default-image

Λαθροχειρίες, υποκρισίες και ψέματα

Απόψεις
Λαθροχειρίες, υποκρισίες και ψέματα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στις 16 Ιουλίου 2015, στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας» στο φύλλο 80Α' δημοσιεύθηκε ο Νόμος 4334 με τον τίτλο «Επείγουσες ρυθμίσεις για τη διαπραγμάτευση και σύναψη συμφωνίας με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (Ε.Μ.Σ.)». Τέτοιος νόμος με τέτοιο τίτλο δεν ψηφίστηκε ποτέ από την Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων. Ό,τι ακολουθεί στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως» (μετά τον τίτλο του νομοσχεδίου) δεν ανταποκρίνεται πλήρως στο κείμενο που αποδέχτηκε η Ελληνική Βουλή εκείνες τις δραματικές πρωινές ώρες της 16ης Ιουλίου 2015.

Του Αντώνη Ν. Βγόντζα

Θα το διατυπώσω σχεδόν τηλεγραφικά. Άλλος νόμος (σε τίτλο και περιεχόμενο) κατατέθηκε στη Βουλή και εισήχθη στις διαρκείς επιτροπές. Με άλλον τίτλο, πολύ διευρυμένο, και άλλο περιεχόμενο, πολύ περιορισμένο, εισήχθη στην Ολομέλεια. Σ' αυτόν τοποθετήθηκαν οι 300. Για την ακρίβεια, οι 299. Και άλλος είναι ο τίτλος και το κείμενο του νόμου που δημοσιεύτηκε στην επίσημη «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας».

Μια απίθανη ιστορία

Να τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Στις 14 Ιουλίου 2015, τις βραδινές ώρες της Τρίτης, κατατέθηκε από την κυβέρνηση στη Βουλή το νομοσχέδιο «Επείγουσες ρυθμίσεις για τη διαπραγμάτευση και σύναψη συμφωνίας με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (Ε.Μ.Σ.)». Το σχέδιο νόμου συνόδεψε η προβλεπόμενη από το Σύνταγμα Αιτιολογική Έκθεση. Η προβλεπόμενη από το Σύνταγμα Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Η προβλεπόμενη από το Σύνταγμα Ειδική Έκθεση του αρμόδιου υπουργού.

Με την κατάθεση του νομοσχεδίου η κυβέρνηση ζήτησε να χαρακτηριστεί ως κατεπείγον και να ακολουθηθεί από τη Βουλή η σχετική κατεπείγουσα διαδικασία. Το νομοσχέδιο περιείχε δύο άρθρα. Το πρώτο άρθρο αφορούσε την κύρωση της απόφασης της Συνόδου Κορυφής της 12ης Ιουλίου 2015. Το δεύτερο άρθρο ρύθμιζε θέματα αρμοδιότητας του υπουργείου Οικονομικών (αυξήσεις συντελεστών ΦΠΑ, επιβολή έκτακτης εισφοράς, ζητήματα λειτουργίας της ΕΛΣΤΑΤ, κατάργηση πρόωρων συντάξεων κ.λπ.).

Στις 15 Ιουλίου 2015, ημέρα Τετάρτη, 10:00 το πρωί, το νομοσχέδιο υποβλήθηκε για επεξεργασία στις τέσσερις συναρμόδιες διαρκείς επιτροπές της Βουλής. Τα κόμματα, οι υπουργοί, οι εισηγητές και οι ειδικοί αγορητές των κομμάτων τοποθετήθηκαν, μάλλον, με γενικά κριτήρια και θέσεις. Ο χρόνος ήταν πολύ περιορισμένος.

Ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, με μισόλογα προανήγγειλε τη διαγραφή του πρώτου άρθρου για την κύρωση της Απόφασης της Συνόδου Κορυφής, με την αιτιολογία ότι πρόκειται για «ανακοίνωση». Πλην, όμως, έσπευσε να δηλώσει ότι με αυτήν την «ανακοίνωση» ανέλαβαν οι εταίροι μας δεσμευτικές, νομικά και πολιτικά, υποχρεώσεις. Προφανώς η διαγραφή ήταν απαίτηση των ΑΝ.ΕΛ., που τρόμαξαν μπροστά στο περιεχόμενό της. Ήταν το Μνημόνιο Νο3.

