default-image

Όταν οι Έλληνες δεν μπορούν να ψηφίσουν

Απόψεις
Όταν οι Έλληνες δεν μπορούν να ψηφίσουν

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ξεκινά με κάθε επισημότητα η προεκλογική μάχη. Πολίτες και πολιτευόμενοι κρατούν τους ρόλους των πρωταγωνιστών. Η φημολογία κατέκτησε για μια ακόμα φορά την ελληνική πραγματικότητα μέχρι το βράδυ της Πέμπτης. Οι τηλεοράσεις άνοιξαν και οι περισσότερες οθόνες παρουσίαζαν το πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα να ανακοινώνει την παραίτηση του ιδίου και της κυβέρνησής του, καθώς και την αναμενόμενη προκήρυξη εθνικών εκλογών για τον επόμενο μήνα.

Της Μαριάννας Γιαννιδάκη

Οι Έλληνες καλούνται να ψηφίσουν. Οι κάλπες θα υποδεχτούν τους πολίτες της χώρας για τρίτη φορά, χωρίς να έχουμε έστω πλησιάσει στο τέλος του έτους 2015. Πολλές οι ψήφοι, οι αποφάσεις ακόμα περισσότερες. Εντός των ελληνικών ορίων, οι αντιδράσεις κατά βάση αρνητικές. Μην ερμηνεύσετε τον προσδιορισμό ως επίκριση απέναντι στην εκλογική διαδικασία. Αναφέρομαι στο αίσθημα και τις σκέψεις αγανάκτησης, αφού ο λαός στερείται της πολύτιμης σταθερότητας που έχει ανάγκη κάθε σύγχρονο κράτος. Μεγάλος ο αριθμός όσων νιώθουν ήδη κουρασμένοι από την πορεία των πολιτικών ανατροπών, αλλά και εκείνων που θα σχολιάσουν την επικείμενη ψηφοφορία ως απόφαση άνευ ουσίας και αποτελέσματος.

Κάνοντας, όμως, λίγα βήματα έξω από τα ελληνικά σύνορα, η σκηνή μεταμορφώνεται. Εκεί, μέσα στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ακόμα και πιο μακριά, θα συνομιλήσουμε με ανθρώπους οι οποίοι λαχταρούν το δικαίωμα της ψήφου. Η δική τους αγανάκτηση πηγάζει από την αδυναμία τους στη διαμόρφωση των αποφάσεων. Οι Έλληνες του εξωτερικού είναι ένα σύνολο ανθρώπων που συνεχίζει να γιγαντώνεται σε μέγεθος, την εποχή που η οικονομική μετανάστευση για τον νέο Έλληνα γίνεται απαράγραπτη ανάγκη, γδυμνή από κάθε πολυτέλεια. Οι ομογενείς μας παραμένουν έξω από τη χώρα, αλλά θέλουν τόσο πολύ να ψηφίσουν γι' αυτήν. Μέχρι σήμερα δεν τους έδωσαν την ευκαιρία. Ίσως, αύριο, να μην έχει αλλάξει τίποτα.

Οπωσδήποτε, θα προτιμούσα να υπάρχει ακρίβεια στα λόγια και διακρίσεις (με την κυριολεκτική και καθ' όλα θετική έκφανση του όρου). Καμία υπερβολή δεν είναι θεμιτή. Το ίδιο ισχύει για κάθε είδους παραλογισμό. Παράλογοι δεν θέλουμε να είμαστε. Οι Έλληνες του εξωτερικού που ζητούν την παραχώρηση άδειας ψήφου είναι αυτοί που μετέβησαν σε κάποια ξένη χώρα για μια περίοδο ορισμένου χρόνου. Τα παραδείγματα θα διαλευκάνουν σίγουρα την πρόταση που προηγήθηκε. Σε αυτούς συγκαταλέγονται Έλληνες φοιτητές που επέλεξαν κάποιο ξένο ακαδημαϊκό ίδρυμα για την ολοκλήρωση της εκπαίδευσής τους και άνθρωποι κάθε ηλικίας, οι οποίοι επεδίωξαν να εργαστούν σε χώρα εκτός Ελλάδος.

