Δυστυχώς, παρά την μεγάλη πλειοψηφία ενός τουλάχιστον 62% που ουρλιάζει "όχι πια", παρά την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, τα μόνιμα capital controls στις καταθέσεις μας, τα ολοένα πιο αυστηρά τιμωρητικά μέτρα-φορολογίες από τρία εν ισχύ μνημόνια, την ανεργία, πείνα, στερήσεις, τους επερχόμενους μαζικούς πλέον πλειστηριασμούς, τις κατ' επανάληψη πρόωρες εκλογές, τη μηδενική ορατότητα για το αύριο, τα συντριπτικά δίχως τέλος χτυπήματα από παντού… ακόμα παραμένουμε εγκληματικά χωρίς ούτε καν συζήτηση για εναλλακτικές λύσεις… απίστευτο!
Του Σπύρου Βροντινού *
Απίστευτο επίσης το πως τολμούν κάποιοι σάπιοι, πλήρως αποτυχημένοι, να χαρακτηρίζουν προδοσία το κύριο καθήκον κάθε πατριωτικής κυβέρνησης παγκοσμίως: να αναζητεί-προετοιμάζει διαρκώς, όχι ένα, αλλά δεκάδες εναλλακτικά σενάρια για όλα ανεξαιρέτως τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ή θα αντιμετωπίσει η χώρα, όπως π.χ. αποφυγή μιας ομηρίας-εκβιασμών μέσω capital controls, κ.λπ.
Δεδομένου μάλιστα του ήδη τεραστίου μεγέθους της Ελληνικής τραγωδίας, είναι απείρως προκλητικό-ελεεινό το θράσος της κατάπτυστης "εσωτερικής τρόικας", που απαιτεί τιμωρία όσων πατριωτικά τόλμησαν να σκεφτούν εναλλακτικές στον μνημονιακό μονόδρομο-φάκα που οι ίδιοι οι κατηγορούντες έστησαν. Έγκλημα θα πρέπει να θεωρείται η μη διαρκής αναζήτηση βελτίωσης-εναλλακτικών. Κατανοούμε βέβαια όσους, εξ' ιδίων κρίνοντας, αποδέχονται ως μόνη-επαρκή στρατηγική διακυβέρνησης, την μέγιστη δυνατή μίζα, θεωρώντας από συνήθεια οιαδήποτε άλλη εξερεύνηση ως μέγα έγκλημα…
Συνυπολογίζοντας ωστόσο την παλαιότερη υποχθόνια εξαγωγή δεκάδων χιλιάδων ευρώ του Χαρδούβελη, την συνέντευξη στο Focus του Άδωνι ότι αυτός πρωτο-πρότεινε μετεκλογικά στους "εταίρους" τα capital controls, τις συνδυασμένες ανακοινώσεις πανικού-επιστροφής στην δραχμή (εν γνώσει ότι ήταν ανέφικτη άνευ προετοιμασίας) από Στουρνάρα και "εταίρους" και το ότι παραμονές των capital controls η τρόικα εσωτερικού συνωμοτικά επισκέφθηκε σύσσωμη τους "θεσμούς", θα μπορούσαμε ευλόγως να υποθέσουμε ότι, όλοι αυτοί μαζί έστησαν τα capital controls…
Ως χώρα βέβαια, ουδέποτε αποτιμήσαμε τι σημαίνει η παραμονή στο ευρώ, στο οποίο συρθήκαμε χωρίς ενημέρωση-δημόσια συζήτηση για τις σοβαρότατες αρνητικές επιπτώσεις, που αμέσως μετά τον "εγκλεισμό μας" ξέφυγαν γρήγορα εκτός ελέγχου…
Άρκεσαν έτσι λιγότερο από δέκα χρόνια μετά την ολέθρια είσοδο μας (2001), για τα άφθονα, τάχα φτηνά δανεικά, να φέρουν σπατάλη, καταναλωτισμό, περισσότερη διαφθορά και πλαστή ανάπτυξη βασισμένη σε χρέη. Έτσι, ενώ μας αποκοίμιζαν, οι πολιτικοί έκλεβαν, δωροδοκούνταν, συγκάλυπταν την άκρατη υπερχρέωση κράτους και ιδιωτών, μείωναν ενσυνείδητα την πραγματική παραγωγή, αλλοίωναν στατιστικά στοιχεία, εφαρμόζοντας εν τέλει ακατάλληλα-επαχθέστατα μνημόνια, που έφεραν και την απόλυτη κατρακύλα..
