H κατάσταση είναι ανυπόφορη. Είμαστε καθ' οδόν προς τις εκλογές και ήδη οι στρατηγικές των πολιτικών κομμάτων εμφανίζονται στην επικαιρότητα.
Του Νίκου Κοσμαδάκη
Είναι, βλέπετε, η προσπάθεια του κάθε πολιτικού φορέα να δεσμευτεί σε ένα σύνολο προτάσεων που θα στοχεύουν στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Θα δούμε έντονα την επίκληση στο συναίσθημα, αοριστολογίες και ένα "δριμύ κατηγορώ" απέναντι στους πολιτικούς σχηματισμούς που μας έφεραν στην υφεσιακή κατάσταση την οποία ζει ο Έλληνας.
Αλήθεια, όμως, σε επίπεδο οικονομίας ποιες είναι οι εξελίξεις; Οι εκλογές με τι συνεπάγονται σε επίπεδο διαχείρισης της οικονομίας;
Η αγορά διαλύεται, καταρρέει. Οι τράπεζες παραμένουν ακόμα κλειστές και τα capital controls δεσπόζουν με την παρουσία τους. Η ανεργία των νέων πατάει γερά και η επιχειρηματικότητα βουλιάζει μέσα στον πυθμένα της πολιτικής ασυνεννοησίας. Αυτό είναι το πλαίσιο με το οποίο ο Έλληνας ψηφοφόρος θα δείξει την ψήφο εμπιστοσύνης του.
Ας μη γελιόμαστε! Οι εκλογές ήταν αναγκαίες. Μπορεί οι εκλογές να φέρουν τεράστιο πολιτικό και οικονομικό κόστος, εντούτοις οι εκλογές έπρεπε να γίνουν. Για τον πολύ απλό λόγο ότι η ελληνική κυβέρνηση απώλεσε τη δεδηλωμένη και την κυβερνητική πλειοψηφία. Η κυβέρνηση δεν μπορούσε να έχει δύο αντιμαχόμενα και αντιφατικά στρατόπεδα. Η ρήξη ήταν αναμενόμενη. Και έτσι κάπως αυτή η κυβέρνηση των 162 βουλευτών (όπως προέκυψε από τον εκλογικό χάρτη του Ιανουαρίου του 2015) κατάφερε να γίνει ανίσχυρη.
Παρ' όλα αυτά, πιστεύω ότι δεν πρέπει να είμαστε απαισιόδοξοι. Οι εκλογές πρέπει να αντιμετωπιστούν ως ευκαιρία. Οι εκλογές πρέπει να γίνουν άμεσα και γρήγορα για να σχηματιστεί μια ισχυρή κυβερνητική εντολή.
Αλλά ας δούμε το ζήτημα πιο πρακτικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία θα αποτελέσουν τους μονομάχους για την ανάδειξη του πρώτου κόμματος που θα πάρει πρώτο εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κακά τα ψέματα. Τελείωσαν οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Μέσα σε αυτό το βουλευτικό τοπίο, θα συναντήσουμε τη φιλοευρωπαϊκή δύναμη του Ποταμιού, το κόμμα του κύριου Λεβέντη και εκτός απροόπτου το ΠΑΣΟΚ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Αυτοί οι πολιτικοί σχηματισμοί, παρά το τεράστιο ιδεολογικό χάσμα που έχουν μεταξύ τους, είναι σε θέση να υποστηρίξουν την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχουν συνομολογήσει πως η Ελλάδα χρειάζεται την Ευρωπαϊκή Ένωση, χρειάζεται το ευρώ.
Ας καθίσουν όλοι μαζί και ας βρουν μια υγιή στρατηγική που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση. Είναι δέσμιοι των δηλώσεών τους. Κανένα από τα παραπάνω πολιτικά κόμματα (πλην του κόμματος των Κεντρώων) δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι ενάντια στο μνημόνιο 3, όπως αναφέρεται το πρόγραμμα που έφερε στη Βουλή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.
Ας δούμε το πρόβλημα μέσα στον πυρήνα του. Η αντιπολίτευση δε χρειάζεται να ασκεί μια κριτική που θα καταδικάζει και θα αποδοκιμάζει. Χρειάζεται να παίξει ενεργό ρόλο στην υιοθέτηση προτάσεων μεταρρυθμιστικών που θα στοχεύουν στην απομάκρυνση της υφιστάμενης υφεσιακής κατάστασης. Και η αντιπολίτευση οφείλει να λογοδοτεί.
Ας δούμε τις εκλογές σαν μια ευκαιρία που προβάλλεται μπροστά μας. Ας τις δούμε σαν μια προσπάθεια συνένωσης των προοδευτικών δυνάμεων του Κέντρου και ας γίνουμε πιο οραματιστές και πιο αποτελεσματικοί. Το χρειάζεται, έτσι και αλλιώς, ο τόπος μας.
