικής σημασίας για την ανθρώπινη ασφάλεια σίτισης, βρίσκονται σε μια δυνητικά καταστροφική πτώση. Αναφέρεται, συγκεκριμένα, στα θαλάσσια θηλαστικά, πουλιά, ερπετά και ψάρια, τονίζοντας ότι το μέγεθος 5.829 πληθυσμών από 1.234 θαλάσσια είδη μειώθηκε κατά 49% μεταξύ 1970 και 2012.
Πέρα από τις καταστροφικές συνέπειες για τα οικοσυστήματα, η εξέλιξη αυτή είναι ιδιαίτερα αρνητική για τους ανθρώπους, ειδικά αυτούς στον αναπτυσσόμενο κόσμο που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τους πόρους των ωκεανών.
Τις μεγαλύτερες απώλειες, σε ποσοστό 74%, υπέστησαν τα ψάρια της οικογενείας των Σκομβριδών, όπως ο τόννος, το σκουμπρί, ο κολιός και η παλαμίδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της WWF και της Ζωολογικής Υπηρεσίας του Λονδίνου.
Τα αίτια
Ποια είναι όμως τα αίτια αυτού του κακού; Σύμφωνα με την έρευνα της WWF, ενώ η υπεραλίευση αναγνωρίζεται ως η σημαντικότερη απειλή για τη βιοποικιλότητα των ωκεανών, η μελέτη αποκαλύπτει ότι η κλιματική αλλαγή προκαλεί τις ταχύτερες μεταβολές στον ωκεανό απ' ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο χρονικό σημείο εδώ και εκατομμύρια χρόνια.
Η άνοδος της θερμοκρασίας και των επιπέδων οξύτητας που προκαλείται από το διοξείδιο του άνθρακα αποδυναμώνει περαιτέρω ένα σύστημα που έχει ήδη υποβαθμιστεί σοβαρά εξαιτίας της υπεραλίευσης, της απώλειας και υποβάθμισης των ενδιαιτημάτων και της ρύπανσης.
Η έκθεση δείχνει επίσης μια απότομη πτώση στην έκταση των κοραλλιογενών υφάλων και διαφόρων ειδών θαλάσσιων λιβαδιών σε όλο τον κόσμο, τα οποία υποστηρίζουν πολλά είδη ψαριών και παρέχουν πολύτιμες υπηρεσίες στους ανθρώπους.
Η απώλεια κοραλλιογενών υφάλων από τις περισσότερες περιοχές είναι πολύ πιθανή έως το 2050, ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής.
«Με πάνω από το 25% όλων των θαλάσσιων ειδών να ζουν σε κοραλλιογενείς υφάλους και περίπου 850 εκατομμύρια ανθρώπους να επωφελούνται άμεσα από τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές υπηρεσίες τους, η απώλεια αυτών των υφάλων θα είναι καταστροφική», καταλήγει η έκθεση.
«Έργο... ανθρώπου»
«Όλα αυτά είναι τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα του έργου του ανθρώπου σε βάρος του περιβάλλοντος», όπως σχολιάζει από την πλευρά του ο πρόεδρος της Οικολογικής Παρέμβασης Ηρακλείου και ερευνητής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Μιχάλης Προμπονάς.
Ως προς την κλιματική αλλαγή, ο ίδιος μας λέει ότι δεν είναι σε θέση να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με το ποσοστό συμμετοχής της κλιματικής αλλαγής σε αυτήν την τεράστια μείωση των θαλάσσιων ειδών σε παγκόσμια κλίμακα.
«Γενικά μπορούμε να πούμε όμως ότι η θάλασσα έχει δεχτεί πλήγματα από διάφορους παράγοντες. Ο πρώτος είναι η υπεραλίευση. Ο δεύτερος είναι σίγουρα η ρύπανση που υπάρχει, είτε είναι από ατυχήματα που γίνονται στη θάλασσα (πετρέλαιο και άλλα), με συνέπεια τη μεγάλη μείωση του πληθυσμού και από αυτό το γεγονός. Είτε από τη ρίψη διαφόρων αποβλήτων που ρίχνουμε στη θάλασσα, τα οποία έχουν επιπτώσεις στην υγεία των θαλασσών, οπότε και στον πληθυσμό των ψαριών. Μιλάμε για ρύπανση από ρύπανση, οπότε στη θάλασσα προκαλούν μόλυνση», λέει χαρακτηριστικά ο Μιχάλης Προμπονάς.
Δύσκολη κατάσταση
«Το σίγουρο είναι πάντως ότι υπάρχει μόλυνση στη θάλασσα. Η θαλάσσια ζωή έχει μειωθεί. Τα ιχθυαποθέματα και αυτά έχουν μειωθεί πάρα πολύ. Και αυτό έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Με τις δραστηριότητες του ανθρώπου, είτε αυτό είναι ρύπανση, είτε είναι μόλυνση, είτε είναι η υπεραλίευση», επισημαίνει ο Μιχάλης Προμπονάς.
Σύμφωνα με το γνωστό επιστήμονα, περιβαλλοντολόγο και πυρηνικό φυσικό, για το φαινόμενο της υπεραλίευσης υπάρχει σαφώς μια πολύ δύσκολη κατάσταση. «Έχουμε πολλές φορές συγκρούσεις που γίνονται στα διεθνή ύδατα για το ποιος ψαρεύει, ποιος δεν ψαρεύει κ.λπ. Ενώ έχουμε και τις τράτες ακόμα που δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα», καταλήγει ο κ. Προμπονάς, ο οποίος και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον.
Χριστόφορος Παπαδάκης
