default-image

Η πολιτική γεωγραφία τώρα επαναχαράσσεται (!)

Απόψεις
Η πολιτική γεωγραφία τώρα επαναχαράσσεται (!)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όσο πλησιάζει η στιγμή που και επισήμως θα γνωρίζουμε την ημερομηνία των εκλογών και θα έχουμε εισαχθεί και ουσιαστικά στην προεκλογική περίοδο, τα άμεσα ερωτήματα πυκνώνουν. Θα είναι πρώτος με διαφορά ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα και με ποια διαφορά; Μπορεί να αγγίξει την αυτοδυναμία ή έστω να φτάσει εκεί που η όποια κυβερνητική συνεργασία να είναι προνομιακής διαχείρισης για τον ίδιο; Μήπως θα είναι οριακά πρώτος και θα υποχρεωθεί σε συνεργασίες που κυβερνητικά θα ήθελε να αποφύγει; Μήπως η Ν.Δ. του Μεϊμαράκη μπορεί, έστω και με λίγες ψήφους, να είναι πρώτη, οπότε ο σχηματισμός κυβέρνησης να είναι δικό της θέμα;

Του Γιώργου Σαχίνη

Μήπως έτσι διευκολύνεται καλύτερα ο μεγάλος συνασπισμός Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως και ο Τσίπρας θα προτιμούσε το ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης προσώρας, ώστε να εφαρμόζουν το τρίτο μνημόνιο, που είναι η δική του συμφωνία, όσα κόμματα το ψήφισαν μαζί του, αλλά χωρίς τον ίδιο; Ερωτήματα που μέχρι να απαντηθούν θα ανατροφοδοτούν ένα ακόμη μεγαλύτερο, ως προς το "κάδρο" του: ποια ήταν τελικά η παρένθεση;  Η Αριστερά ή η κυβέρνηση;

Σε μία προεκλογική περίοδο που ήδη ξεκίνησε κι ας μην υφίσταται ακόμη επισήμως, με το εκλογικό σώμα σε αντίθεση με την κινητικότητα των κομμάτων, απόλυτα μουδιασμένο και με πολλά ερωτηματικά και αδιέξοδα, η εξίσωση για το εγχείρημα των εκλογών από πλευράς Αλέξη Τσίπρα γίνεται πολύπλοκη: Από τη μια οι αποχωρήσεις βουλευτών και στελεχών για τη Λαϊκή Ενότητα, από την άλλη η άγρια σύγκρουση με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, παράλληλα με τη δημόσια κριτική που ασκεί ο Γ. Βαρουφάκης και με φόντο την αποστασιοποίηση στελεχών, που ούτε "προεδρικοί" χαρακτηρίζονται, ούτε με την "Αριστερή Πλατφόρμα" ήταν, οι οποίοι όμως δείχνουν να μην αντέχουν τη διάσπαση. 

Η παραίτηση του γραμματέα της Κ.Ε. Τάσου Κορωνάκη δημιούργησε βαρύ κλίμα στην Κουμουνδούρου ακριβώς επειδή αθροίζεται με τη δήλωση της Ηρώς Διώτη ότι δε θα είναι ξανά υποψήφια, όπως μια μέρα πριν είχε ανακοινώσει ο βουλευτής Λασιθίου Κ. Δερμιτζάκης, ενώ επιφυλάξεις φαίνεται πως έχουν και οι υπουργοί Θ. Δρίτσας και Τ. Χριστοδουλοπούλου. 

Έχει το δικό του βάρος στην εξίσωση το γεγονός ότι Κορωνάκης, Διώτη, Δρίτσας, Χριστοδουλοπούλου είναι μέλη της "Κίνησης των 53", η οποία βρισκόταν κοντά στην ηγεσία ασκώντας κριτική κατά περίπτωση, και τώρα - μετά την αποχώρηση της Αριστερής Πλατφόρμας - φαίνεται ότι εξελίσσεται σε νέο πόλο εσωκομματικής αντιπολίτευσης. 

