default-image

Εκλογές χωρίς πολιτική και με μπόλικο... τρολάρισμα

Απόψεις
Εκλογές χωρίς πολιτική και με μπόλικο... τρολάρισμα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σε μια εποχή που η πολιτική είχε... ξαναγίνει της μόδας, που ο κόσμος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο - έστω και από... τον καναπέ - συμμετείχε στα πολιτικά πράγματα, προσπαθούσε να ενημερώνεται επαρκώς και να διαμορφώνει άποψη και δε δίσταζε να αλλάζει εκλογική συμπεριφορά... δεκαετιών, σε αυτήν την εποχή, λοιπόν, αρκούσε μια... μεγάλη κωλοτούμπα, για να έρθουν όλα τούμπα!

Του Γιώργου Ψαρουλάκη

Ζούμε την πιο απολίτικη εκλογική αναμέτρηση στην ελληνική ιστορία. Ακόμη και οι εκλογές-σούπα του 1996 (Σημίτης εναντίον Έβερτ) είχαν πολύ πιο πολιτικά χαρακτηριστικά από την αναμέτρηση που ζούμε σήμερα και η οποία πλέον μπαίνει στην τελική ευθεία, αφού σε οκτώ μέρες θα πάμε στην κάλπη για να εκλέξουμε το νέο Κοινοβούλιο.

Η απολίτικη διάσταση των εκλογών υπογραμμίζεται και επιβεβαιώνεται απολύτως από το περιεχόμενο της προεκλογικής εκστρατείας, καθώς αυτήν τη στιγμή μόνο ένα κόμμα προκρίνει την πολιτική σε βάρος του lifestyle και τα προεκλογικά του σποτ δεν είναι... τρολιές, αλλά κανονικά πολιτικά προεκλογικά σποτάκια - μιλάμε βεβαίως για το ΚΚΕ. Το οποίο όμως είναι ένα κόμμα που δεν έχει πολλά περιθώρια στο μετεκλογικό σκηνικό, αφού η απήχησή του είναι μικρή.

Τα κόμματα-πρωταγωνιστές, είτε εκείνα που φιλοδοξούν να πάρουν την πρώτη θέση και να λάβουν την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, είτε εκείνα που... σαν έτοιμα από παλιά κάνουν τα σχέδιά τους για να συμμετάσχουν σε κυβέρνηση με τον ένα ή τον άλλο εταίρο, δεν έχουν κανένα πολιτικό περιεχόμενο στην προεκλογική τους εκστρατεία, ούτε και... επιθυμούν να αποκτήσουν.

Η εξήγηση γι' αυτό είναι πολύ απλή: τα κόμματα που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν (είτε ως "βασικός πυλώνας" της επόμενης κυβέρνησης, είτε ως "συμμετέχοντες") είναι τα λεγόμενα "φιλοευρωπαϊκά", στα οποία πλέον και επισήμως συμπεριλαμβάνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια και τα κόμματα είναι αταλάντευτα στη θέση τους ότι δε θα πρέπει να κινδυνεύσει η ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας και ότι η χώρα οφείλει να παραμείνει στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης (δηλαδή στην ευρωζώνη), δεν έχουν να προτείνουν καμία πολιτική. Διότι αυτή η πολιτική υπαγορεύεται στα πάντα (διότι ΤΑ ΠΑΝΤΑ έχουν ανάγκη από λεφτά) από τους δανειστές και το νέο μνημόνιο που υπογράψαμε με τις ψήφους πέντε κοινοβουλευτικών κομμάτων (τα πέντε από τα έξι που φιλοδοξούν να συμμετάσχουν σε κυβέρνηση μετά την επόμενη Κυριακή).

Πολιτική δίχως λεφτά δεν κάνεις, λοιπόν, και καθώς τα κλειδιά των ταμείων βρίσκονται στα χέρια των δανειστών, οι οποίοι επιτρέπουν ή όχι να ανοίξουν οι κάνουλες προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις, ο ρόλος και η λειτουργία της επόμενης κυβέρνησης είναι δεδομένα: Θα πρέπει να φροντίσει να εφαρμοστεί το νέο μνημόνιο με τους μικρότερους δυνατούς κλυδωνισμούς και προσπαθώντας "να σώσει οτιδήποτε κι αν σώζεται", και όλα αυτά έχοντας πάντα το βλέμμα στραμμένο στους πιο αδύνατους της κοινωνίας, που θα υποφέρουν ακόμη περισσότερο στο άμεσο μέλλον.

