Μια μέρα σε ένα δημόσιο νοσοκομείο θα σε κάνει να πιστέψεις ότι έχεις βρεθεί στην Καμπούλ του Αφγανιστάν μετά από βομβαρδισμό. Η κατάσταση είναι εντελώς τραγική, μιας και η κρίση έχει κάνει πλέον πάνω από το 90% του ελληνικού πληθυσμού για θέματα υγείας, ακόμα και λιγότερο σοβαρά, να επιλέγει ένα δημόσιο νοσοκομείο της Κρήτης. Σε νύχτες εφημερίας αντιλαμβάνεσαι τις τριτοκοσμικές συνθήκες, αλλά και τον αγώνα δρόμου γιατρών και νοσηλευτών που κάνουν ό,τι μπορούν για να προλάβουν.
Του Μάνου Δασκαλάκη
Από την άλλη, οι ασθενείς αντιλαμβάνονται ότι πλέον το εθνικό σύστημα υγείας έχει μετατραπεί σε ένα απόλυτο εθνικό σύστημα ταλαιπωρίας. Τελικά, αξίζει αυτή η εικόνα στην δημόσια υγεία της Κρήτης; Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσουμε ή να κλάψουμε, αλλά για μια απλή επέμβαση σε νοσοκομείο σου ζητούν να έχεις μαζί σου σύριγγες, βαμβάκι αλλά ακόμα και σεντόνια για να στρώσεις στο κρεβάτι που θα νοσηλευτείς! Όχι, η Ελλάδα δεν αξίζει αυτή τη δημόσια υγεία.
Η χωρά που ανέπτυξε την ιατρική επιστήμη, καθιέρωσε τον όρκο του Ιπποκράτη και συμμετείχε στις μεγαλύτερες ιατρικές ανακαλύψεις σήμερα είναι απλά ουραγός. Και μιλάμε βέβαια για την υγεία. Νέοι επιστήμονες «την κάνουν» για το εξωτερικό και δικαίως. Η Γερμανία έχει στελεχώσει τα νοσοκομεία της με τα πιο δυνατά ελληνικά μυαλά. Αυτοί που μένουν πίσω δουλεύουν για ψίχουλα και παλεύουν όπως μπορούν για να σώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί. Υπάρχει όμως και κάτι που όσο και να κρύβεται μέσα στη μιζέρια της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης δεν μπορεί να αφανιστεί, και αυτό είναι η εξαιρετική ιατρική και νοσηλευτική κοινότητα που διαθέτουμε, που είναι εδώ και κάνει ό,τι μπορεί. Άραγε γιατί οι Έλληνες γιατροί μεγαλουργούν στο εξωτερικό; Μα η απάντηση είναι δεδομένη, μιας και σε κάθε σύγχρονη χώρα δίνονται κίνητρα που βασίζονται σε υποδομές και διαρκή εκπαίδευση. Εδώ, πέρα από την κατάρρευση των νοσοκομείων, έχει χαθεί και το όραμα, ένα όραμα που μπορεί να θέσει τις βάσεις για κάτι καλύτερο.
Τα ηνία του υπουργείου Υγείας τα έχει πλέον η Κρήτη και αυτό το χειροκροτούμε όλοι στο νησί. Όμως... υπάρχει και ένα «όμως» που θα κριθεί εκ του αποτελέσματος και οι Κρητικοί υπουργοί το γνωρίζουν από πρώτο χέρι. Πρέπει τώρα να διασφαλιστεί η σωτηρία της δημόσιας υγείας, χωρίς φαμφάρες και πολιτικές σκοπιμότητες. Γιατί, κύριοι, χωρίς δημόσια υγεία, χωρίς επιστημονική κοινότητα, χωρίς σχέδιο, προκοπή δε θα υπάρξει. Περιμένουμε και αυτή τη φόρα όχι καρτερικά για να δούμε τα αποτελέσματα. Καλή επιτυχία λοιπόν...
