Έκτακτη σύσκεψη με στόχο τη συνέχιση της λειτουργίας των ενταγμένων κοινωνικών δομών του δικτύου για την αντιμετώπιση της φτώχειας πραγματοποιείται από το Δήμο Ηρακλείου και την Αντιδημαρχία Κοινωνικής Πολιτικής σήμερα με τη συμμετοχή και των κοινοβουλευτικών μας εκπροσώπων στο Ηράκλειο.
''Οφείλουμε να συνεχίσουμε την προσπάθεια παρά τα προβλήματα. Δεν μπορείς να αφήνεις πίσω τα λουκέτα στις επιχειρήσεις, την ανεργία, τη φτώχεια, τις αυτοκτονίες'' η θέση του προέδρου του ΕΚΗ Στέλιου Βοργιά στο Ράδιο 9,84.
Στη σύσκεψη που έχει προγραμματιστεί για τις 12 το μεσημέρι στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου έχουν κληθεί να συμμετάσχουν :
Οι Βουλευτές του νομού Ηρακλείου Γιάννης Μιχελογιαννάκης, Μιχάλης Κριτσωτάκης, Σωκράτης Βαρδάκης (Σύριζα), Λευτέρης Αυγενάκης (Νέα Δημοκρατία), Σπύρος Δανέλης Σπύρος (Ποτάμι), Βασίλης Κεγκέρογλου (ΠΑΣΟΚ), Γρηγόρης Μακαρώνας (ΑΝ.ΕΛ.), Μανόλης Συντιχάκης (ΚΚΕ).
Από τον συντονιστή φορέα -δικαιούχο ο κ. Χρήστος Τζαμούσης, από τους συμπράττοντες φορείς οι Μαίρη Παχιαδάκη (Σύνδεσμος Μελών Γυναικείων Σωματείων), Αλέξης Καλοκαιρινός (Ιδρύματα Ανδρέα και Μαρίας Καλοκαιρινού),
Μανόλης Αχλαδιανάκης (Σύλλογος Τριτέκνων).
Από την Περιφέρεια Κρήτης έχει κληθεί ο εντεταλμένος Περιφερειακός Σύμβουλος Κρήτης κ. Βάμβακας Λάμπρος. Ακόμα ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου κ. Στέλιος Βοργιάς, ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Ηρακλείου (ΔΗΚΕΗ) κ. Μανόλης Τσαγκαράκης, καθώς και Τριμελής επιτροπή των εργαζομένων στις Κοινωνικές δομές του Δικτύου.
Στη συνάντηση θα παρευρεθεί ο Προϊστάμενος της Δ/νσης Κοινωνικής Ανάπτυξης Φανούρης Οικονομάκης και στελέχη της Δ/νσης.
Κύριοι... οι απαντήσεις δικές σας
Επιστολή της Μαίρης Παχιαδάκη
Με το μυαλό μου μπερδεμένο ανάμεσα στο ατομικό μου χρέος και στην κοινωνική μου υποχρέωση, νοιώθω τη σκέψη μου να περιπλανάται σε δρόμους μακρινούς, έως εκεί που καταλήγει η αρμονία του κόσμου και η δυσαρμονία της ζωής.
Μόλις εχθές, έκλεισε η αυλαία του Κέντρου Ημερήσιας Υποδοχής Αστέγων στην πόλη του Ηρακλείου.
Σήμερα νοιώθω πως ένα κοινό όραμα που με τόσο ενθουσιασμό μοιραστήκαμε κάποιοι άνθρωποι, απλά λοξοδρόμησε δίχως τη θέλησή μας. Ίσως και να ισχύει η άποψη που λέει πως για τους ¨στεγασμένους¨, οι ¨άστεγοι¨ είναι μια αλήθεια που καλύπτεται κάτω από ένα μανδύα, τον οποίο λίγοι είχαν το θάρρος ή μπήκαν στον κόπο να τον τραβήξουν.