Συμπληρωματική

Στις 15 Ιουλίου 2015, ημέρα Τετάρτη, στις 21:00 το βράδυ, δημοσιεύθηκε η συμπληρωματική ημερήσια διάταξη της Ολομέλειας της Βουλής. Με τον αρχικό τίτλο του νομοσχεδίου. Πλην όμως ο τίτλος του νομοσχεδίου, όπως αυτό διανεμήθηκε στους βουλευτές, είχε εμπλουτιστεί.

Προσέθεσαν στον αρχικό τίτλο τον τίτλο του άρθρου 2: «Ρυθμίσεις θεμάτων αρμοδιότητας του υπουργείου Οικονομικών». Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι από το κείμενο του νομοσχεδίου είχε αφαιρεθεί το άρθρο 1 (κύρωση της απόφασης της Συνόδου Κορυφής). Και οι ποινικοδικονομικές διατάξεις, γιατί έγκαιρα η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής είχε επισημάνει την αντισυνταγματικότητά τους και διάφορες χονδροειδείς ατέλειές τους.

Δεν περιέγραφαν το ποινικό αδίκημα και δεν προέβλεπαν ποινή. Οι βουλευτές κλήθηκαν και απάντησαν με «ναι» ή «όχι» ή «παρών» στο νομοσχέδιο με τον αρχικό του τίτλο και για ένα μόνο άρθρο. Τη φοροκαταιγίδα του υπουργείου Οικονομικών.

Δε γνωρίζουμε πώς υποβλήθηκε το πρακτικό της Βουλής στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πάντως, εκείνος άσκησε την εκ του Συντάγματος αρμοδιότητά του για την κύρωση του νόμου που ψήφισε η Βουλή με έναν τρίτο τίτλο!! «Ρυθμίσεις θεμάτων αρμοδιότητας του υπουργείου Οικονομικών». Ο αρχικός τίτλος του νομοσχεδίου είχε εγκαταλειφθεί.

Συνοπτική παρουσίαση

Το νομοσχέδιο εισήχθη με τον τίτλο «Επείγουσες ρυθμίσεις για τη διαπραγμάτευση και σύναψη συμφωνίας με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (Ε.Μ.Σ.)». Με περιεχόμενο την κύρωση της Απόφασης της Συνόδου Κορυφής, καθώς και τη σύναψη μέτρων φορολογικού και συνταξιοδοτικού περιεχομένου σε εκτέλεση της Απόφασης της Συνόδου Κορυφής.

Τελικά, δημοσιεύθηκε νόμος με άλλο τίτλο: «Ρυθμίσεις θεμάτων αρμοδιότητας του υπουργείου Οικονομικών». Και με μερικά από τα μέτρα που είχαν συμφωνηθεί. Και με την Απόφαση της Συνόδου Κορυφής, στις πρώτες σελίδες της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, έξω όμως από το περιεχόμενο του νόμου, που κύρωσε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Περίπου ως μια είδηση, που απλώς δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Χωρίς να ξέρουμε ποιος έδωσε την εντολή. Χωρίς την κάλυψη της ψήφου της Βουλής.

Μπορεί όλα αυτά να μοιάζουν ότι συνιστούν νομοτεχνικές ασυνέπειες, ακαταστασίες και τσαρλατανισμούς. Λυπάμαι. Είναι κάτι πολύ σοβαρότερο. Αφορά την τύχη της κύρωσης μιας δυσάρεστης, πλην ιστορικής συμφωνίας, που κράτησε την Ελλάδα μέσα στη ζώνη του ευρώ.