Σε κάθε περίπτωση, εκφράζεται έντονη απογοήτευση από την κομματική βάση για τη διάσπαση, για όσα προηγήθηκαν και όσα ακολουθούν, και, παρόλο που δεν αμφισβητείται ο Α. Τσίπρας, διαμορφώνεται μια κατάσταση κατά την οποία ο ίδιος γίνεται ο απόλυτος πρωταγωνιστής της προεκλογικής προσπάθειας. Μέρα με τη μέρα επιβεβαιώνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως τον ξέραμε, βρίσκεται σε βαθιά κρίση και δεν μπορεί να ακολουθήσει σε μια μάχη για γερό στομάχι, όπως είναι η προεκλογική.

4 ερωτήματα...

Μιλώντας στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας εξήγησε ότι τα ερωτήματα στα οποία θα κληθούν να απαντήσουν οι πολίτες είναι τέσσερα:

1. Σωστό ή λάθος ότι έγινε τόσο σκληρή και τόσο πολύμηνη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές;

2. Έπρεπε ή όχι να γίνει τελικά συμφωνία στο νέο τριετές πρόγραμμα για να διασφαλιστεί η χρηματοδότηση της χώρας;

3. Μπορούσε άλλος να πετύχει καλύτερο αποτέλεσμα με δεδομένους τους συσχετισμούς στην ευρωζώνη;

4. Ποιος μπορεί να καταφέρει το καλύτερο δυνατό για τη χώρα αποτέλεσμα στη διαπραγμάτευση για το χρέος στο τέλος του έτους;

Είναι προφανές από τη φύση των ερωτημάτων ότι η προσωπικότητα του πρωθυπουργού είναι το δυνατό χαρτί της καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ λόγω της υψηλής του δημοτικότητας: αυτός που προσπάθησε όσο κανένας άλλος πρωθυπουργός, αυτός που έδειξε εθνική υπευθυνότητα και έκανε τον αναγκαίο συμβιβασμό αγνοώντας το πολιτικό κόστος, αυτός που έφερε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα γιατί διεκδίκησε μέχρι την τελευταία στιγμή με πάθος ό,τι ήταν δυνατό να κερδηθεί.

«Θα τα καταφέρουμε» είναι ένα από τα βασικά συνθήματα της προεκλογικής εκστρατείας που θα ξεκινήσει τις επόμενες μέρες και το μήνυμα δείχνει τη διάθεση του Αλέξη Τσίπρα να ζητήσει ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών ακριβώς επειδή πάλεψε στο όνομα του λαού και κανενός άλλου. 

Ορίζοντας τετραετίας

Οι επόμενες προγραμματισμένες εκλογές (ευρωεκλογές/αυτοδιοικητικές) είναι το 2019 και αυτό σημαίνει ότι η επόμενη κυβέρνηση θα έχει μπροστά της καθαρή τετραετία. «Καθαρή λύση, καθαρή εντολή» είναι μια φράση που χρησιμοποιεί ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος τόνισε στην Πολιτική Γραμματεία ότι η εκλογική μάχη δεν πρέπει να μετατραπεί σε έναν εμφύλιο της Αριστεράς. Αυτό, όμως, δύσκολα αποφεύγεται με βάση όσα έχουν ήδη συμβεί. 

Τα επόμενα βήματα είναι η επεξεργασία ενός επικαιροποιημένου προγράμματος που θα λαμβάνει υπ' όψιν το περιεχόμενο της συμφωνίας με τους πιστωτές, οι περιοδείες σε όλη την Ελλάδα και η προσπάθεια διεύρυνσης του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ ώστε να υπερβεί τα όρια του κομματικού. 

Ο Αλέξης Τσίπρας επανέλαβε, μιλώντας στην Πολιτική Γραμματεία, ότι στόχος εκλογικός είναι η καθαρή εντολή τετραετίας, ενώ απέκλεισε το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τις «συστημικές δυνάμεις του παλιού πολιτικού συστήματος», μια έκφραση που δεν είχε χρησιμοποιήσει ξανά μέχρι τώρα. 