Και φυσικά, να φροντίσει αυτό να είναι το τελευταίο μνημόνιο και η λήξη του σε τρία χρόνια να σημάνει επιτέλους την απελευθέρωση του ελληνικού λαού από αυτό το άθλιο καθεστώς.

Δύσκολες εξισώσεις

Αυτά βεβαίως δεν είναι εύκολα πράγματα. Πέραν των φληναφημάτων και της προπαγάνδας ένθεν κι ένθεν, το μνημόνιο αυτό είναι εξίσου βλαπτικό για την οικονομία και το λαό - και κυρίως τις εργαζόμενες τάξεις - της χώρας, όσο και τα δύο προηγούμενα. Και περισσότερο, διότι πλέον ήδη έχουμε οδηγηθεί σε μια άνευ προηγουμένου φτωχοποίηση, οπότε τώρα ό,τι θα κόβεται... θα κόβεται από τις σάρκες μας. Το λίπος για το 70% των Ελλήνων έχει τελειώσει πλήρως και για ένα 20% ακόμη θα τελειώσει με το τρίτο μνημόνιο. Αν και αυτήν τη φορά δε δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να ανακάμψουμε με κάποιον τρόπο... είμαστε καταδικασμένοι.

Θα μου πείτε, αυτό είναι ένα τεράστιο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ζήτημα, που θα έπρεπε να βρίσκεται στο επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας όλων των κομμάτων και ιδιαίτερα εκείνων που φιλοδοξούν να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση διαχείρισης αυτού του μνημονίου. Σωστά;

Όχι, λάθος. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Ελάχιστη κουβέντα γίνεται περί αυτού (θα δούμε και παρακάτω... τι ακριβώς λέει κάθε κόμμα) και αυτή... επιφανειακή και εντελώς αόριστη. Ας δούμε όμως τα κόμματα και πού κινούνται στον προεκλογικό τους λόγο.

Το πρόγραμμα της... περσινής Θεσσαλονίκης ξεχάστηκε γρήγορα, κάτω από το βάρος μιας πραγματικότητας που δε σηκώνει "εξαιρέσεις" και "εθνικές πολιτικές". Οι ενδιάμεσες υποσχέσεις επίσης πήγαν... στο βρόντο και αυτό που έμεινε ήταν η υπογραφή... του τρίτου μνημονίου από μια κυβέρνηση που διακήρυττε σε κάθε τόνο ότι «εμείς δεν υπογράφουμε μνημόνια».

Μετά απ' αυτήν την επικών διαστάσεων κωλοτούμπα, φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεμείνει από όπλα για να προσεγγίσει τους ψηφοφόρους του. Οπότε ο Αλέξης Τσίπρας πετά "άσφαιρα" για τη "σκληρή διαπραγμάτευση", με σπόντες για τη "διαφθορά" που θα... καταπολεμήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και έχει υιοθετήσει ως προεκλογικό σύνθημα το υπέροχα αόριστο και φευγάτο "να τελειώνουμε με το παλιό και το χθες". Τα σποτάκια του κινούνται στην ίδια κατεύθυνση, με μια lifestyle εσάνς.

Νέα Δημοκρατία

Αν και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είναι θεωρητικά "προσωρινός αρχηγός" της Ν.Δ., ολόκληρη η προεκλογική στρατηγική έχει δομηθεί πάνω στην ιδιότυπη επικοινωνιακά περσόνα του και στον τρόπο που έχει να προσεγγίζει το μέσο άνθρωπο. Αυτό δεν είναι αναγκαστικά κακό, ανάλογα πάντα με το τι λέει. Ωστόσο, αυτά που λέει... δεν έχουν μεγάλη σχέση με την πολιτική. Η μόνιμη επωδός της Ν.Δ. είναι "ελάτε να κάνουμε μια μεγάλη συμμαχία", πάντα προς το ΣΥΡΙΖΑ (και τις λοιπές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις). Κάτι που είναι μια χαρά ως γενικό επιχείρημα, αλλά... πέραν τούτου ουδέν. Η Ν.Δ. εστιάζει στα "στραβά" και στα πολλά λάθη του ΣΥΡΙΖΑ τους μήνες που πέρασαν, αλλά ούτε και η "αρνητική διαφήμιση" είναι πολιτική θέση, ή έστω πολιτική αντίθεση.

Βεβαίως, η Ν.Δ. δείχνει να πετυχαίνει κέρδη με αυτήν την τακτική, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει: εδώ συζητάμε για τον αν υπάρχει πολιτικό περιεχόμενο στον προεκλογικό διάλογο.