Δεν έχουν περάσει άλλωστε και πολλά χρόνια από τότε που στην Ελλάδα του ευδαιμονισμού, ονειρευόμαστε ταξίδια, διακοπές και νέα μοντέλα ζωής, ακόμη και με δανεικά. Οι Έλληνες πιστέψαμε πως οι ώμοι μας ήταν φτιαγμένοι μόνο για να σηκώνουν σακίδια γεμάτα με μεγάλες αθλητικές νίκες, με επετείους και ξεφαντώματα. Με λίγα λόγια βρεθήκαμε αν - έτοιμοι να αποδεχτούμε πικρές διαπιστώσεις και να παραδεχτούμε, πως ακόμη και τα όνειρα, μπορεί να έχουν αγοραστική Αξία.
Έτσι φτάσαμε στην Ελλάδα του σήμερα, στην Ελλάδα των Μνημονίων και των Ραγισμένων Ψυχών. Στην χώρα όπου τα ¨καταφύγια επιβίωσης¨ είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε, καθώς η αξιοπρέπεια του άστεγου και άνεργου συνοψίζεται σε ένα πιάτο φαΐ.
Προσωπικά, δεν έχω πρόθεση να αναφερθώ στις ξεχασμένες Αξίες της ζωής. Είμαι απλά θυμωμένη, αν όχι εξοργισμένη. Εκπροσωπώ μια δυναμική Εθελοντική Ομάδα (Σύνδεσμο Μελών Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου & Νομού Ηρακλείου), η οποία τώρα και 2,5 χρόνια υλοποιεί ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα μαζί με άλλους τρεις τοπικούς Φορείς Εθελοντισμού. Με τη βοήθεια έντεκα νέων δυναμικών ανθρώπων (υπάλληλοι), τρέξαμε μέρος αυτού του προγράμματος με τίτλο ¨Κοινωνικές δομές αντιμετώπισης της Φτώχειας στο Δήμο Ηρακλείου¨, αναλαμβάνοντας το κομμάτι του Κέντρου Ημερήσιας Υποδοχής Αστέγων.
Δύσκολη προσπάθεια με πρωτόγνωρες εμπειρίες που όμως μας άνοιξαν καινούργιους δρόμους επικοινωνίας. Γνωρίσαμε κρυμμένες αλήθειες συνανθρώπων μας και πήραμε μαθήματα μέσα από την ανθρωπογεωγραφία μιας ¨άγνωστης¨ μέχρι τότε κοινωνίας.
Οι υπεύθυνοι, το προσωπικό και οι ωφελούμενοι αναπτύξαμε σχέσεις εμπιστοσύνης, σεβόμενοι τις διαφορετικότητες, μα και τις ιδιαιτερότητες ανθρώπων που τα έχασαν ΟΛΑ. Σπίτια, βιος, ανθρωπιά, αξιοπρέπεια, ψυχική υπόσταση.
Και να που ήρθε η ώρα της κατάρρευσης, της ανασφάλειας και της απογοήτευσης. Κάποιοι αφαίρεσαν το δίχτυ ασφαλείας και ξαφνικά όλοι και όλα βρέθηκαν στο κενό. Αποφάσισαν να βάλουν λουκέτο σε ένα χώρο που παρείχε τις βασικές υποδομές επιβίωσης, σε ένα χώρο όπου ο Εθελοντισμός άνθισε και, η αλληλεγγύη έδειξε το πιο όμορφο πρόσωπό της.
Δεν είναι μόνον κρίμα αυτό που συνέβη. Είναι απάνθρωπο να στερούνται συνάνθρωποί μας μια νησίδα φροντίδας και μάλιστα στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε.
Η ακραία μορφή της φτώχειας το ξέρουμε πως είναι άδικη και, δεν αξίζει να βιώνεται από καμία ανθρώπινη ύπαρξη. Καιρός λοιπόν να νοιαστούν όσοι έχουν την ευθύνη και με τόση ευκολία απασφαλίζουν τις συνειδήσεις τους.
Οι απαντήσεις δικές τους...
Μαίρη Παχιαδάκη