Οι λίστες

Γίνεται ακόμη συζήτηση για την κάλυψη των κενών στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Αναζητείται μια φόρμουλα συνεννόησης με τους βουλευτές που ψήφισαν «παρών» στο τρίτο μνημόνιο, θα είναι υποψήφιοι οι περισσότεροι εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί (Κατρούγκαλος, Νικολούδης, Σπίρτζης, Μάρδας...), ενώ ανοιχτό είναι το ενδεχόμενο υποψηφιότητας του Φώτη Κουβέλη (ακούγεται η Α' Αθήνας λόγω αποχώρησης της Ζωής Κωνσταντοπούλου), της Μαρίας Γιαννακάκη (ΔΗΜ.ΑΡ.) και του Μάρκου Μπόλαρη.

Η διακριτή των "53"

Να αποχωρήσουν άμεσα από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ στα οποία μετέχουν αποφάσισαν στελέχη της ομάδας "53" στη Θεσσαλονίκη, μετά την παραίτηση του Τάσου Κορωνάκη από τη θέση του γραμματέα της Κ.Ε. του κόμματος.

Σε συνάντηση που είχαν στη Θεσσαλονίκη οι περισσότεροι τάχθηκαν υπέρ της άμεσης αποχώρησης από το ΣΥΡΙΖΑ και της δημιουργίας ενός νέου πολιτικού πόλου. Υπήρξε και η μειοψηφική άποψη να αποχωρήσουν μεν από τα κομματικά όργανα, αλλά να παραμείνουν για την ώρα στο κόμμα. Διατυπώθηκε, επίσης, η πρόταση για εκλογική συνεργασία με τη Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη κι εδώ οι απόψεις μοιράστηκαν υπέρ και κατά.

Σήμερα θα γίνει νέα συνάντηση, στην οποία θα ληφθούν και οι τελικές αποφάσεις.

Στη διάρκεια της συνάντησης στελέχη και μέλη που πήραν το λόγο άσκησαν σκληρή κριτική στον πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα και επισήμαναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως τον ήξεραν, «έχει τελειώσει». Είναι βέβαιο ότι μέσα σε αυτές τις μέρες τα στελέχη της λεγόμενης ομάδας των "53" στο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένα να εκδηλώσουν άμεσα τις προθέσεις τους, δηλαδή όσοι διαμόρφωσαν το προηγούμενο διάστημα μια διακριτή στάση ανάμεσα στους προεδρικούς και την Αριστερή Πλατφόρμα. Η συμπλήρωση των λιστών υποψήφιων βουλευτών του κόμματος τούς αναγκάζει να λάβουν γρήγορα αποφάσεις.

Σε γενικές γραμμές, οι "53", που ανήκαν έως τώρα στην πλειοψηφία, βρίσκονται μπροστά σε 4 απόψεις:

- Να μείνουν στο ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχοντας κανονικά στα ψηφοδέλτια και δίνοντας την πολιτική μάχη. Την άποψη αυτή εκφράζουν πολλά στελέχη, ανάμεσα στα οποία ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και αρκετοί υπουργοί.

- Να παραμείνουν στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να μην είναι υποψήφιοι. Την άποψη αυτή ουσιαστικά εξέφρασε ο Τάσος Κορωνάκης στο κείμενο της παραίτησής του, ενώ σε αυτήν τη γραμμή φέρονται να κινούνται η Ηρώ Διώτη και οι Θοδωρής Δρίτσας και Τασία Χριστοδουλοπούλου

- Να αποχωρήσουν από το ΣΥΡΙΖΑ.

- Να μετακινηθούν στη Λαϊκή Ενότητα. Σύμφωνα με πληροφορίες, η μειοψηφία των στελεχών προκρίνει αυτήν την εκδοχή.

