Θα σας πω μια ιστορία , για γέλια και για κλάματα .
Απόγευμα Τετάρτης , μπαίνουμε με το γιο μου σε μαγαζί με είδη αλιείας , για να αγοράσει σκουλήκια για ψάρεμα . Δόλομα για το καλάμι του .
Και πιάσαμε λαυράκι ! Σκουλήκια δεν είχε το κατάστημα και όπως μας ενημέρωσε ο υπάλληλος , ούτε κανένα άλλο κατάστημα δεν θα μπορούσε να μας προμηθεύσει .
Γιατί ; Γιατί πολύ απλά τα σκουλήκια έπεσαν θύμα των capital controls .
Κυρίες , κύριοι και αγαπητά μου παιδιά , στην Ελλάδα τα σκουλήκια για δόλωμα , τα εισάγουμε από την Κίνα . Αυτό το διάστημα ως γνωστών υπάρχει φραγμός στις εισαγωγές και έτσι ξεμείναμε και από σκουλήκια !
Καλά καταλάβατε ούτε σκουλήκια δεν παράγουμε ! Είναι να γελάς αλλά και να εκνευρίζεσαι από την αγανάκτηση .
Περιγράφω το περιστατικό σε φίλους και γνωστούς και όλοι κάνουν το ίδιο σχόλιο «Μα ούτε σκουλήκια δεν παράγουμε» ;
Τα capital controls μας ξεγύμνωσαν .Φάνηκε όλη η δυναμική μας ως οικονομία . Μηδενική !
Και αυτό είναι ένα τόσο δα μικρό παράδειγμα εισαγόμενου προϊόντος που αν δεν κάνω λάθος , δε θα ήταν και τόσο δύσκολο να παράγουμε εγχώρια .
Εισάγουμε τα πάντα . Από σκουλήκια , μέχρι οδοντογλυφίδες , λιπάσματα , χαρτί , σώβρακα, μαλλιά για πλέξιμο , τρίχες, φτερά , πούπουλα και σπίρτα .
Ακόμη και βασικά είδη διατροφής , όπως γάλα ,αυγά , κρέας ,ψάρια , μέλι , ζάχαρα , ακόμη και αλάτι ! Αυτά κυρίως μας έρχονται από τη Γερμανία .
Εισάγουμε ακόμη και τα όσπρια μας . Δεκαετίες τώρα οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις σε συγκεκριμένα προϊόντα του πρωτογενούς τομέα π.χ βαμβάκι , οδήγησαν τους Έλληνες αγρότες να εγκαταλείψουν παραδοσιακές καλλιέργειες που άλλοτε ήταν σήμα κατατεθέν της χώρας μας .Θυμάστε που όλη η Κρήτη ξεπάτωσε τα αμπέλια της και από τότε εισάγουμε σταφύλια και σταφίδα από την Τουρκία . Φασόλια παίρνουμε από την Κίνα , μαυρομάτικα από το Περού και την εξωτική Μαδαγασκάρη , οι φακές μας έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού , από τον παγωμένο Καναδά .
Δε φταίνε όμως μόνο οι επιδοτήσεις , που οι Ευρωπαίοι έριξαν σαν δόλωμα και οι Έλληνες αγρότες τσίμπησαν και στράφηκαν μετα μανίας σε συγκεκριμένες παραγωγές , εγκαταλείποντας άλλες . Φταίνε κυρίως οι λανθασμένοι χειρισμοί εντός Ελλάδας και η διαχρονική έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού στον πρωτογενή τομέα . Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα λεμονοχώρια της Βόρειας Πελοποννήσου . Ο λεμονόκηπος της Ελλάδας εξαφανίστηκε λόγω της άναρχης οικοπεδοποίησης και της εξάντλησης των υδάτινων πόρων. Και τώρα εισάγουμε τα λεμόνια μας από την Αργεντινή .
Αντιλαμβάνεστε το μέγεθος της εξάρτησης μας ως χώρα από τις εισαγωγές . Και τα παραπάνω είναι μόνο λίγα παραδείγματα εισαγόμενων προϊόντων για να μην αναφερθώ σε άλλα όπως πετρελαιοειδή , φάρμακα , αυτοκίνητα , μηχανήματα πάσης φύσεως , ρούχα, παπούτσια , καλλυντικά κτλπ.
Η εξάρτηση μας είναι παθολογική . Χρίζει άμεσης και εντατικής θεραπείας .
Καμιά φορά σκέφτομαι ότι ακόμη και να μηδένιζαν το χρέος μας , από το επόμενο λεπτό πάλι χρεωμένοι θα ξεκινούσαμε .
Επιστροφή λοιπόν στον πρωτογενή τομέα , όχι στα λόγια αλλά στην πράξη . Με κράτος οργανωμένο που θα χαράξει στρατηγικό σχεδιασμό για την πορεία του τομέα αυτού και έμψυχο δυναμικό που θα υλοποιήσει αυτό το σχεδιασμό με γνώση , συνέπεια και στόχο να κάνουμε βήματα μπροστά ως οικονομία και όχι να επαναπαυθούμε στο εύκολο χρήμα δόλωμα .
