Καθώς οι φωνές υπέρ του "ναι" ή του "όχι" πληθαίνουν, αρχίζουν να αχνοφαίνονται και φαινόμενα... κανιβαλισμού. Οι υπέρμαχοι της μίας πλευράς προγκάνε τους υπέρμαχους της άλλης πλευράς.
Του Γιώργου Ψαρουλάκη
Και καθώς η αντιπαράθεση οξύνεται, οι καλοί τρόποι, οι φιλίες, οι σχέσεις καλής γειτονίας, ακόμη και οι συγγενικοί δεσμοί πάνε περίπατο. Και αρχίζουν τα "γαλλικά" ένθεν κι ένθεν, ξεκινάνε οι χοντρές προσβολές, όπου να 'ναι θα αρχίσουν να πέφτουν και οι... ψιλές.
Μα, τι έχουμε πάθει; Τι συμβαίνει στους ανθρώπους; Ένα δημοψήφισμα, το οποίο ούτε καν έχει ουσιαστικό διακύβευμα (τουλάχιστον δε βρίσκεται... στο μυαλό των εμπνευστών του το ουσιαστικό διακύβευμα, παρότι οι Ευρωπαίοι... μάλλον έχουν διαφορετική άποψη), θα επιτρέψουμε να μας διχάσει με αυτόν τον τρόπο;
Δεν είναι δα ότι αυτός ο λαός δεν έχει περάσει εθνικούς διχασμούς, οι οποίοι κόστισαν πολύ αίμα, πολύ πόνο, μεγάλες εθνικές καταστροφές. Κόστισαν ΑΚΡΙΒΑ.
Κι ακόμη και αν ξεχνάμε το παρελθόν μας, ας ρίξουμε μια ματιά στη γειτονιά μας. Και στην Ουκρανία διχάστηκαν για... άλλων τα συμφέροντα. Και σιγά-σιγά τα πράγματα εκτραχύνθηκαν, οργανώθηκαν ένθεν κι ένθεν, και σιγά-σιγά άρχισε να κυλά το πρώτο αίμα.
Και όταν το αίμα έγινε ποτάμι, ήταν πλέον πολύ αργά για να σκεφτούν τι ακριβώς γίνεται και απλώς ακολουθούσαν τον κύκλο του αίματος.
Όχι, δε βρισκόμαστε προ των πυλών μιας "ουκρανοποίησης" της Ελλάδας, αλλά το δηλητήριο του διχασμού είναι ύπουλο. Αν το αφήσουμε να διαβρώσει σήμερα την ψυχή μας, αύριο θα είμαστε έτοιμοι - σαν από παλιά - να γίνουμε και Ουκρανία και Συρία και ό,τι άλλο θέλετε.
Δε μας αξίζει κάτι τέτοιο. Δε θέλουμε κάτι τέτοιο. Μπορεί να μη συμφωνούμε όλοι μεταξύ μας, μπορεί να μην έχουμε όλοι τις ίδιες απόψεις. Αλλά ζούμε μαζί. Είμαστε φίλοι, γείτονες, συνεργάτες, συγγενείς. Δεν είμαστε εχθροί και ούτε θέλουμε να γίνουμε εχθροί. Δεν υπάρχει κανένας λόγος γι' αυτό.
Μπορούμε να έχουμε τις απόψεις μας, να τις υποστηρίζουμε, να τις προπαγανδίζουμε - εφόσον το επιθυμούμε - και να βαδίζουμε σύμφωνα με αυτές.
Αλλά μέχρι εκεί. Όχι να χάνουμε την ψυχραιμία μας, να βριζόμαστε με σκαιό τρόπο διότι έχουμε διαφορετική άποψη, να κανιβαλίζουμε κάθε έναν που δε συμφωνεί μαζί μας.
Ηρεμία και ψυχραιμία. Δε θα επιτρέψουμε σε κανέναν να μας διχάσει.