Οι εκτιμήσεις για το νικητή...

Ποτέ δεν πλήττει κάποιος με την Ελλάδα... Έπειτα από ένα καλοκαίρι γεμάτο δράμα, το οποίο έληξε εντελώς προβλέψιμα, καταλήγοντας στο τρίτο πρόγραμμα διάσωσης, που κανένας στα αλήθεια δεν υποστήριξε, αλλά σχεδόν όλοι στο τέλος υπερψήφισαν! Ο Αλέξης Τσίπρας παραιτήθηκε αμέσως μόλις είχε εξασφαλιστεί το τρίτο πακέτο διάσωσης που ο ίδιος εξακολουθεί να θεωρεί επισήμως μια εθνική "ταπείνωση".

Η επιχειρηματολογία του ήταν τόσο γοητευτική, όσο και απίστευτη: «Νιώθω τη βαθιά ηθική και πολιτική ευθύνη να θέσω στην κρίση σας όλα όσα έχω κάνει, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες». Ας θυμηθούμε ότι πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο, ο οποίος εισηγήθηκε και αποφάσισε το δημοψήφισμα, ώστε να λάβει την υποστήριξη του ελληνικού λαού στην εναντίωση σε ένα, πολύ παρόμοιο, πρόγραμμα διάσωσης. Στη συνέχεια ανέστρεψε με εξαιρετική μαεστρία ένα ηχηρό και αναπάντεχο 61% του ΟΧΙ σε ένα γρήγορο και αποφασιστικό ΝΑΙ σε μια συμφωνία που εκ των πραγμάτων κρίθηκε αναγκαίος όρος επιβίωσης, αλλά κατά πολύ χειρότερη και από αυτήν που πρότεινε να απορριφθεί στο δημοψήφισμα.  

Ακριβώς όπως το δημοψήφισμα, έτσι και οι νέες εκλογές δε διεξάγονται για να εισακουστεί η φωνή του ελληνικού λαού, αλλά για την ισχυροποίηση της αυξανόμενης ισχύος του Τσίπρα μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου η ονομασία έχει μάλλον πάψει να ανταποκρίνεται στη ταυτότητά του.

Τους τελευταίους οκτώ μήνες ο Τσίπρας κυβερνούσε κόντρα σε μια μεγάλη μερίδα του κόμματός του, καταλήγοντας να γίνει απόλυτα εξαρτώμενος από την αντιπολίτευση. Τη στιγμή που ο Τσίπρας άλλαξε τη θέση του, πιστοποιώντας τη με την υπογραφή του τρίτου προγράμματος διάσωσης, οι νέες εκλογές ήταν αναπόφευκτες.

Πρώτον, η τρέχουσα δεξαμενή των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν έντονα διχασμένη αναφορικά με τη στροφή του Τσίπρα σε πιο μετριοπαθείς και ρεαλιστικές τοποθετήσεις, υπονομεύοντας όλο και περισσότερο τη θέση του ως πρωθυπουργού. Δεύτερον, ο Τσίπρας κυβερνούσε με έναν αφύσικο σύμμαχο, τους ΑΝ.ΕΛ. Μολονότι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ήταν το μοναδικό άλλο κόμμα που είχε αντιταχθεί στο μνημόνιο, υποστηρίζοντας όμως την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, σχεδόν όλες οι υπόλοιπες προγραμματικές θέσεις του κόμματος είναι διαμετρικά αντίθετα με εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ (για παράδειγμα πάνω σε ζητήματα άμυνας, μετανάστευσης και της Εκκλησίας). Τρίτον, η αντιπολίτευση δε θα εξακολουθούσε να "διασώζει" για πολύ ακόμη τον Τσίπρα για οποιονδήποτε άλλο λόγο, όταν μάλιστα το τρίτο σχέδιο διάσωσης είναι ασφαλές - γεγονός που αποτελεί την κατεξοχήν ειρωνεία της τύχης, αφού τα μεν κόμματα της αντιπολίτευσης στις εκλογές του Ιανουαρίου είχαν ταχθεί υπέρ του μνημονίου, ενώ η προεκλογική εκστρατεία των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. ήταν αντιμνημονιακή.

