Εκείνοι έφυγαν. Θύματα τροχαίων ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, χρώματος. Εμείς που μείναμε κλαίμε, φωνάζουμε, δείχνουμε τους απέναντι για τις ευθύνες που έχουν.
Ο δρόμος, οι ανάποδες κλήσεις, η βροχή, η ταχύτητα, η ξεροκεφαλιά.
Το φθινόπωρο και κάθε φθινόπωρο οι νεκροί στους δρόμους είναι πάντα περισσότεροι λένε εκείνοι που ξέρουν. Το γιατί καλούμαστε να το απαντήσουμε όλοι.
Οι νεκροί φέτος περισσότεροι από κάθε άλλη φορά στους δρόμους της Κρήτης.
Οι τραυματίες εξίσου πολλοί.
Η κρίση λένε έχει το μερίδιο της σε αυτή την υπόθεση, γιατί σου αποσπά την προσοχή, σε μετατρέπει σε θηρίο πίσω από το τιμόνι λόγω αφραγκίας ή σε μελαγχολεί και αφήνει το μυαλό να μάχεται με τους αριθμούς και τους λογαριασμούς.
Μα και πριν την κρίση ίδιοι δεν ήμασταν λένε κάποιοι άλλοι. Μέχρι πότε το άλλοθι θα είναι οι απέναντι;
Δεν ξέρω τι απάντηση πρέπει να δώσω. Το μόνο σωστό είναι το μέτρημα εκείνων που φεύγουν. Ένας, δύο, τρείς, επτά, δέκα, τριανταεπτά, πενήντα ………
