Ε, τώρα που μπήκαμε σε τροχιά εκλογών και επειδή ο κόσμος, εκτός από μουδιασμένος, αντιλαμβάνεται ότι ο "καβγάς" των περισσοτέρων κομμάτων δε γίνεται καν για το "πάπλωμα" αλλά για το ποιος θα μας "σκεπάσει" με δαύτο, με το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης (λέγε με τρίτο μνημόνιο) ήδη ψηφισμένο από ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Δ.-ΠΟΤΑΜΙ -ΑΝ.ΕΛ. και ΠΑΣΟΚ, αφού μάχη "σταυρού" δεν υπάρχει και η λίστα των εκλόγιμων ευνοεί περαιτέρω την αδιαφορία, αφού ούτε σε προσωπικό επίπεδο θα υπάρχει ενδιαφέρον για εκλογή βουλευτών, παρά μόνο εδρών, καλόν είναι να θυμηθούμε τον αξεπέραστο Σουρή και το "Μέτρημά" του στα 1886.
Μετά από 129 χρόνια, η ελληνική πραγματικότητα πείθει χωρίς προσπάθεια, για το επίκαιρο του ποιήματος.
«Παλεύουνε τα κόμματα, μουγκρίζουν τα θηρία,
βελάζουνε τα πρόβατα και παν εδώ κι' εκεί,
το ένα κόμμα βγάζει δυο, τα δύο βγάζουν τρία,
και αρχινά το μέτρημα κι' η αριθμητική.
Μετρά και ο Χαρίλαος, μετρά κι' ο Δεληγιάννης,
Μετρούν κι' οι δυο στα δάκτυλα και χάσκουν σαν χαζοί,
κι' ο Παπαμιχαλόπουλος, ο φοβερός τσοπάνης,
βρίσκει πως έχει πιο πολλά κι' από τους δυο μαζί.
Μετρούν να δουν τι διάβολος εφέτος θα τους πάρη,
μα χάνουν το λογαριασμό μες στην πολλήν των φούρια
κι' αρχίζουν τούκα κι' απ' αρχής καθώς τον γαϊδουριάρη,
οπού εννέα εύρισκε τα δέκα του γαϊδούρια.
Μετρώ κι' εγώ μαζί μ' αυτούς κι' η κεφαλή μου σπάζει,
μα τίποτε στο μέτρημα δεν ειμπορώ να βγάλω,
και η πατρίς τούς αριθμούς ακούει και κυττάζει,
και δίνει πέντε τού ενός και δέκα εις τον άλλο.
Οκτώβριος 1886».
Γ.Σ.
