Ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας πρέπει να παραμείνει στο απυρόβλητο. Υπάρχει μια άγραφη συνθήκη εξαίρεσής του από την πολιτική διαμάχη. Αυτό όμως δεν ισχύει σε κάθε περίσταση. Δεν έχει ασυλία.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Ανήκω σε εκείνους τους Έλληνες, που είμαστε και οι πιο λίγοι, που δεν ενθουσιαστήκαμε από την επιλογή του. Ξέραμε τα ελαττώματά του και ξέραμε και τα μειονεκτήματά του. Παρά τις ομοβροντίες υπέρ του από μεγάλη μερίδα του Τύπου, δεν επιτρέπεται να επιβάλλουμε σιωπή σε δύο θέματα.
Το πρώτο: Επέτρεψε τη διεξαγωγή ενός ακατάληπτου δημοψηφίσματος μέσα σε ασφυκτικά μικρό χρόνο. Δεν υπάρχει προηγούμενο. Ούτε στην ιστορία μας. Ούτε στην ευρωπαϊκή κοινοβουλευτική παράδοση.
Το δεύτερο: Παρά τα αδικαιολόγητα θαυμαστικά επιφωνήματα που του επιφυλάσσει η ίδια η μερίδα του Τύπου, ό,τι προηγήθηκε της προκήρυξης των εκλογών δεν πρέπει να τον καθιστά υπερήφανο. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες. Αρκεί μία. Η σύνθεση της κυβέρνησης. Και ειδικά η επιλογή του υπουργού Δικαιοσύνης. Απαράδεκτη. Για μια σειρά λόγων.
Υστερόγραφο: Να μην απαντήσει με ανώνυμους. Συμβουλή.