Λαϊκή Ενότητα

Το κόμμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη δεν έχει πολιτικά επεξεργασμένη θέση, πέραν των "αντιμνημονιακών" θέσεων που "κληρονόμησε" από το ΣΥΡΙΖΑ και επίσης δεν έχει προλάβει να κάνει ουσιαστική επεξεργασία στις "εναλλακτικές" στο δρόμο των μνημονίων που προτείνει στον ελληνικό λαό. Οπότε, πώς προσεγγίζει τον κόσμο; Μα... τρολάροντας! Έχει βασίσει όλη την επικοινωνιακή της τακτική στη λέξη "δραχμή", στο "αντιμνημονιακό" concept, και την επικοινωνεί στο κοινό με μια σειρά από... τρολοσποτάκια, που σατιρίζουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα μίντια τα στελέχη της ΛΑΕ! Έξυπνα σποτάκια, το δίχως άλλο (έχουμε δει ήδη τρία, τον Λαφαζάνη να πηγαίνει... νομισματοκοπείο, τον Λαπαβίτσα ως... Θεοδωράκη στους "Πρωταγωνιστές" και την Κωνσταντοπούλου να σατιρίζει το περιστατικό του βενζινάδικου), αλλά... περιεχόμενο και ουσία... μηδέν.

Αν και στις προηγούμενες εκλογές "κατηγορήθηκε" για την απολιτίκ και "της κοινής λογικής" αντιμετώπιση των πραγμάτων, σε αυτήν την αναμέτρηση το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη βρίσκεται... στο στοιχείο του. Παρ' όλα αυτά προσπαθεί αυτήν τη φορά να επικοινωνήσει περισσότερο πολιτικές θέσεις (στα οικονομικά ζητήματα, κυρίως), αλλά η κεντρική του θέση δεν αλλάζει και πρακτικά είναι "ψηφίστε μας για να συμβάλουμε στο σχηματισμό κυβέρνησης". Που επίσης είναι μια χαρά θέση, αλλά... πάσχει από πολιτικό περιεχόμενο.  

Το Κομμουνιστικό Κόμμα συνεχίζει να δίνει απολύτως πολιτικό περιεχόμενο, αλλά... αφενός είναι μόνο του σε αυτό και αφετέρου οι θέσεις του "σοσιαλισμός εδώ και τώρα" δε γίνονται κατανοητές από πολύ κόσμο, που απλώς θέλει να βελτιώσει τη θέση του στην υπάρχουσα κατάσταση. Πάντως, επιμένοντας σε ένα σταθερό λόγο και θέσεις, προσβλέπει όχι τόσο σε μεγάλα εκλογικά κέρδη, όσο στο να συμβάλει στη συνειδητοποίηση περισσότερων εργαζόμενων.

Χρυσή Αυγή

Το ναζιστικό μόρφωμα έχει βρει... πεδίον δόξης λαμπρό με την έξαρση των μεταναστευτικών ροών και έχει επικεντρώσει την προεκλογική του εκστρατεία σε αυτό το σημείο, ενώ ταυτόχρονα ρίχνει βολές και στο "πολιτικό κατεστημένο". Λίγα πράματα και η πολιτική... εντελώς απούσα. Ούτε καν ως υποσημείωση δεν υπάρχει.

ΠΑΣΟΚ

Οι παρελθούσες αμαρτίες δημιουργούν προβλήματα στον πολιτικό λόγο του ΠΑΣΟΚ, που προσπαθεί υπό τη νέα ηγεσία της Φώφης Γεννηματά και με τη βοήθεια παλιών στελεχών (λ.χ. Λαλιώτης) να αναγεννηθεί. Επιχειρεί να μιλήσει πολιτικά, αλλά με αοριστολογίες και γενικολογίες και δίχως να έχει να προτείνει κάτι περισσότερο από μια συμμετοχή στην κυβέρνηση που θα εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο.

ΑΝ.ΕΛ.

Ο Πάνος Καμμένος... έχει τερματίσει το τρολόμετρο! Από τη μια η νέα διαφήμιση με το "μικρό Αλέξη", από την άλλη η προσπάθεια να δημιουργήσει θόρυβο, ενδιαφέρον και εντέλει "ρεύμα" υπέρ του κόμματός του, με το να επιτίθεται ενάντια στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη δείχνει μια μάλλον... απόλυτη ένδεια πολιτικών επιχειρημάτων. Άλλωστε, το μόνο πολιτικό επιχείρημα που είχε στις προηγούμενες εκλογές - το αντιμνημόνιο - μας... τέλειωσε.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News