Το γεγονός ότι ο Τσίπρας προσέφυγε τη δεδομένη στιγμή σε νέες εκλογές και θέλει αυτές να διεξαχθούν το δυνατόν συντομότερα τεκμηριώνει τα πολιτικά ένστικτά επιβίωσής του και άμεσης εξόδου από τη φθορά. Υπάρχουν άφθονα και σημαντικά δεδομένα που ενεργούν υπέρ του, αλλά θα μπορούσαν σύντομα να υποχωρήσουν.  

- Πρώτον, παρόλη τη στροφή 180 μοιρών σε σχέση με το βασικό σημείο της προεκλογικής εκστρατείας του, ο Τσίπρας εξακολουθεί να είναι μακράν ο πιο δημοφιλής πολιτικός στην Ελλάδα, ενώ λόγω των διακοπών δεν έχουν δημοσιοποιηθεί ακόμη οι τελευταίες δημοσκοπήσεις - τα προηγούμενα γκάλοπ έδειχναν ότι πάνω από το 50% των Ελλήνων ενέκρινε τους όρους που ο Τσίπρας διαπραγματεύτηκε στο τρίτο σχέδιο διάσωσης και ότι σχεδόν το 70% των Ελλήνων ήθελε αυτός να είναι επικεφαλής της διακυβέρνησης της χώρας.

- Δεύτερον, η πάλαι ποτέ εσωτερική αντιπολίτευση δεν έχει ακόμα οργανωθεί, παρά την άμεση συγκρότηση κοινοβουλευτικά μετωπικού σχήματος. Αν και η Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη συγκροτήθηκε αμέσως μετά την ανακοίνωση της προσφυγής στην κάλπη και διεκδικεί να γίνει η φωνή του ΟΧΙ, το πρόβλημα είναι ότι για την ώρα ετεροπροσδιορίζεται ως συνέχεια του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, εγχείρημα που όμως χωρίς εναλλακτική κατέληξε και να ματαιωθεί και να οδηγήσει σε τρίτο μνημόνιο.

- Τρίτον, η εξωτερική αντιπολίτευση βρίσκεται σε κατάσταση σχετικής αποδιοργάνωσης. Ο κύριος αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Δημοκρατία, βιώνει την πρόσφατη παραίτηση του αρχηγού της μετά την απογοητευτική καμπάνια στο δημοψήφισμα και πρακτικά νέος αρχηγός δεν έχει ακόμα εκλεγεί. Όποιος και να εκλεγόταν τώρα δε θα είχε το χρόνο να καθιερωθεί μέσα σε διάστημα ενός μήνα ως σοβαρός αντίπαλος του Τσίπρα. Δεδομένου του εκλογικού συστήματος, το οποίο δίνει στο πρώτο κόμμα το bonus των 50 εδρών (το ένα έκτο του συνόλου των εδρών στο Κοινοβούλιο), τα νέα είναι πολύ καλά για τον κ. Τσίπρα.

Τα άλλα κόμματα αγωνίζονται για την επιβίωσή τους. Το Ποτάμι παρουσιάζεται στις δημοσκοπήσεις να καταλαμβάνει την τρίτη θέση με οριακή για την ώρα άνοδο, η Χρυσή Αυγή δε δείχνει να μπορεί να εκφράσει ένα νέο μαζικό κύμα οργής (η οσμή νεοναζισμού παρά την επικάλυψη στην Ελλάδα έχει τελικά οροφή), ενώ δεν είναι αμελητέο ότι ολόκληρη η ηγεσία της παραμένει υπόδικη με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης. Οι  ΑΝ.ΕΛ. αιωρούνται στο κατώφλι του 3% και όσο ο Λαφαζάνης θα "φουσκώνει" ή θα συμμαχεί σε μέτωπο αντιμνημονιακό, θα πιέζονται οι ΑΝ.ΕΛ. σε φορτικό βαθμό, που δε θα μου κάνει εντύπωση είτε ο Καμμένος να βρεθεί αυτομάτως σε λίστα του ΣΥΡΙΖΑ (πολύ δύσκολα ο Τσίπρας θα το κατάπινε αυτό) ή να είναι μία εξωκοινοβουλευτική μετεκλογική κυβερνητική συνεργασία...

