Μεταφερόμαστε αυτόματα τη Δευτέρα στις 21 του Σεπτέμβρη. Όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει πρώτη πολιτική δύναμη (όχι με πλειοψηφία που να βγάζει αυτοδύναμη κυβέρνηση) και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει στον Αλέξη Τσίπρα τη δυνατότητα να σχηματίσει κυβέρνηση.
Του Νίκου Κοσμαδάκη
Και εδώ τίθεται το ερώτημα... με ποιους; Ο ίδιος διαμηνύει πως δε θέλει να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία. Ο λόγος είναι προφανής. Δε θέλει ο ίδιος να ταυτιστεί με πολιτικές δυνάμεις οι οποίες στήριξαν μνημονιακές δεσμεύσεις. Σε περίπτωση συνεργασίας, ο ίδιος γνωρίζει πως τον περιμένει η κοινωνική απομόνωση, καθώς και η μη στήριξη των παραδοσιακών αριστερών δυνάμεων, οι οποίες θα καταλήξουν στο συμπέρασμα πως ο ΣΥΡΙΖΑ συμπαρασύρθηκε στο νεοφιλελεύθερο κύμα της Ευρώπης.
Έτσι βγαίνει εκτός συνεργασίας η Νέα Δημοκρατία. Οι κεντροαριστερές πολιτικές δυνάμεις, από την άλλη, θα είναι εμπόδια στην κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να γίνει κυβέρνηση για να φτιάξει τις σχέσεις του με το εκλογικό σώμα. Η εφαρμογή του μνημονίου 3 είναι αναπότρεπτη. Θα προσπαθήσει να εφαρμόσει αυτό το δημοσιονομικό πλαίσιο υπό όρους ανθρωποκεντρικούς. Θα προσπαθήσει να δώσει μια ώθηση στο κοινωνικό κράτος. Το ΠΟΤΑΜΙ μπορεί να γίνει πόλος μια τέτοιας συνεργασίας.
Παρ' όλα αυτά η σταθερή εμμονή του στην ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η αυστηρή κριτική που ασκήθηκε από τον Σταύρο Θεοδωράκη ίσως να αποτελέσουν ανάχωμα της συνεργασίας. Ο Σταύρος Θεοδωράκης στις περιοδείες του κάνει γνωστό πως ο ΣΥΡΙΖΑ κινήθηκε σε μια πολιτική που ήθελε ένα δημόσιο τομέα, με την επαναπρόσληψη των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών και το άνοιγμα της ΕΡΤ. Ο ίδιος δηλώνει ανένδοτος να συνεχίσει μια τέτοιου είδους πολιτική.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜ.ΑΡ.) είναι ένας κεντροαριστερός πολιτικός πόλος που έχει απευθύνει έκκληση ο Τσίπρας με την προϋπόθεση βέβαια οι μνημονιακοί πολιτικοί και πρώην υπουργοί (Βενιζέλος και Λοβέρδος) να μη συμμετάσχουν. Η Γεννηματά παρουσιάζεται σαν μια πολιτικός που θέλει να ανορθώσει το κατακρεουργημένο ΠΑΣΟΚ, να θέσει σε νέα βάση τις σχέσεις κοινωνικού σώματος-ΠΑΣΟΚ και φαίνεται πως επιθυμεί ένα πολιτικό κόμμα να παίξει ξανά τον πρωταγωνιστή (αν όχι το ρυθμιστή) των πολιτικών αποφάσεων. Παρ' όλα αυτά δε δείχνει ιδιαίτερα να πείθεται από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και προτιμάει να δίνει ανοιχτή στήριξη στα πρώην ηγετικά στελέχη της παράταξης και να προτιμάει μια εσωτερική συσπείρωση.
Από την άλλη, η Ένωση Κεντρώων είναι ένα πολιτικό κόμμα που μπαίνει στη Βουλή και δίνει βάση στο μεταρρυθμιστικό επίπεδο. Ο πρόεδρος του κόμματος αναδεικνύει τη σημασία που θα έχουν οι μεταρρυθμίσεις στην εθνική οικονομία. Μπορεί να υπάρξει συνεργασία, αλλά σε καμία περίπτωση δε πιστεύω ότι θα είναι αρκετή ώστε να σχηματιστεί η πλειοψηφία των 151 βουλευτών.
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες θα αποτελέσουν το συνεργάτη του κ. Τσίπρα στην κυβέρνηση, μιας και οι δύο πρώην κυβερνητικοί εταίροι έχουν καλές σχέσεις και επιθυμούν να ακολουθήσουν μια κοινή κυβερνητική γραμμή. Δυστυχώς, όμως, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τους Ανεξάρτητους Έλληνες στα καθοδικά ποσοστά και υπάρχει το ενδεχόμενο μη εισόδου τους στην Ελληνική Βουλή.
Το ΚΚΕ και η Λαϊκή Ενότητα έχουν κάνει πασιφανές ότι δε θέλουν να συνεργαστούν με το ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλεται ως αντιμνημονική δύναμη που μεταμορφώθηκε σε αυστηρά μνημονιακή για χάρη του κεφαλαίου και των Ευρωπαίων δανειστών.
Η επόμενη ημέρα για τον Αλέξη Τσίπρα είναι δύσκολη. Μετά τη διακυβέρνηση του κ. Παπανδρέου, αυτοδύναμη κυβέρνηση πλειοψηφίας δεν έχει εκλεχθεί. Οι συνεργασίες επιβάλλονται. Δυστυχώς, ζούμε σε ένα ρευστό τοπίο που οι ιδεολογικές ταυτότητες και οι κομματικές διαφοροποιήσεις μοιάζουν όνειρο απατηλό μπροστά στο ενδεχόμενο μιας οικονομικής κατάρρευσης. Η επόμενη μέρα πρέπει να βρει όλο τον πολιτικό κόσμο ενωμένο ώστε να φέρουμε εις πέρας ένα πρόγραμμα, που είναι αδιανόητο να καταργηθεί, σε όσο γίνεται μικρότερο χρονικό διάστημα και να δοθεί μια ανθρωπιστική πνοή στις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες.
