Πολλά ήταν τα ψέματα. Αυτά που είπαμε όλοι μας. Και το 2009. Και το 2010. Και το 2012. Και δυστυχώς και το 2015.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Και το ξέραμε όλοι μας. Καταγγέλλοντες και καταγγελλόμενοι. Εξουσιαστές και έτοιμοι προς άσκηση εξουσίας. Και πολιτικοί αρχηγοί και μεγαλοστελέχη. Σαν να περιμέναμε όλοι μας ότι τα ψέματα θα ξεχνιόντουσαν. Και κανένας δε θα πλήρωνε για αυτά.
Για τα παλιά ψέματα ο λαός έχει αποφανθεί. Και έχει καταδικάσει. Πολιτικούς και κόμματα.
Και τώρα βρισκόμαστε μπροστά στον έλεγχο του ψεύδους αυτών που βγήκαν νικητές. Και στις εκλογές του Γενάρη του 2015. Και στο βαθύτατα αντιδημοκρατικό δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015.
Τις ώρες που γράφονται αυτές οι λέξεις δεν έχει λήξει η κρίσιμη Σύνοδος Κορυφής. Ελπίζω να καταλήξουμε σε μια συμφωνία. Είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να αποκρούσουμε τις κτηνώδεις προτάσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών.
Δε θα επιμείνουν σε αυτές. Κατά την εκτίμησή μου τέθηκαν για να αποσυρθούν. Και να πάρουν κάτι άλλο. Που δε θα γραφεί στα επίσημα πρακτικά. Και μόνο σε αυτό θα υπάρξει φιλονικία μέχρι το τέλος. Ποιο είναι αυτό; Να βρεθεί λύση διακυβέρνησης της χώρας μέσα στην ίδια τη Βουλή. Να υποχρεωθούν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης που έχουν ευρωπαϊκό προσανατολισμό να ψηφίσουν και αυτές ό,τι θα έχει υπογράψει προηγουμένως ο Αλέξης Τσίπρας. Και θα αξιώσουν οι ξένοι δανειστές-εταίροι μας όχι μόνο την ψήφιση των συμφωνιών, αλλά και την εφαρμογή τους από την ίδια κυβέρνηση.
Λύνεται έτσι το πρόβλημα της χώρας μας; Όχι. Γιατί δε μας θεωρούν αξιόπιστους. Γιατί δε μας εμπιστεύονται. Για τα πολλά τα ψέματα. Τα μικρά και μεγάλα. Που τα είπαν, σχεδόν όλοι μας.
