Το χοροθέατρο ΔΑΓΙΠΟΛΗ παρουσιάζει την παράσταση σύγχρονου χορού «VORTEX - ΔΙΝΗ» στο κηποθέατρο «Ν. Καζαντζάκης» σήμερα Δευτέρα, στις 9:30 το βράδυ. Τις χορογραφίες επιμελούνται οι Γιώργος Χρηστάκης και Άρτεμις Ιγνατίου. Η είσοδος είναι 10 € (προπώληση 5 €).
Λίγα λόγια για την παράσταση: Τα πάντα σαλεύουν σ' έναν αέναο ρυθμό. Το σώμα, το μέσα υλικό, ο νους και τα παράγωγά τους πάλλονται σε μια περιστροφική δίνη που δυναμώνει ακόμη πιο πολύ όταν συναντώνται αντίθετα ρεύματα. Δίνη στον αέρα σε ανυψώνει άναρχα κι επικίνδυνα και σε προσγειώνει άλλοτε ανώμαλα κι άλλοτε πιο ομαλά. Δίνη στο νερό, σε ρουφά, σε καταπίνει, σε φτάνει στον πάτο, κι ύστερα φεύγει, κι αν σου έχει μείνει ανάσα θ' ανέβεις πάλι στο έξω φως.
Αγωνίες, συγκρούσεις, μάχες, απώλειες, έρωτες, χαρές στροβιλίζονται χωρίς σταματημό μέσα στα σπλάχνα της. Σκέψεις αέρινες, σκέψεις υγρές ακολουθούν την κυκλική τροχιά της και τον επίμονο δυνατό ρυθμό της. Το σύμπαν όλο στον κύκλο του χρόνου και του χώρου μάχονται να φτάσουν το μηδέν και το άπειρο... Η δίνη που εξαφανίζει ακαριαία το παρόν και ρουφά μέσα της το παρελθόν και το μέλλον. Το σώμα, το πνεύμα, πριν και μετά τη δίνη... φόβος ή δύναμη;
Λίγα λόγια για την ομάδα...
Η ΔΑΓΙΠΟΛΗ είναι μια ομάδα σύγχρονου χορού που δημιουργήθηκε το Μάιο του 2004 στην Αθήνα. Ο πυρήνας της ομάδας αποτελείται από άτομα με κινητικό πρόβλημα. Ο Γιώργος Χρηστάκης, εμπνευστής και δημιουργός αυτής της πρωτοβουλίας, είναι ο ίδιος άτομο με κινητική αναπηρία. Στην ομάδα συμμετέχουν και άλλοι χορευτές, χορεύτριες και μουσικοί, καθώς και άλλοι επαγγελματίες χωρίς κάποια αναπηρία.
Η σύνθεση της ομάδας είναι πολύπλοκη. Οι συμμετέχοντες/συμμετέχουσες είναι και των δύο φύλων, διαφορετικών ηλικιών, με κινητικά, ψυχοκοινωνικά και "μη εμφανή" προβλήματα. Εμπλέκονται σε ένα παιχνίδι κίνησης, αποδεικνύοντας ότι οι όποιες "ιδιαιτερότητες" μπορούν απλά να μετουσιωθούν σε τέχνη. Ένα μείγμα από σώματα, ιδεοπλέγματα, από μουσικές συναντήσεις, αλληλεπιδράσεις που ταξιδεύουν και δίνουν χρώμα στην ανθρώπινη υπόσταση.
Το έργο της ομάδας κατά βάση δεν εστιάζει στη συνθήκη της αναπηρίας, ενώ η αναπηρία υφίσταται στο σύνολο του έργου: Η αναπηρία απλώς υφίσταται επειδή δεν μπορεί να εξαφανιστεί και να αρνηθεί ο χορευτής και ο θεατής την ύπαρξή της. Υπάρχει διακριτικά στο σύνολο του έργου, αλλά συχνά εξαφανίζεται και επανέρχεται ανατρέποντας τους ρόλους και την ανθρωπομετρική κλίμακα των χορευτών. Η ανατροπή είναι ολοκληρωτική, σε σημείο που δύσκολα μπορεί κανείς να καταλάβει ποιος έχει ή δεν έχει αναπηρία.
Η δουλειά της ομάδας, στο σύνολό της, είναι απολύτως διακριτικά αδιάκριτη: Είναι μια συνεχής ανατροπή της σωματικής ικανότητας από την αναπηρία και της αναπηρίας από τη σωματική ικανότητα, αλλά με όρους πραγματικούς ενός πραγματικού γήινου χώρου, που εάν τεχνικά μπορούσε να απουσιάσει η βαρύτητα, θα συνέβαινε η ολοκληρωμένη και ολοκληρωτική απουσία τόσο της σωματικής ικανότητας, όσο και της σωματικής ανικανότητας.
Ο σχεδιασμός και η προοπτική της ομάδας εστιάζει στη διασφάλιση της επιτυχίας των στόχων μας και στην απρόσκοπτη και ανεμπόδιστη παραγωγή έργου σε βάθος χρόνου, που θα αξιοποιηθεί και από τις επόμενες γενιές.
