Μια εκ βαθέων εξομολόγηση έκανε η Δέσποινα Βανδή στο περιοδικό People, μιλώντας για τους ανθρώπους που αποφάσισε να βγάλει από την ζωή της, την αλλαγή της κοσμοθεωρίας της, την συμβολή του Ντέμη Νικολαϊδη, στην νέα της στάση, αλλά και τα μυστικά διατροφής και γυμναστικής που ακολουθεί πιστά ώστε να διαθέτει άψογες αναλογίες.
Κάνοντας τον απολογισμό της και συγκρίνοντας την Δέσποινα του σήμερα με την Δέσποινα πριν 12 χρόνια, λέει:
«Τότε έδινα πολύ σημασία στη γνώμη των άλλων. Τώρα δίνω σημασία μόνο στη γνώμη των ανθρώπων που εκτιμώ. Παλιότερα δεν το διαχώριζα. Εκτιμούσα λάθος ανθρώπους. Μεγαλώνοντας έμαθα να εκτιμώ χαρίσματα που τότε δεν τα διέκρινα ίσως. Πλέον εκτιμώ την ταπεινότητα και την ακεραιότητα σε έναν άνθρωπο όσο τίποτα άλλο. Δε με θαμπώνει το λαμπερό ή το με πόσο μεγάλα γράμματα μπορεί να γράφεται το όνομα κάποιου. Εκτιμώ την απλότητα στους ανθρώπους, την ευθύτητα και όσους δεν επαναπαύονται στο τώρα και έχουν όνειρα και στόχους για κάτι καλύτερο. Παλιά μετρούσε η γνώμη των άλλων τόσο που όσο το έπαιρνα μέσα μου, δηλητηρίαζε την ψυχή μου. Όταν είσαι νέος και έρχεται η αναγνωρισημότητα και δημοφιλία με φόρα κατά πάνω σου, δέχεσαι και το καλό και το κακό και πρέπει να βρεις τις ισορροπίες σου. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μην τις βρουν ποτέ».
Σε όλο αυτό όπως λέει, την βοήθησε πολύ ο σύζυγός της:
«Για μένα ήταν πολύ σημαντικό πως σε αυτή τη διαδρομή είχα τον Ντέμη δίπλα μου, ο οποίος λόγω προσωπικότητας, ψυχισμού και μυαλού, συνειδητά και ασυνείδητα με βοήθησε στο να σταθώ χωρίς να χαθώ. Μετά ανέπτυξα και εγώ τις άμυνές μου. Έμαθα να αντιλαμβάνονται την πρόθεση των άλλων όταν εκφέρουν άποψη για σένα. Γιατί τη θέλω και την αρνητική κριτική. Αν ο συνεργάτης μου ή ο φίλος μου δεν μου πει 'αυτό που πας να κάνεις είναι λάθος' ή 'αυτό που έκανες δεν μου άρεσε' δεν είναι φίλος μου. Όλοι μπορούμε να κάνουμε τους καλούς για να είμαστε αρεστοί. Δεν με ενδιαφέρει, όμως, να είμαι αρεστή με αυτόν τον τρόπο. Θέλω ο άλλος να ξέρει την αλήθεια μου, αλλά η αλήθεια έχει έναν τρόπο να ειπωθεί. Ο τρόπος πρέπει να δείχνει πως υπάρχει ενδιαφέρον όχι κακία. Η κακία δεν ωφελεί κανέναν. Όταν βλέπω ανθρώπους να συμπεριφέρονται επανειλημμένα με εμπάθεια θλίβομαι γιατί πιστεύω πως επί της ουσίας πρόκειται για δυστυχισμένους ανθρώπους. Δεν συναναστρέφομαι πια με τέτοιους ανθρώπους, δεν τους θέλω γύρω μου. Δεν με αφορά η κακία και το κουτσομπολιό. Είναι έξω από τα όρια της ζωής μου».