Η κυβερνητική πλειοψηφία δε θέλησε να αναγνωρίσει στην εσωτερική έννομη τάξη μια πολιτική απόφαση που έτσι ή αλλιώς τη δεσμεύει. Πολιτικά και νομικά. Δε θέλησε καν να τη συζητήσει. Δεν τη συνέφερε η καταιγιστική δημοσιότητα που προσφέρουν οι συζητήσεις στην Ολομέλεια της Βουλής.

Το γιατί της ιστορίας

Το επόμενο ερώτημα είναι γιατί; Και ποια είναι η απάντηση; Η ιστορική απόφαση της Συνόδου Κορυφής της 12ης Ιουλίου 2015 εμπεριέχει δραματικές εκτιμήσεις των 19 ευρωπαϊκών κρατών, που συμμετέχουν στην Ευρωζώνη (και η Κύπρος! και η ίδια η Ελλάδα!) και αμοιβαίες δεσμεύσεις και σκληρές υποχρεώσεις τόσο των άλλων ευρωπαϊκών κρατών όσο και της Ελλάδας. Αυτό το τελευταίο μας ενδιαφέρει.  

Οι διαπιστώσεις;

Η Ευρώπη δεν εμπιστεύεται την Ελλάδα. Δεν τη θεωρεί αξιόπιστη. Η όποια εμπιστοσύνη κατέρρευσε από υπαιτιότητα της Ελλάδας τους τελευταίους δώδεκα μήνες. Δηλαδή με ευθύνη του Αντώνη Σαμαρά το πρώτο εξάμηνο. Και ευθύνη του Αλέξη Τσίπρα το δεύτερο εξάμηνο. Για την επανοικοδόμηση της εμπιστοσύνης απαιτείται η Ελλάδα να ψηφίσει και να εφαρμόσει σκληρά κυρίως φορολογικά μέτρα. Αλλά και μέτρα κατάργησης των πρόωρων συντάξεων. Και πολλά άλλα.

Η δεύτερη σημαντική διαπίστωση και προειδοποίηση είναι: ο κίνδυνος από την ενδεχόμενη αποτυχία των διαπραγματεύσεων στο άμεσο μέλλον μετακυλίεται αποκλειστικά στους ώμους της Ελλάδας.

Τα σκληρά μέτρα

Τα μέτρα είναι πάρα πολλά. Ξεκινήσαμε με το ένα με ενάμισι δισεκατομμύριο ευρώ του e-mail Χαρδούβελη. Για να σκαρφαλώσουμε στα οκτώ με οκτώμισι δισ. ευρώ των προτάσεων της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα πριν από το δημοψήφισμα. Και να εκτοξευθούν σε δυσθεώρητα, ακόμα και σήμερα, ύψη. Μέχρι σήμερα δεν μπορούμε να υπολογίσουμε καν το μέγεθός τους.

Τα μέτρα δεν περιορίζονται μόνο σε μια πρωτόγνωρη φορολογική καταιγίδα. Καλύπτουν όλα τα ζητήματα για τα οποία οι διάφοροι κορυφαίοι υπουργοί του Αλέξη Τσίπρα είχαν τραβήξει με «αξιοπρέπεια και εθνική περηφάνια» απαράβατες «κόκκινες γραμμές». Ιδιωτικοποιήσεις; Όλες οι λεπτομέρειες των σχετικών διαγωνισμών μέσα στο ίδιο το περιεχόμενο της Απόφασης της Συνόδου Κορυφής.

Η Ελληνική Κυβέρνηση δε θα έχει το δικαίωμα να αλλάξει ούτε μία διάταξη από την προκήρυξη των ιδιωτικοποιήσεων. Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να διαπραγματευθεί ούτε έναν όρο από την προκήρυξη. Η Ελληνική Κυβέρνηση δε θα μπορέσει να μεταθέσει, έστω και για λίγες ημέρες, την ημέρα διεξαγωγής του διαγωνισμού. Όλα αυτά με την υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα.

