Ο δημοτικός κινηματογράφος Κήπος στα Χανιά θα προβάλλει την δραματική ταινία «Η υπόσχεση», παραγωγής 1996 στις από της 11 Αυγούστου 2015 έως τις 13 Αυγούστου 2015 και ώρες 20:30 και 22:30.
ΣΕΝΑΡΙΟ: Zαν-Πιέρ και Λικ Νταρντέν
ΠΑΙΖΟΥΝ: Jeremie Renier, Olivier Gourmet, Assita Ouedraogo, Jean-Michel Balthazar, Frederic Bodson, Katarzyna Chrzanowska, Florian Delain κ. α.
O Iγκόρ, ένα νεαρό αγόρι, μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στο παιχνίδι με τους φίλους του και στη δουλειά του πατέρα του, που απασχολεί παράνομους μετανάστες. Όταν ένας από τους μετανάστες αυτούς πεθαίνει από λάθος του πατέρα του, ο Iγκόρ αρχίζει να καταλαβαίνει την πραγματικότητα που τον περικλείει.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Ο Ιγκόρ είναι ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι που βοηθά τον πατέρα του, Ροζέ, στην παράνομη διακίνηση μεταναστών, από χώρες όπως η Μπουρκίνα Φάσο, το Πακιστάν και η πρώην Γιουγκοσλαβία, στο Βέλγιο. Μετανάστες που τους εκμεταλλεύονται για να τους βγάλουν άδειες παραμονής και να τους βρουν φτηνές δουλειές και φτηνά δωμάτια. Από την πρώτη κιόλας μέρα βλέπουμε τον Ιγκόρ, στο βενζινάδικο όπου εργάζεται, να κλέβει το πορτοφόλι μιας μικροαστής συνταξιούχου. Μια πράξη που δεν τον προβληματίζει ούτε του προκαλεί τύψεις. Όπως ακριβώς δεν αισθάνεται τύψεις βοηθώντας τον πατέρα του στην παράνομη επιχείρησή του. Ώσπου ένας από τους μαύρους μετανάστες, πέφτει από την οροφή ενός κτιρίου ενώ εργάζεται για λογαριασμό του Ροζέ, ο οποίος παρά τις εκκλήσεις του Ιγκόρ, αρνείται όχι μόνο να τον πάει στο νοσοκομείο, αλλά και να τον αφήνει να πεθάνει, και αργότερα τον θάβει στο τσιμέντο μιας υπό κατασκευή πολυκατοικίας, για να αποφύγει τις φασαρίες με τις αρχές.
Είναι ακριβώς τότε που η στάση του Ιγκόρ αρχίζει να αλλάζει. Αρχίζει να προβληματίζεται και να αντιμετωπίζει τον πατέρα του διαφορετικά. Είναι ακριβώς αυτή η σταδιακή συνειδητοποίηση του δεκαπεντάχρονου Ιγκόρ που καταγράφουν στην ταινία τους οι δυο σκηνοθέτες.
Συνειδητοποίηση που μας παρουσιάζουν χωρίς κανένα κλισέ, επιμένοντας, στη σχέση που αρχίζει να δημιουργείται ανάμεσα στον Ιγκόρ και τη γυναίκα (και το αγέννητο παιδί) του νεκρού μετανάστη, καθώς και στους δισταγμούς και τις αμφιβολίες, όταν φτάνει η στιγμή που πρέπει να έρθει σε ρήξη με τον πατέρα. Καταγραφή εξαιρετική, με μια κάμερα που παραμένει διαρκώς κοντά στα πρόσωπα και στα αντικείμενα, ξεχωρίζοντας και τονίζοντας κάθε λεπτομέρεια, επιμένοντας στις εκφράσεις και την όλη συμπεριφορά των προσώπων. Χωρίς να κρίνουν, αντιμετωπίζοντας τον καθένα με την ίδια συμπάθεια και ανθρωπιά, αφήνοντας το θεατή να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του. Με άγνωστους αλλά εξαιρετικούς ηθοποιούς, επαγγελματίες, αλλά και ερασιτέχνες (η Ασίτα Ουεντραόγκο που ερμηνεύει τη γυναίκα του νεκρού μετανάστη είναι δασκάλα στη Μπουργκίνα Φάσο), που μπαίνουν στο πετσί του ρόλου τους. Μια απλή συναρπαστική ταινία, από εκείνες που χρειάζεται ο δικός μας κινηματογράφος
Νίνος Φένεκ Μικελίδης "Ελευθεροτυπία", 10 Ιανουαρίου 1997
Η πορεία ενός "χαμένου" έφηβου από τα σοκάκια της παρανομίας στα μονοπάτια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Μια ταινία- έκπληξη από το Βέλγιο
Ο Ιγκόρ, μαθητευόμενος μηχανικός σε συνεργείο αυτοκινήτων, ζει στη σκιά του πατέρα του. Ψυχρός, αλλά και "ψημένος" όσο οποιοσδήποτε 15χρονος της πιάτσας, τον βοηθά στη διακίνηση ενός δικτύου παράνομης εργασίας μεταναστών σε μια συνοριακή πόλη του Βελγίου. Δεν έχει απορίες, ούτε ενδοιασμούς για όσα του ζητούν να κάνει. Ωστόσο ο "μπαμπάς", φιγούρα σοφή και συνετή στα μάτια του μέχρι πρότινος, αφήνει έναν Αφρικανό μετανάστη να πεθάνει αβοήθητος. Έχοντας υποσχεθεί στον ετοιμοθάνατο άντρα ότι θα φροντίσει τη γυναίκα του και το παιδί του, ο Ιγκόρ αποφασίζει να παραβιάσει την ιερή συμμαχία με τον απάνθρωπο πατέρα του και να τραπεί με την άπορη οικογένεια του νεκρού σε μια φυγή επώδυνη όσο και καθαρτήρια.
Μια φυγή που δίνει την αφορμή στα αδέλφια και πρώην ντοκιμαντερίστες Λικ και Ζαν-Πιέρ Νταρντέν όχι μόνο να συνθέσουν έναν γνήσιο και ζωντανό κινηματογραφικό χαρακτήρα, αλλά και να φωτίσουν τη σκοτεινή όψη μιας χώρας που πολλοί εξακολουθούν να θεωρούν μοντέλο δυτικής ευημερίας, ξεχνώντας τη γεωγραφική της θέση ή αγνοώντας το αποικιοκρατικό της παρελθόν. Η "τρελή" τους κάμερα, το υποδειγματικό μοντάζ και τα "αποστειρωμένα" από μουσικές και μελοδραματισμούς πλάνα τους θα ταυτίσουν την πορεία ενηλικίωσης και ηθικής αφύπνισης του άξεστου αλητάκου με εκείνη ενός ολόκληρου πολιτισμού που αποκτηνώνεται, εξευτελίζεται και σιωπηρά καταρρέει. Ταινία σκληρή και καταθλιπτική, χωρίς όμως να της λείπει ο ανθρωπισμός ή η αισιοδοξία, η "Υπόσχεση" θα σας ξαφνιάσει με την αμεσότητά της θα σας αφοπλίσει με την ειλικρίνειά της, θα σας στοιχειώσει με την υπόγεια βία της. Υπόσχεση.
Είσοδος ελεύθερη