Το ΠΑΣΟΚ κάνει την απέλπιδα προσπάθεια να υπερβεί το 3% με ενδεχόμενη επανασυγκόλληση - ελέω Γεννηματά - με την κίνηση Παπανδρέου, αν υπερβούν τον "κάβο" Βενιζέλου, αλλά αυτό που μπορεί να είναι θετικό μπορεί να αποδειχτεί και "νεκροταφείο πολιτικών ελεφάντων". Το ΚΚΕ μπορεί να αυξήσει τα ποσοστά του, αλλά θα πιέζεται και θα πιέζει κυρίως τις δυνάμεις της "Λαϊκής Ενότητας".  

-Τέταρτον, ο χρόνος είναι πολύτιμος, επειδή οι συνέπειες του τρίτου πακέτου διάσωσης πρόκειται να γίνουν αισθητές πολύ σύντομα, αν μη τι άλλο από το εκλογικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ. Και ενώ είναι βέβαιο ότι ο Τσίπρας θα συνεχίσει να εξωτερικεύει την ενοχή, κατηγορώντας τη Γερμανία και τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις ότι τον άφησαν δίχως «καμιά επιλογή», όλο και περισσότεροι Έλληνες θα αρχίσουν να τον θεωρούν, τουλάχιστον εν μέρει, συνυπεύθυνο για τις αναπόφευκτες πολιτικές λιτότητας.

Δύο κατηγορίες: Οι "πολλοί" και οι "λίγοι"

Η συνέπεια όλων των παραπάνω συμπερασμάτων σηματοδοτούν ένα γεγονός: οι επικείμενες εκλογές δε θα είναι και τόσο συναρπαστικές. Θα μπορούσαν να αποτελέσουν ίσως τις πρώτες ελληνικές εκλογές που δε θα έχουν δημοψηφισματικό χαρακτήρα, αναφορικά με τα μνημόνια. Υπό προϋποθέσεις θα μπορέσουν βέβαια να γίνουν μια ξεκάθαρη αυστηρά προσωπική νίκη για τον Τσίπρα. Κατά ειρωνικό τρόπο, αφού κεφαλαιοποίησε την πολιτική επιτυχία του, βασιζόμενος στην καταδίκη της επιχειρηματολογίας των παλαιών κομμάτων ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική οδός εκτός από το μνημόνιο», ο Τσίπρας κατόρθωσε να καταστεί για την ώρα ο ίδιος "η μοναδική εναλλακτική" της ελληνικής πολιτικής για την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου .

Το ερώτημα που απομένει να απαντηθεί είναι αν θα χρειαστεί εκ νέου να στηριχθεί σε κάποιο κόμμα για να συγκυβερνήσει. Στο τέλος, όμως, όλα αυτά δε θα έχουν και τόση σημασία, αφού η νέα κυβέρνηση, ανεξάρτητα από τα μέρη που θα τη συναποτελούν, θα είναι υποχρεωμένη να ανταποκριθεί στους όρους της συμφωνίας του τρίτου πακέτου διάσωσης, κάτι που της αφήνει ελάχιστα περιθώρια για πολιτικούς αυτοσχεδιασμούς.