Συνάμα με την προδοσία τους, απέκλεισαν και κάθε συζήτηση για εθνικά συμφέρουσες, εναλλακτικές λύσεις… βλέπετε ήθελαν μονόδρομο στα χέρια των δανειστών, τίποτε άλλο… Βέβαια απέτυχαν, καθώς δε δημιούργησαν στοιχειώδη σταθερότητα, ορατότητα, συναίνεση, δικαιοσύνη και εμπιστοσύνη, ενώ κατέδειξαν ότι οι "εταίροι μας", μεταχειριζόμενοι ακόμα και τρομοκρατία-καταπάτηση κάθε ευρωπαϊκού κεκτημένου, μας οδηγούν προς ένα ωφέλιμο για αυτούς, αλλά απόλυτα αδιέξοδο, μη βιώσιμο, αποκρουστικό από κάθε άποψη, τεταρτοκλασάτο, βαθειά άνισο για εμάς μέλλον…
Ερωτώ λοιπόν, είναι άραγε λαϊκισμός ότι για να βρουν δουλειά 3 εκατομμύρια Ελλήνων άνεργων-υποαπασχολούμενων-μη βιώσιμων, πρέπει ή να μεταναστεύσουν, ή να συμβούν εδώ επενδύσεις 90 δισ. (30000 ευρώ/νέα μόνιμη θέση εργασίας);
Είναι λαϊκισμός ότι, παρά την εξαθλίωση μας και τις μεγάλες θυσίες μας, η "καθώς πρέπει" βόρεια Ευρώπη δεν προσφέρθηκε να μας παραχωρήσει, έστω προσωρινά, δικές τους ποσοστώσεις σε τομείς που εμείς μπορούμε άμεσα να αυξήσουμε (γάλα, κρέας, τυρί, βαμβάκι, τεύτλα, ζάχαρη, αμπέλια, κρασί, φυτική παραγωγή, τυποποίηση), αλλά επιμένουν να χορηγούν δανεικά, αντί εργασίας, που και μας βουλιάζουν και ωφελούν μόνο αυτούς;
Είναι λαϊκισμός ότι στα τόσα χρόνια της κρίσης δεν επιτρέπουν να παράγουμε εκτός ΚΑΠ (κοινή αγροτική πολιτική) τουλάχιστον όσα μπορούμε και χρειαζόμαστε εδώ για να φάμε, αντί να τα εισάγουμε από αυτούς;
Είναι μήπως λαϊκισμός να εξετάσουμε π.χ. τα πλεονεκτήματα επιστροφής σε εθνικό νόμισμα (στο οποίο δεν θα είχαμε ποτέ capital controls), ή άλλο συνάλλαγμα όπως δολάριο ΗΠΑ, καναδέζικο ή αυστραλιανό, ελβετικό φράνκο, αγγλική λίρα... κ.λπ.;
Δυστυχώς, ΜΜΕ και πολιτικάντηδες ακόμα προπαγανδίζουν τυφλά και μονόπλευρα υπέρ του ευρώ, με προκλητική προκατάληψη, εφετζίδικες δηλώσεις ή ακραίους εκφοβισμούς, επιδεικνύοντας τάχα έγκυρες δημοσκοπήσεις (όπως για το ΟΧΙ πριν το δημοψήφισμα), ότι έως ένα 90% των πολιτών μας επιθυμεί διακαώς, κατηγορηματικά, πάση θυσία, ευρώ και ξερό ψωμί…μας λένε όμως πάλι ψέματα…
Όμως, ο μέσος Έλληνας δεν ενδιαφέρεται πλέον, ούτε για "το ευρώ της κορνίζας" αντί της τσέπης, ούτε να ακούει πολιτικάντηδες-ΜΜΕ-τρόικα να προπαγανδίζουν με ωμό-στείρο μεσαιωνικό εκφοβισμό. Θέλει διακαώς να ξαναγίνει από υπήκοος πολίτης, θέλει πάση θυσία να ξαναπάρει την ζωή του στα χέρια του, να ξαναζήσει σαν άνθρωπος με αξιοπρέπεια αντί ζητιανιάς, έστω και με ξερό ψωμί. Να έχει δουλειά για να ξαναποκτήσει ελπίδα και να ξανακάνει όνειρα για το αύριο, να πάψει να βλέπει τα παιδιά του να ξενιτεύονται, να κρατήσει στα χέρια του τους κόπους των γονιών του…
Θέλει να ζει σε κράτος χωρίς αλλοπρόσαλλες-επιλεκτικές προτιμήσεις, δίκαιο, ισόνομο, έντιμο, ειλικρινές, που θα του ανήκει κυρίαρχα, που θα πατάξει χωρίς εκπτώσεις τα λαμόγια, που θα αναγνωρίζει-υπηρετεί αμιγώς το καλώς εννοούμενο εθνικό συμφέρον, ώστε να αξίζει πραγματικά την κάθε θυσία-σεβασμό όλων.
