Η τηλεόραση είναι ανοιχτή εκεί στη γωνία του γραφείου μου .
Όσες γύρες και αν κάνω τα κανάλια τίποτα το ιδιαίτερο . Πολιτικά πάνελ και Telemarketing.
Μα τι διχασμένος , τρελαμένος λαός είμαστε εμείς ; Από τη μια πασχίζουμε να βγούμε από τον οικονομικό μας τάφο και από την άλλη τα κανάλια μας τρελαίνουν να αγοράσουμε .
Και αν το καλοσκεφτείς δε φταίει το όποιο κανάλι . Αν οι τηλεθεατές στηρίζουν την εκπομπή τηλεπωλήσεων τότε θα τη στηρίξει και το κανάλι και θα φουλάρει το πρόγραμμα του με τηλεπωλήσεις . Κοινώς αν εμείς αγοράζουμε ότι μας πασάρουν , οι τηλεοπτικοί έμποροι θα συνεχίσουν να το πουλάνε .
Παιδί μου έχουν κοινό . Μεγάλο κοινό .Κοινό που αγοράζει από παντόφλες - σφουγγάρια , μέχρι σίτες , λάστιχα , σουτιέν , βρακιά , παπούτσια , κοσμήματα και άλλα πολλά .
Λες να τα πληρώνουν όλα τούτα από τα λεφτά που έχουν κρυμμένα κάτω από το στρώμα ;
Θα μου πεις η αξία τους είναι κατά μέσο όρο μικρή αλλά αυτό που με προβληματίζει είναι πως γίνεται να παραδινόμαστε σε λαός σε μια καταναλωτική μανία την ίδια στιγμή που το εισόδημα έχει μειωθεί δραματικά και δυσκολευόμαστε να πληρώσουμε ακόμη και τα απαραίτητα για το σπίτι μας ;
Τι κρύβεται μέσα στο μυαλό της κυρίας ή του κυρίου που παρακολουθεί ολημερίς και ολονυχτίς τηλεόραση , σηκώνει το ακουστικό και κάνει παραγγελία;
Ένας κοινωνικός επιστήμονας θα μπορούσε να μας δώσει τα φώτα του . Δεν έχω ένα πρόχειρο , γι αυτό θα στύψω το μυαλό μου .
Αγοράζουμε αγαθά όταν τα έχουμε ανάγκη . Χρειάζεσαι οδοντόκρεμα ;Πας στο Super market για παράδειγμα και την αγοράζεις . Σκιστήκαν τα παπούτσια του παιδιού ; Πας σε ένα κατάστημα και παίρνεις άλλα . Όλες μας οι αγορές γίνονται σε συνάρτηση με τα λεφτά που έχουμε στο πορτοφόλι μας .
Αυτά υπό το πρίσμα της λογικής . Γιατί υπό το πρίσμα της κατανάλωσης και της πιστωτικής κάρτας , που είχαμε στα πορτοφόλια μας πριν μερικά χρόνια , μπορούσαμε να αγοράσουμε ακόμη και αυτά που δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε . Τότε νομίζω φύτρωσε μέσα μας και άνθισε ο υπερκαταναλωτισμός μας . Οι περισσότεροι παρασυρθήκαμε , κάποιοι αλώθηκαν πλήρως . Έκαναν αγορές πολλαπλάσιες των οικονομικών τους δυνάμεων . Ζούσαν τη ζωή ανθρώπων που λάμβαναν τριπλάσιες αμοιβές από το βασικό μισθό που έπαιρνε ο μέσος Έλληνας . Πλημμύρησε ο τόπος λεφτά . Εικονικά λεφτά , λεφτά της υπόσχεσης . Αγοράζω τώρα που το θέλω και θα το πληρώσω σε 60 δόσεις .
Μετά τα λεφτά της υπόσχεσης , δηλαδή της πιστωτικής κάρτας ή του καταναλωτικού δανείου , εξαφανίστηκαν από την αγορά . Μαράθηκε το δέντρο που τα έβγαζε .
Και μας έμεινε η συνήθεια να αγοράζουμε . Η κατανάλωση είχε γίνει ήδη δεύτερη φύση μας .
Και όταν η φύση σε καλεί , δεν μπορείς παρά να ανταποκριθείς .
Θέλει ο καταναλωτής να αγοράσει αλλά η τσέπη του ή ο οικονομικός του προγραμματισμός δεν τον αφήνει . Σκέφτεται , δε θα βγω στα μαγαζιά γιατί δε μου περισσεύουν .
Την ίδια ώρα όμως ο τηλε- έμπορος τον περιμένει να ανοίξει την TV .
Πες , πες , πες τον ρίχνεις τον πελάτη . Άμα του έχει μείνει το απωθημένο να φέρει καινούρια πραμάτεια στο σπιτικό , θα λυγίσει ο χριστιανός .
Ακόμη και αν αντισταθεί για λίγο και αλλάξει κανάλι , φοβάμαι ότι θα πέσει σε μεγαλύτερους εμπόρους . Αυτούς που πουλάνε ελπίδες . Αυτούς τους δοκίμασε και μάλλον δε θα ξαναψωνίσει .
Θυμήθηκε πόσο σκάρτο του βγήκε το προϊόν την προηγούμενη φορά , φουρκίστηκε , συγχύστηκε και να τον πάλι πίσω στο Telemarketing .
Σηκώνει το τηλέφωνο και παραγγέλνει 2 σουτιέν θαυματουργά για την κυρία του σπιτιού , μπας και ανορθωθεί λιγάκι το ηθικό στο σπίτι , με δώρο σετ παντόφλες που διώχνουν την κακοσμία .