"Τιμωρητικά"

Η Απόφαση της Συνόδου Κορυφής εμπεριέχει και άλλες ρυθμίσεις που μοιάζει να είναι κυρωτικές ή/και τιμωρητικές εις βάρος της Ελληνικής Κυβέρνησης. Η Ελληνική Κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να πάρει πίσω όλα τα νομοσχέδια, εκτός από εκείνο της ανθρωπιστικής βοήθειας.

Και εάν αυτό αποδεικνυόταν πρακτικά ή νομικά αδύνατο ή ιδιαιτέρως δυσχερές, τότε ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε την υποχρέωση να πάρει ισοδύναμα μέτρα. Πολύ απλά. Για όλα τα ρουσφέτια του Γιώργου Κατρούγκαλου και του επικοινωνιακού επιτελείου της κυβέρνησης δε θα προσλάβουμε στο άμεσο μέλλον ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.

Και όσον αφορά τις ρυθμίσεις για τις επικουρικές συντάξεις (η διαβόητη μηδενική ρήτρα!), η αναστολή των σχετικών διατάξεων μέχρι τέλος Οκτωβρίου 2015 δε θα αποτρέψει τη ραγδαία μείωσή τους.

Το πιο οδυνηρό μέτρο. Η ταπείνωση της Εθνικής μας κυριαρχίας!

Το ταμείο

Το πιο κορυφαίο, όμως, μέτρο παραμένει η ίδρυση του Ταμείου, στο οποίο θα μεταβιβαστούν τα πιο «πολύτιμα» περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού Δημοσίου. Τι θεωρήθηκε μεγάλη διαπραγματευτική επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα; Το Ταμείο αυτό δε θα έχει έδρα στο Λουξεμβούργο, αλλά στην Ελλάδα.

Δεν πρέπει να υπάρχει σύγχυση στο θέμα αυτό. Ποια είναι τα «πολύτιμα» περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού Δημοσίου; Δεν είναι τα σπίτια μας. Ακόμα και εάν έχουν κατασχεθεί από τις τράπεζες. Ούτε τα χωράφια μας. Είναι οι μετοχές του Δημοσίου στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας. Στις τράπεζες! Στις τρεις από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες. Το Ελληνικό Δημόσιο έχει σ' αυτές πλειοψηφικό πακέτο. Στον ΟΤΕ. Στη ΔΕΗ. Στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Αθήνας.

Ο κατάλογος είναι μακρύς. Και πονάει πιο πολύ από τη φορολογική καταιγίδα. Επιπρόσθετα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και έντιμοι ιστορικά. Το Φλεβάρη του 2011 ο Ιρλανδός Declan Costello, μέλος της τρόικας, πρότεινε δημόσια στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου τη δημιουργία ενός αντίστοιχου Ταμείου.

Μόνο που τότε το Δημόσιο δεν είχε πλειοψηφικά πακέτα στις τράπεζες. Όλοι εξέλαβαν την πρότασή του ως πρόταση μεταβίβασης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Η πρόταση του Costello απορρίφθηκε με οργή από την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Και ο Declan Costello κηρύχθηκε περίπου ως πρόσωπο «εχθρικό» (persona non grata).

Οι «κόκκινες γραμμές» που κατέρρευσαν

Και ας έρθουμε σε ένα σημείο και στις ρυθμίσεις που η διαχείρισή τους ερμηνεύει τις περιπέτειες του τίτλου και του περιεχομένου του πρόσφατου νομοσχεδίου, όπως αυτές τις περιγράψαμε παραπάνω. Ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ. είχε τραβήξει και εκείνος τις «κόκκινες γραμμές» του. Η πιο γνωστή; Να εξαιρεθούν τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους από τον ενιαίο φορολογικό συντελεστή για το ΦΠΑ.

Η άρνηση των δανειστών να αποδεχτούν εκείνες τις κόκκινες γραμμές του προκάλεσαν την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από τις διαπραγματεύσεις και το καταστρεπτικό για τη διαπραγμάτευση, που επαναλήφθηκε, δημοψήφισμα. Τελικά δεν κρατήθηκε ούτε μια «κόκκινη γραμμή».