Εδώ, όμως, επανερχόμαστε στο αρχικό ερώτημα με βάση τις τελευταίες εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ: Με το μισό (οργανωτικά) ΣΥΡΙΖΑ φευγάτο, με τη Λαϊκή Ενότητα να αναλαμβάνει ευθύνες μετωπικού σχηματισμού, και το μισό απ' τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ θλιμμένο, απογοητευμένο και αμφίθυμο, σε τι ποσοστό μπορεί να ελπίζουν ο Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ;

Την απάντηση ίσως τη δίνει η κόπωση του εκλογικού σώματος, η ανυπαρξία πειστικής εναλλακτικής προσώπων άσκησης κυβερνητικής εξουσίας και όχι φυσικά προσώπων περί των τοποθετήσεών τους υπέρ ή κατά του τρίτου πακέτου "διάσωσης" ή συμφωνίας ή τρίτου μνημονίου. Εκτός αν τυχόν πρωτιά της Ν.Δ. κατά τον Μεϊμαράκη δε σημαίνει αυτόματα ανάληψη πρωθυπουργικών καθηκόντων από τον ίδιο, αλλά σε μία "ξεχωριστή προσωπικότητα"... Σε αυτή την περίπτωση η γρήγορη επένδυση σε μία τέτοια προοπτική στο προεκλογικό κλίμα θα μπορούσε να φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τον Αλέξη Τσίπρα. Άρα, ακόμη και το μούδιασμα των πολιτών ίσως αποδειχτεί ο καταλύτης των εξελίξεων.

Υπάρχουν, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, δύο μεγάλες κατηγορίες πολιτών: οι "πολλοί" και οι "λίγοι". Οι "λίγοι" είναι κάτι περίεργοι τύποι που όλο κάτι τους φταίει, κάτι τους λείπει, με τίποτε δεν είναι ικανοποιημένοι και δίνουν τις εκ προοιμίου χαμένες τους μάχες ακόμα και χτυπώντας το κεφάλι τους στον τοίχο, προκαλώντας το ειρωνικό χαμόγελο, πολλές φορές μάλιστα την απέχθεια, ακόμα και την οργή των πολλών.

Οι "πολλοί" είναι αυτό που λέμε "ρεαλιστές". Μπορούν να βάλουν (ή να μπουν σε) πρόγραμμα, να μεταρρυθμιστούν, να εκσυγχρονιστούν, να προσαρμοστούν, να τακτοποιηθούν και να αντιμετωπίσουν τον κόσμο όπως αυτός είναι και με τους κανόνες όπως αυτοί έχουν διαμορφωθεί από αυτούς που "ξέρουν" και τους διαμορφώνουν. Είναι, με άλλα λόγια, η υποδόρια υπόδειξη του "σωστού", του πρέποντος και πάνω απ' όλα του εφικτού και του ρεαλιστικού. Στις επερχόμενες εκλογές ο κανόνας αυτός μάλλον δεν είναι μεταβλητή εξίσωση.

Το "μούδιασμα" των περισσότερων πολιτών στην προοπτική της τρίτης κάλπης μέσα στο 2015 δεν προμηνύει αντιστροφή των "ρόλων", όσο κι αν ο ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης, ακόμη και στις πιο αδιάφορες στιγμές της σύγχρονης εκλογικής ιστορίας μας, δήλωνε: «Η κάλπη είναι γκαστρωμένη». Ούτως ή άλλως, είμαστε μπροστά σε μία αργόσυρτη διαδικασία που θα πάρει χρόνο για να οδηγήσει σε μία επαναχάραξη της πολιτικής γεωγραφίας στην Ελλάδα, χωρίς να αποκλείεται το επόμενο εξάμηνο ένα νέο "πλήρες αδιέξοδο", όχι οικονομικό αυτήν τη φορά, όμως, αλλά ενδεχομένως ακόμη πιο επώδυνο κοινωνικά και πολιτικά.

Να γιατί η ρήση κάποιων κλασικών της πολιτικής ιστορίας έχει σημασία για όλους μας και αυτήν τη φορά: «Αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς...».

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News