default-image

"Στη μέση του πουθενά"

Απόψεις
"Στη μέση του πουθενά"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αυτό είμαστε, η μέση του πουθενά. Η Ελλάδα, η χώρα μας, είναι η μέση του πουθενά για τους χιλιάδες πρόσφυγες που φτάνουν με κάθε τρόπο εντός των ελληνικών συνόρων.

Της Ανδριανής Αγγελιδάκη

Ολόκληρες οικογένειες πήραν μόνο τα βασικά, άφησαν πίσω πατρίδα, συγγενείς, φίλους και ένα εμπόλεμο σκηνικό. Συρία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη. Ξεριζώθηκαν για να γλιτώσουν από το θανατικό του πολέμου. Εμπιστεύτηκαν τη ζωή τους, τη ζωή των παιδιών τους, γεννημένων και αγέννητων, στα χέρια των "άνθρωπο-εμπόρων".

Η ανάγκη τους να φύγουν να σωθούν τούς έδωσε τέτοια δύναμη και κουράγιο, που για κάποιους ήταν αρκετή μια φουσκωτή βάρκα και δυο κουπιά για να τολμήσουν να περάσουν ολόκληρη τη Μεσόγειο. Μπροστά στη φρίκη του πολέμου, η Μεσόγειος μοιάζει με ήσυχη λίμνη.

Ο Μοχάμεντ έφυγε από τη Συρία μαζί με άλλους 39 ανθρώπους. Πάνω σε μια βάρκα με 2 κουπιά αναζήτησαν τη σωτηρία. Η κακοκαιρία ξέσπασε γρήγορα, το ένα κουπί χάθηκε στα κύματα. Δε δίστασε στιγμή και βούτηξε στη θάλασσα για να βρει το κουπί και να σώσει τους συντρόφους του. Ούτε τα ονόματά τους δε γνώριζε, ήταν όμως οι δικοί του σύντροφοι. Μοιράζονταν όλοι την ίδια λαχτάρα, να σωθούν! Τα ρεύματα τον παρέσυραν πολύ μακριά από τη βάρκα σε λίγα μόλις λεπτά. Ίσα που πρόλαβαν να του πετάξουν ένα σωσίβιο. Μια παρέα Ελλήνων, που έκανε εξόρμηση στην Ψέριμο, εντόπισε τον άνδρα σε ημιλιπόθυμη κατάσταση να επιπλέει στο νερό. Πάλευε με τα κύματα και τη θάλασσα 13 ώρες. Μόνος, απελπισμένος και προδομένος από την ίδια του την επιθυμία να ζήσει μια καλύτερη, ασφαλέστερη ζωή. Παραδόθηκε στη θάλασσα, αφέθηκε στο τέλος του. Όμως, δεν είχε έρθει ακόμη. Οι ταξιδιώτες τον πήραν μαζί τους, τον τύλιξαν με στεγνές πετσέτες για να συνέλθει και γρήγορα τον μετέφεραν στην Κω. Ο Μοχάμετ έζησε το μικρό του θαύμα εκεί στη μέση του πουθενά. Και τώρα, μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους του, αναζητούν ένα τρόπο να φύγουν από την Ελλάδα.

Οι χιλιάδες πρόσφυγες στα σύνορα της Ελλάδας περιμένουν να τους επιτραπεί η έξοδος από τη χώρα για να καταφέρουν να φτάσουν σε άλλες χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Οι εικόνες ανδρών και γυναικών με μωρά στα χέρια, να προσπαθούν να περάσουν τα συρματοπλέγματα, δεν είναι τυχαίες στιγμές. Είναι η σύγχρονη ιστορία ολόκληρων λαών.

Και εμείς στην Ελλάδα μαλώνουμε για το ποιος ευθύνεται και ποιος δεν έχει κάνει αρκετά για να αποτρέψει τους χιλιάδες πρόσφυγες να βρουν καταφύγιο προσωρινά στη χώρα μας.

Αυτή είναι η ουσία ; Που γυρνά το μυαλό μας και αδιαφορεί να δει την πραγματικότητα;

Το μεταναστευτικό ζήτημα, που υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες θα έπρεπε να λέγεται προσφυγικό, δε γεννάται στη χώρα υποδοχής. Τους πρόσφυγες τούς δημιουργεί η χώρα που τους διώχνει. Τι κάνουν οι σοβαροί και ισχυροί πολιτικοί της Ευρώπης για τον πόλεμο στη Συρία; Αν δε σταματήσουν εκεί οι συρράξεις, δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσουν και οι πρόσφυγες να αναζητούν νέα πατρίδα.

Και αφού έφτασαν εδώ, τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε με όλους αυτούς τους ανθρώπους; Για πόσο θα τους έχουμε σε αντίσκηνα; Για πόσο θα περιμένουμε από τις εθελοντικές οργανώσεις να περιθάλπουν και να στηρίζουν; Η επίσημη Πολιτεία είτε έχει τη βούλα του ΣΥΡΙΖΑ, είτε της Ν.Δ. ή του ΠΑΣΟΚ, ουδέποτε ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα. Αφού είδαμε ότι οι Ευρωπαίοι χρόνια τώρα βγάζουν έξω την ουρά τους, δεν οφείλαμε να βρούμε λύση σε ένα ζήτημα που ούτως ή άλλως αντιμετωπίζουμε; Πού είναι οι δομές προσωρινής φιλοξενίας ; Αν δεν υπήρχαν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα να καλύψουν τις ιατρικές ανάγκες προσφύγων και μεταναστών, η χώρα θα ήταν μια υγειονομική βόμβα που θα είχε σκάσει προ πολλού.

Είναι η γεωγραφική μας μοίρα τέτοια που θα είμαστε πάντα το πέρασμα.

Ξέρω, έχουμε πολλά δικά μας να σκεφτούμε και να λύσουμε ως χώρα για να ασχολούμαστε κάθε τρεις και λίγο με τους μετανάστες που επιχειρούν να περάσουν στην Ελλάδα. Πάντα, έτσι κοντόφθαλμη λογική είχαμε, άλλωστε.

Πάντα, είμαστε έτοιμοι να ξεχάσουμε από πού έφυγαν αυτοί οι άνθρωποι και για ποιους λόγους. Πάντα θα μας απασχολεί να μην μπουν στη δική μας αυλή.

Αυτή η αυλή, όμως, είναι γι' αυτούς η μέση του πουθενά. Δεν τη θέλουν να την οικειοποιηθούν, έτσι που την καταντήσαμε, δεν επιθυμούν να μείνουν λεπτό στη "φιλόξενη" χώρα μας.

Εσείς, πραγματικά, στη θέση τους τι θα κάνατε;

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News