Ένα νέο Μνημόνιο. Το τρίτο!

Αρκετά στελέχη της κυβέρνησης (όχι μόνον οι ΑΝ.ΕΛ., ούτε μόνο η «Αριστερή Πλατφόρμα») δεν άντεχαν να βάλουν τη δική τους υπογραφή και τη δική τους ψήφο κάτω από την Απόφαση της Συνόδου Κορυφής, που προηγουμένως είχε υπογράψει ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν άντεχαν τα μέτρα που είχαν συμπεριληφθεί σ' αυτήν.

Κυρίως, όμως, δεν άντεχαν τη λέξη «Μνημόνιο», που εμπεριέχεται στο ίδιο κείμενο. Οι 19 αρχηγοί κρατών (και ο Αλέξης Τσίπρας) προαναγγέλλουν την άμεση υπογραφή του τρίτου «Μνημονίου», εφόσον προηγουμένως έχουμε ψηφίσει και εφαρμόσει ουσιαστικά τα μέτρα. Όχι μόνο αυτά που ψηφίσαμε την προηγούμενη Πέμπτη και θα ψηφίσουμε την ερχόμενη Τετάρτη, αλλά και άλλα. Όσα θα προκύψουν από τις διαπραγματεύσεις που ξεκινούν σήμερα και θα γίνονται, μέρα με τη μέρα, πιο σκληρά.

Όλα αυτά εξηγούν τα παιχνίδια, τους ακροβατισμούς και τις παλινδρομήσεις με τους τίτλους και το περιεχόμενο του πρόσφατου νομοσχεδίου. Δικαιολογημένα αναρωτιόμαστε. Έχει ο πρωθυπουργός της χώρας συνεκτιμήσει τους κινδύνους που προκαλεί αυτού του είδους ο τυχοδιωκτισμός;

Μια απόπειρα ιστορικού απολογισμού

Τι μένει από όλα αυτά; Ποια κεφάλαια προστίθενται στην ιστορία μας; Ποια αφετηρία χαράξαμε για το μέλλον μας; Πού βρισκόμαστε και πού πάμε;

Δε θα αναφερθώ στις δεσμεύσεις, φανερές ή κρυφές, που ανέλαβε ο Αλέξης Τσίπρας και οι λοιποί ηγέτες των κομμάτων του ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Όλες αυτές πολύ εύκολα, όπως αποδεικνύεται, μπορεί να παραβιαστούν ή να καταρρεύσουν.

Όσο πιο απλό είναι το ερώτημα, τόσο πιο καθαρές είναι οι εκτιμήσεις μας.

Όλα αυτά που μας συνέβησαν, όλα αυτά που συναποφασίσαμε ή αποδεχτήκαμε, μπορεί να συμβάλλουν στην τελεσίδικη ένταξή μας στο μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα της θεσμικά οργανωμένης Ευρώπης.

Πώς θα το κατορθώσουμε; Και με το ΣΥΡΙΖΑ. Ή τουλάχιστον με τη μεγαλύτερη εκλογική του βάση. Με μία όμως προϋπόθεση. Αφού εγκαταλείψει τους τυχοδιωκτισμούς των προηγούμενων μηνών. Αφού απαρνηθεί τις λαθροχειρίες, υποκρισίες και τα κούφια ψέματα των τελευταίων ημερών. Τότε θα τα καταφέρουμε.

Υπάρχει, όμως, και μια άλλη ανάγνωση όλων αυτών των γεγονότων. Να κουραστεί ο Ελληνικός λαός από όλα αυτά. Και να αποδεχτεί μοιρολατρικά και το χειρότερο σενάριο. Οι δημοσκοπικές επιδόσεις ανατρέπονται πολύ εύκολα. Αυτό, όμως, συνιστά έναν εφιάλτη.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News