Ένα πανίσχυρο χημικό «όπλο» φαίνεται ότι έχουν οι γάτες απέναντι στα μικροσκοπικά τρωκτικά. Νέα μελέτη του Ινστιτούτου Οικολογίας και Εξέλιξης A.N. Severtsov στη Μόσχα, έδειξε ότι τα νεαρά ποντίκια τα οποία εκτίθενται σε μια χημική ουσία που εντοπίζεται στα ούρα της γάτας, μεγαλώνοντας δεν φοβούνται τον εχθρό.
Προηγούμενες μελέτες των ειδικών, είχαν δείξει ότι στην όσφρηση και μόνο του ουρικού αμινοξέος felinine, θηλυκά ποντίκια που κυοφορούσαν οδηγούνταν σε αποβολές.
Όπως εξήγησε η επικεφαλής της μελέτης δρ Βέρα Βοσνεσένκαγια, στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου της Εταιρείας Πειραματικής Βιολογίας που πραγματοποιήθηκε στην Πράγα, στην Τσεχία (27-30 Ιουνίου), τα ποντίκια εμφανίζουν μια αντίδραση από πλευράς φυσιολογίας στην συγκεκριμένη χημική ουσία της γάτας. Συγκεκριμένα, οι νευρώνες στον εγκέφαλο των ποντικιών ανιχνεύουν την χημική ουσία, πυροδοτώντας παράλληλα μια αντίδραση, που περιλαμβάνει την αύξηση των επιπέδων των ορμονών του στρες.
«Πρόκειται για έναν μηχανισμό που υπάρχει ανάμεσα σε γάτες και ποντίκια εδώ χιλιάδες χρόνια» υπογραμμίζει η ειδικός.
Τα νέα ευρήματα
Βάσει των τελευταίων ευρημάτων, φάνηκε ότι μικρά ποντικάκια τα οποία εκτίθονταν στο αμινοξύ felinine κατά τη διάρκεια μιας «κρίσιμης περιόδου» στην διαδικασία της ανάπτυξή τους, ως ενήλικες αντιδρούσαν πολύ διαφορετικά στο «άρωμα» του εχθρού.
Στο πλαίσιο των δοκιμών της, η ομάδα εξέθεσε ποντίκια ηλικίας ενός μήνα στην χημική ουσία για ένα διάστημα δύο εβδομάδων. Όταν σε μεγαλύτερη ηλικία οι ειδικοί δοκίμασαν την αντίδρασή τους, διαπίστωσαν ότι τα ποντίκια δεν εμφάνιζαν φόβο στην χαρακτηριστική «μυρωδιά» των ούρων της γάτας και δεν προσπαθούσαν να τρέξουν για να γλιτώσουν.
«Η ευαισθησία τους στην χημική ουσία ήταν για την ακρίβεια υψηλότερη» εξηγεί η δρ Βοσνεσένκαγια. «Οι περισσότεροι από τους υποδοχείς τους φάνηκε να ανιχνεύουν το αμινοξύ, ενώ τα επίπεδα των ορμονών του στρες ήταν υψηλότερα. Παρά το γεγονός αυτό όμως, τα ποντίκια που είχαν μεγαλώσει μέσα στη μυρωδιά των ούρων της γάτας δεν εμφάνιζαν δείγματα φόβου».
«Από ότι είδαμε λοιπόν υπάρχει μεν αντίδραση χωρίς όμως την ανάλογη συμπεριφορά από την οποία κανονικά θα έπρεπε να συνοδεύεται αυτή. Κάτι τέτοιο είναι ενδεχομένως χρήσιμο για τα ποντίκια, τα οποία δεν μπορούν να τρέξουν καθώς πρέπει να ζουν κοντά στον άνθρωπο ώστε να εξασφαλίζουν την τροφή τους. Και οι γάτες ζουν επίσης κοντά στον άνθρωπο» υποστηρίζει η ειδικός.
«Οσο για τις γάτες, εκείνες είναι σε θέση να διατηρούν τον αριθμό των ποντικιών σε ικανοποιητικά επίπεδα» καταλήγει η ίδια.
Πηγή: tovima.gr