Ερωτώ λοιπόν, όσους σκόπιμα εκφοβίζουν ρίχνοντας πυροτεχνήματα υπ'ερ του ευρώ, αν έχουν όπως λένε και τα ατράνταχτα επιχειρήματα, γιατί δεν τολμούν να αποστομώσουν, να κάνουν σκόνη, μια και έξω, λεπτομερώς-τεκμηριωμένα, τους υποστηριχτές εναλλακτικών του ευρώ λύσεων, εξευτελίζοντας τους με δημόσιο, ανοιχτό σε κριτική, πολιτισμένο διάλογο-αντίλογο;
Γιατί οι ευρω-λάγνοι "σκεπάζουν" τον διάλογο για το αμφίβολο μέλλον μας στο ευρώ, είτε με χυδαία τρομοκρατία-μονόλογο, είτε με ύβρεις και εξορκισμούς εναντίον μιας υποτιθέμενης "δραχμο-λαγνείας", καλλιεργώντας τον ραγιαδισμό; Μήπως φοβούνται να μάθουμε ότι το ευρώ είναι ξένο συνάλλαγμα, ελεγχόμενο από γερμανούς;
Είναι λαϊκισμός να ακουστεί ότι για όλες τις χώρες του κόσμου-ευρωζώνης (πλην γερμανίας), το ευρώ είναι συνάλλαγμα, "γερμανικό εργαλείο" και "κρυφό μάρκο", που μετέτρεψε την ευρωζώνη σε "γερμανική νομισματική φυλακή" και που ελέγχεται πλήρως σε πολιτική-ισοτιμίες από την εκ Φρανκφούρτης εδραζόμενη "γερμανική" ΕΚΤ;
Επίσης, είναι λαϊκισμός ότι «επενδύσεις» δεν είναι η τζάμπα εξαγορά κερδοφόρων κρατικών μονοπωλίων μας, με "χίλιες" ετήσιες δόσεις δανεικών από ανακεφαλαιωμένες στην πλάτη μας ντόπιες τράπεζες, ως δώρα προς τάχα "χαρισματικούς επιχειρηματίες που απολύουν προσωπικό, αυξάνουν τιμές, διώχνουν στο εξωτερικό τα κέρδη, χωρίς καν να δημιουργήσουν εδώ νέα απασχόληση-τεχνολογία;
Είναι λαϊκισμός ότι ανάπτυξη-επένδυση δεν μπορεί να είναι η συνεχιζόμενη παράλογη "τεχνική συσσώρευση"-αδιέξοδος δανεισμός νέου μη βιώσιμου χρέους, η ωμή λεηλασία της ιδιωτικής μικρομεσαίας περιουσίας με απεριόριστη φορολογία, σύντομα και των καταθέσεων, ο υπέρογκος ΦΠΑ, η εξάλειψη μισθών-συντάξεων-δικαιωμάτων υπέρ ξένων-ιδιωτών;
Μήπως είναι λαϊκισμός το ότι όσο παραμένουμε υπό τις επιβαλλόμενες άνισες συνθήκες εξωφρενικά υψηλών φόρων, εισφορών, ενέργειας, καυσίμων, επιτοκίων πιστώσεων, ή μηδενικών επενδύσεων σε τεχνολογία-καινοτομία, με capital controls και πλήθος άλλων δομικών αδυναμιών στο επιχειρείν, θα εξατμίζεται μαζί και η όποια δυναμικότητα διαθέτουμε;
Λαϊκισμός όμως είναι, σε αντίθεση, το δήθεν αναπτυξιακό πακέτο-παυσίπονο τάχα, των 35 Δις που συνοδεύουν το ανέλπιδο, εντελώς απαράδεκτο, χείριστο όλων, Μνημόνιο 3, όπου το 50% πάει στις τράπεζες (δηλαδή στην τρόικα που έχει ήδη παράνομα ιδιοποιηθεί-παρακρατήσει τις καταθέσεις μας μέσω capital controls), το 25% πάει στο χρέος (δηλ. πάλι στην τρόικα), ενώ το λοιπό 25% προορίζεται αόριστα, τάχα για "επενδύσεις" (δηλαδή σε τροικο-ημέτερους δωρολήπτες για τα, στο τζάμπα, νέα φιλέτα του ΤΑΙΠΕΔ, ώστε όλα τα χρήματα να επιστρέψουν τελικά, πίσω στους δανειστές)...
Πότε άραγε θα βρεθεί μια κυβέρνηση να ανοίξει ευθαρσώς τα σκοπίμως καθυστερημένα-ανεξερεύνητα θέματα εναλλακτικών λύσεων, που μέχρι σήμερα όλοι τους σκοπίμως μας αρνήθηκαν;
Βέβαια, μέχρι να αρχίσει δημόσια-σοβαρή συζήτηση κάθε διαθέσιμων εναλλακτικών (όπως κάνουν ήδη οι Άγγλοι με το δημοψήφισμα παραμονής στην Ε.Ε.), μόνο σε νέους μονόδρομους-αδιέξοδα μνημόνια, θα μας "ξεναγούν", χωρίς να μας ρωτούν, αφού μας θέλουν "τυφλούς, φοβισμένους και στα τέσσερα" μέσα στο σακί τους…
* Ο κ. Σπύρος Βροντινός, δρ. πολιτικός μηχανικός
