Ένας από τους πιο δημοφιλείς μύθους, "αφηγήματα" κατά τη μοδάτη πολιτική ορολογία, προεκλογικά ήταν το "πρόγραμμα Θεσσαλονίκης". Ένα ποτάμι ελπίδας και υποσχέσεων, που κατά τους εμπνευστές του θα "δρόσιζε" όλη την Ελληνική Κοινωνία. Όπως θα θυμούνται όσοι είχαν παρακολουθήσει το "αφήγημα", επρόκειτο για ένα δωράκι, μικρό ή μεγάλο, που έκλεινε το μάτι σε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα.
Του Δημήτρη Καρατζάνη
Οι εμπνευστές του προγράμματος βεβαίωναν όλους, και πιο πολύ τους δύσπιστους, ότι ήταν επακριβώς κοστολογημένο και οι πηγές χρηματοδότησής του διασφαλισμένες στο ακέραιο. Το "αφήγημα" βέβαια μετά τις εκλογές έπαυσε να μνημονεύεται καν, και μόνο σαν... ανέκδοτο πια κυκλοφορεί στην πολιτική πιάτσα.
Ένα άλλο, επίσης θελκτικό "αφήγημα", που εύρισκε πρόθυμο ακροατήριο, ήταν το προβαλλόμενο «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» έναντι των άλλων κομμάτων, που, κατά το ΣΥΡΙΖΑ, ήταν κόμματα της διαπλοκής, της διαφθοράς, του νεποτισμού και όλων των... αμαρτιών που συνοδεύουν τα κόμματα κάθε μη αριστερής διακυβέρνησης.
Και ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, που ο θεός, ο λαός εν προκειμένω, απογοητευμένος και οργισμένος από όλους τους "παλαιούς", πήρε τη μεγάλη "απόφαση": «Γενηθήτω κυβέρνηση της Αριστεράς», είπε και «εγένετο». Και υπήρξε χαρά μεγάλη, σε ολόκληρη τη χώρα και το λαό για τη νέα κυβέρνηση την "κεκοσμημένη" - πλην των άλλων - και με το «ηθικό πλεονέκτημα».
Έλα όμως που στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας», τα καλά κρατούν «από τα σύκα μέχρι τα σταφύλια». Έτσι και με το «ηθικό πλεονέκτημα», που, παρά τον αρχικό ενθουσιασμό, πολύ γρήγορα άρχισε να ξεθωριάζει.
Πρώτα ήταν ο Μάρδας, που έβγαλε στο εξωτερικό, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ (ο ίδιος δε... θυμόταν πόσα ακριβώς) για τα μεταπτυχιακά της κόρης του, που ακόμα δεν είχε πάρει πτυχίο!
Ακολούθησε η αποκάλυψη Βαρουφάκη, που, χωρίς σχετική άδεια από τον ΕΟΤ, νοίκιαζε τις χλιδάτες συζυγικές βίλες (5.000 ευρώ την εβδομάδα), για να μπορεί να ανταποκρίνεται προφανώς στον - καθ' ομολογίαν του - «λιτό» βίο που διάγει.
Μετά βγήκε στην επιφάνεια η περίπτωση Χουντή. Του υπουργού που, ενώ σφύριζε αδιάφορα στο ενδεχόμενο να πάρει τη θέση του Γλέζου στην Ευρωβουλή και ο Μηλιός ετοίμαζε τις βαλίτσες του για τις Βρυξέλλες, μόλις εκδηλώθηκε το «αντάρτικο» Λαφαζάνη και το υπουργιλίκι άρχισε να εξαφανίζεται από το οπτικό του πεδίο, σε κλάσμα χρόνου άλλαξε ρότα και τράβηξε για τις Βρυξέλλες, αφήνοντας το δυστυχή Μηλιό στα κρύα του λουτρού.
Ταυτόχρονα σχεδόν με τον Χουντή είχαμε την περίπτωση της πατριώτισσάς μας, της Βαλαβάνη, που προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για το πώς βγήκαν 200.000 ευρώ από προθεσμιακό λογαριασμό στην τράπεζα κατάφερε να μπλέξει στην υπόθεση ακόμα και την ΕΥΠ, που την άδειασε βέβαια μεγαλοπρεπώς.
Ας μην αγωνιά τόσο πολύ πάντως η κ. Βαλαβάνη. Το ότι δεν ήξερε τίποτα εκείνη, υπουργός Οικονομικών ούσα, για την κίνηση ενός παχυλού λογαριασμού, στον οποίο συνδικαιούχοι ήταν τα δύο της παιδιά, είναι απολύτως... πιστευτό.
Ας έχει πάντως υπόψη της, για το μέλλον έστω, αυτό που λένε οι Αγγλοσάξονες: «Honesty is the best policy». Κι ακόμα, όταν λέμε παραιτούμαι και παραδίδω τη βουλευτική μου έδρα, το κάνομε κιόλας, όταν μάλιστα έχεις υπογράψει και σχετικό πρωτόκολλο τιμής.
Αν στις παραπάνω περιπτώσεις προστεθούν και οι εκατοντάδες ρουσφετολογικοί διορισμοί που έχουν περιληφθεί σε σειρά ερωτήσεων που κατατέθηκαν στη Βουλή ονομαστικά, και για τις οποίες έγινε μνεία ακόμα και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είναι προφανές ότι το ηθικό πλεονέκτημα της «πρώτη φορά Αριστερά» έχει υποστεί «ανήκεστον βλάβη» και αποτελεί ένα ακόμη μύθο, ένα παραμύθι, ίσης αξίας με το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης.