Βεβαίως και δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε κάθε κατηγορία η οποία μπορεί να ενταχθεί στις ανωτέρω. Πρόκειται, όμως, για δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις που υποδεικνύουν με σαφήνεια τη μονιμότητα ενός Έλληνα κάπου στο εξωτερικό για συγκεκριμένο και με διάρκεια λόγο, μολονότι ορισμένου χρόνου. Ο νέος θα συμπληρώσει την τετραετή του φοίτηση, ενώ ο εργαζόμενος δεσμεύεται από τη ληξιπρόθεσμη ημερομηνία της σύμβασης. Η διευκρίνιση έγινε με στόχο την αποφυγή μιας γενίκευσης. Στην κατηγορία των Ελλήνων του εξωτερικού νοούνται και όσοι έχουν δημιουργήσει εκεί τη μόνιμη κατοικία και την οικογένειά τους, χωρίς εκκρεμότητες στην Ελλάδα, και με το μέλλον τους να διαγράφεται σταθερό και αμετακίνητο.

Υπό ένα τέτοιο καθεστώς μονιμότητας καθόλου εύλογη δε θα ήταν μια απαίτηση για συμμετοχή στα πεπραγμένα της χώρας, εφόσον δεν υφίσταται και η πιθανότητα επιρροής από αυτά. Το κείμενο, όμως, αυτό δε γράφεται στοχεύοντας σε αυτήν την ομάδα των ομογενών. Οι Έλληνες του τίτλου είναι αυτοί που έφυγαν για να επιστρέψουν. Και είναι εξίσου πολυάριθμοι.

Στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη θεωρείται αυτονόητη στην περίπτωση εθνικών και ευρωπαϊκών εκλογών η μέριμνα για τους πολίτες οι οποίοι παραμένουν στο εξωτερικό. Στις πλέον εκσυγχρονισμένες μεθόδους ανήκει η ηλεκτρονική ψήφος, ενώ διαδικαστικά εμφανίζονται αρκετές και βιώσιμες λύσεις με κυριότερες την επιστολική ψήφο ή την ψήφο στα κατά τόπους προξενεία. Μια ακόμα σκέψη με προοπτική υλοποίησης είναι και η ανάδειξη ενός ορισμένου αριθμού βουλευτών από τους Έλληνες του εξωτερικού.

Οι πολιτικές προσωπικότητες της χώρας δε δείχνουν προθυμία για τη μεταβολή της τρέχουσας νομοθεσίας. Το παρόν ζήτημα έχει κάνει την εμφάνισή του στο Κοινοβούλιο μία μόνο φορά - επί κυβέρνησης Καραμανλή - οπότε και αποσύρθηκε με γρήγορες κινήσεις. Αν το εκλογικό σώμα αυξηθεί κατά 3 εκατομμύρια ψηφοφόρους (σύμφωνα με τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις), το ρίσκο για ένα ανατρεπτικό αποτέλεσμα φαντάζει απειλητικό.

Σύμφωνα με τους άμεσα ιθύνοντες, ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού σημαίνει ψήφος στους ομογενείς. Δεν μπορεί να δοθεί δικαίωμα ψήφου σε ορισμένους και να αποκλειστούν κάποιοι άλλοι. Κάπως έτσι, λοιπόν, εκτός από εκείνους που έφυγαν στο εξωτερικό ελέω κρίσης τα τελευταία χρόνια, θα άνοιγαν οι κάλπες και για μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς που ενδεχομένως δεν έχουν ποτέ επισκεφτεί την Ελλάδα ή και δε μιλούν Ελληνικά. Εξ ου και η θεμελιώδης διάκριση που επιχειρήθηκε νωρίτερα.

Το εκλογικό καθήκον του Έλληνα πρέπει να εκτελείται κάθε τέσσερα χρόνια. Μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων αντανακλά σε αυτήν την εξέλιξη τη σταθερότητα της χώρας. Τα δεδομένα, όμως, άλλαξαν. Σε εποχή μιας τέτοιας ασάφειας θα 'πρεπε να θεωρείται χαρμόσυνη είδηση η διεξαγωγή εκλογών. Να γεννιέται το αίσθημα της ικανοποίησης για εκείνον που καλείται να σχεδιάσει το μέλλον του ιδιοχείρως, χωρίς να κινδυνεύει από τους συμβιβασμούς μιας πολιτικής προσωπικότητας. Το δικαίωμα στην απόφαση φαίνεται να γίνεται αγαθό μόνο γι' αυτόν που το στερείται.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News